جان باختن فرهاد خسروی ١۴ ساله نوجوانی که با شانه های هنوز کودکانه اش کولبری میکرد و پیکر یخ زده اش در ارتفاعات “ته ته” در مرز ایران و عراق پیدا شد، محکمترین کیفرخواست علیه حکومت اسلامی وکل سیستم سرمایه داری دزدسالار حاکم در ایران است. او ناچار شد برای تهیه نان جانش را کف دست بگذارد.
سالانه در مرزهای مشترک ایران با کشورهای همسایه بویژه در مرز ایران و عراق صدها کولبر کشته و زخمی میشوند. بسیاری از این زحمتکشان با گلوله مستقیم نیروهای جمهوری اسلامی به قتل میرسند و شماری نیز در برف و سرما تلف شده اند. هر هفته و یا هر روز ما شاهد شنیدن خبر تلخ کشته و زخمی شدن کولبران هستیم. در سال (١٣٩۶) دست کم ٢٢٧ کولبر کشته و زخمی شده‌اند. در سال ١٣٩٧ بیش ٢۵٠ نفر از کولبران کشته شده اند و ده ها نفر معلول و از کار افتاده اند. در سال جاری تا کنون بیش از ٢٠٠ کولبر کشته شده و تعدادی بیشتر معلول شده اند. در میان کولبران جوانان تحصیل کرده و بیکار زیادی که هیچ امکانی برای امرار معاش ندارند و ناچار به این کار خطر ناک شده اند وجود دارند. حتی نوجوانانی که زیر ١٧ و ۱۴ سال سن دارند جان خود را در این راه از دست داده اند.
کولبری و بیکاری تبعات سیاستهای نظام سرمایه حاکم در جمهوری اسلامی است. کسانیکه بناچار به کولبری مشغول هستند طیف متنوعی از کارگران بیکار و جوانان را شامل میشود. کارگران فصلی که از کردستان به مراکز صنعتی و مراکز پروژه های ساختمانی در مناطق جنوبی و شرق در ایران مهاجرت کرده اند، زیادند. در گذشته تعداد کارگران مهاجر یا فصلی در کردستان ارقام چند هزار نفری را شامل میشد. اما در شرایط کنونی که بیشتر مراکز تولیدی و شرکتهای پروژه ای و ساختمان سازی و امثال اینها کمتر شده، از شمار کارگران مهاجر نیز بشکل قابل مشاهده ای کاسته شده است. از دیگر سو در میان جوانان زن و مرد تحصیل کرده و جوانانیکه به اردوی کار و تولید و دستیابی به موقعیت شغل وارد شده اند، میزان بیکاری ارقامی سرسا آور را در برمیگیرد. تعداد زیادی از طیف های مختلف کارگران و جوانان برای حفظ معیشت بخور و نمیر به کولبری، دست فروشی و در میان زنان بیکار کارهای خدماتی با درآمدهای کمتر از نیم میلیون تومان روی میاورند. در کردستان بیکاری بیداد میکند، فقر و تنگدستی در چهره شهرها نمایان است!!.
کولبران استثمار شده های سیستم بازار آزادی هستند که سرمایه داران و دزدان نظام حاکم با کنترل مرزها و ثروتهای اجتماعی به مردم تحمیل کرده اند. هر سال تعداد زیادی از کولبران با شلیک مستقیم و تیراندازی نیروهای نظامی و مرزی کشته میشوند. در جمهوری اسلامی کولبران “قاچاقی” هستند. مدتی قبل حسین ذولفقاری” معاون امنیتی – اجتماعی وزارت کشور جمهوری اسلامی در حاشیه نشست خبری ستاد اربعین، کولبران را قاچاقچی خطاب کرد و حکم تیر آنان را رسما صادر کرد. او در این باره چنین گفت: “کوله‌برهایی که از مرز غیرمجاز عبور میکنند نامشان کوله‌بر نیست، قاچاق است و حتی اگر قاچاق هم نکنند تردد آنها غیرقانونی است و وارد حیطه مرزی شدند. در مناطق مرزی هیچ مماشاتی نداریم اگر کسی وارد خط مرزی شود، اول به او اخطار میشود و اگر ایست نکند به وی تیراندازی خواهد شد.” صحبتهای معاون امنیتی – اجتماعی دولت دوازدهم (روحانی) تازه نیست. سران ریز و درشت حکومت اسلامی هرکدامشان از هر جناح و دارو دسته ای قاتل هستند، به فرمان و با احکام قضایی -اسلامی اینها ده ها هزار نفر کشته شده اند. حکومت اسلامی بزرگترین جنایتکار تاریخ معاصر است.
در چند سال گذشته حکومت اسلامی دست به جنایتی بزرگ در کنار کشتارهای دهه ۶٠ و ٧٠ زده است. صدها نفر از کارگران مرزی یعنی کولبران را کشته یا زخمی و معلول کرده است.
کولبران بخشی از ارتش بیکاران
بیکاری میلیونی یکی از معضلات بزرگ کارگران در دولت های تاکنون موجود در جمهوری اسلامی است. در دو دوره دولت روحانی بیکاری میلیونی در سطح سراسری چالش اصلی بوده است. دولت روحانی با شعار اشتغال زدایی و کار آمد، اما ناتوانتر از دولتهای قبلی بر میزان بیکاری افزوده است. فلج اقتصادی دامنه بیکاری را مدام بیشتر و عمیقتر کرد. نداشتن بیمه بیکاری، بالا بودن نرخ خرید سبد معیشت روزانه، نبود تامینات اجتماعی و پزشکی و بالا بودن نرخ اجاره مسکن و ده ها مساله و مشکل مالی و اقتصادی دیگر، فقر و نداری را در عمیق ترین شکل به کارگران و جوانان بیکار و مزدبگیران تحمیل کرده است. در بطن این شرایط نا امنی معیشتی و اقتصادی، روی آوری به دست فروشی و کولبری در چند سال گذشته بیشتر و بیشتر شده است.
بیکاری هزاران نفر از کارگران و جوانان چالش اصلی در کردستان است. بیکاری در شهرهای کردستان بیداد میکند. اکثریت بالایی از جوانان تحصیلکرده فاقد موقعیت شغلی هستند و به جمعیت کارگران اخراج شده و بیکار افزوده میشوند.
در شهرهای کردستان اعتراض و مبارزه علیه بیکاری دائما وجود داشته است. در ٢۶ فروردین ماه سال ٩٨اعتصابات سراسری در شهرهای بانه، جوانرود ، سقز، سردشت، پیرانشهر و مریوان علیه بستن مرزها شروع شد. اعتصاب در ٢۶ فروردین از بانه شروع شد، اما در اثر نارضایتی توده ای مردم علیه فقر و بیکاری بسرعت به سایر شهرهای کردستان کشیده شد و به اعتصاب عمومی همراه با راهپیمایی و اقدام سمبلیک نمایش سفره های خالی در خیابان ها در چندین شهر کردستان تبدیل شد. مردم علیه فقر و بیکاری و ستم و سرکوب به میدان آمدند. کارگران و جوانان بیکار به مبارزه ای خیابانی و علنی علیه بیکاری و نداشتن فرصت های شغلی، دست به اعتراض زدند.
نارضایتی توده ای جوانان علیه گرانی در کردستان در آبان ماه سال جاری نیز جلوه ای دیگر از عمق نارضایتی مردم نسبت به جمهوری اسلامی است.
جانباختن آزاد و فرهاد خسروی دو برادر کولبر!
بامداد روز سەشنبە ٢۶ آذر ٩٨ (١٧ دسامبر ٢٠١٩)، تعدادی از کولبرن در ارتفاعات گردنە “تەتە” بە دلیل بارش برف سنگین و باران راه را گم میکنند. آزاد خسروی ١٨ ساله روز اول در اثر سرمای شدید جانش را از دست میدهد. برادرش فرهاد نوجوان ١۴ ساله راه را در میان کولاک و برف گم میکند و بعد از سه روز پیکر یخ زده اش پیدا میشود.
مردم مریوان و روستای “نی” روستای محل تولد آزاد و فرهاد خسروی روز ٢٩ آذر در مراسمی با شکوه با برگزاری تظاهرات با شرکت بیش از هزار نفر پیکر فرهاد را با در دست داشتن “تکه نانی” با دو شعار «حکومت اعدام مسبب جانباختن آزاد و فرهاد است” و “حکومت اعدام محکوم است» . با شعار«مرگ بر دیکتاتور» بدرقه کردند. در چند روز گذشته تعداد زیادی از فعالن اجتماعی و گروه های کوهنوردی بر سر مزار آزاد و فرهاد تجمعهای اعتراضی را با خواندن سرود و ترانه های انقلابی برگزار کرده اند. خشم و اعتراض مردم مریوان با شعار مرگ بر دیکتاتور و حکومت اعدام مخکوم است ادامه یافت که در واقع ادامه خیزش توده ای مردم در سطح سراسری است که در آبانماه زبانه کشید و در بیش از صد شهر از جمله در شهر مریوان به رودر رویی مردم با نیروهای انتظامی منجر شد.
در شهرهای کردستان کارگران و جوانان کولبر بشکل دسته جمعی علیه بیکاری و فقر بمیدان آمده اند. کارگران و جوانان بیکار دسته جمعی با مارش و برگزاری راه پیمایی و پهن کردن سفره های خالی بمیدان آمده اند. آنها علیه بیکاری و فقر دست به اعتراض میزنند و اعلام کرده ند “سفره خالی ما نان میخواهد” و خواست بیمه بیکاری و امنیت معیشتی را فریاد میزنند!
جواب مردم کردستان علیه جانباختن و کشتن کولبران تداوم مبارزه و اعتصابات است. اعتراضات جاری در کردستان جمهوری اسلامی را به وحشت انداخته است. مردم همانطور که اعلام کرده اند زبان تهدید حکومت را نمیپذیرند. مردم سفره خالی و فقر را نمیپذیرند! مردم نمیخواهند بیش از این شاهد دیدن پیکرهای یخ زده نوجوانان باشند که برای نان جان میدهند. مردم بیکاری و ستم و تبعیض را نمیپذیرند! صدها هزار نفر در کردستان بیکارند و خواهان بیمه بیکاری و تامین معیشت هستند. مردم رفاه و زندگی میخواهند و قصد کوتاه آمدن ندارند.
اما باید در مقابل کشتن کولبران، تلف شدن آنها در سرما و یخ، سکته قلبی و غرق شدن در آب و شلیک نیرهای انتظامی به آنها، اقداماتی درخور انجام داد. باید کارزار و اقدامات موثر برای نجات کولبران را شروع کرد. جمهوری اسلامی مسئول مستقیم کشتن و جانباختن کولبران است. و مردم شهرهای کردستان، مردم آزادیخواه و برابری طلب باید در محکومیت جانباختن کولبران دست به اعتراض عمومی بزنند! نباید اجازه داد بیش از این کارگران بیکار که از قبل میراث شوم این حکومت به انجام شغل کولبری محکوم شده اند که سود و ثمره اش را اوباشان حکومت اسلامی بجیب میزنند، کشته شوند. کار یا بیمه بیکاری شعار و خواست همه کولبران است. با مبارزه متحدانه، با تشکیل شوراها جهت انجام اعتراضات توده ای علیه جهنمی که حکومت اسلامی بوجود آورده است بمیدان بیاییم. راه حل پایان دادن به کولبری و بیکاری و استثمار و دستیابی به زندگی و کرامت انسانی، سرنگونی جمهوری اسلامی و پایان دادن به سیستم چپاول و بردگی مزدی است.
