تعداد فزاینده‌ای از کانادایی‌ها علیرغم روابط عمیق تاریخی با بریتانیا، نمی‌خواهند یک پادشاه خارجی نماینده آنها باشد، اما خطرات ناشی از اصلاحات قانون اساسی باعث می شود اراده ی سیاسی کمی برای تغییر وجود داشته باشد.
به گزارش رویترز، بریتانیا در اواخر دهه ۱۵۰۰ کانادا را مستعمره کرد و این کشور به طور رسمی تا سال ۱۹۸۲ بخشی از امپراتوری بریتانیا باقی ماند. اکنون این کشور عضوی از کشورهای مشترک المنافع امپراتوری سابق است که پادشاه بریتانیا رئیس دولت شان محسوب می شود.
ده ها شهر کانادایی نام هایی مانند لندن و ویندزور دارند که نشان دهنده این رابطه ی استعماری است. بر اساس نظرسنجی موسسه انگوس رید در آوریل، ۵۱ درصد از کانادایی ها نمی خواهند سلطنت به عنوان یک نهاد تشریفاتی ادامه یابد، در حالی که این رقم در ژانویه ۲۰۲۰، ۴۵ درصد بود. تنها ۲۶ درصد از پاسخ دهندگان خواهان ادامه ی این رابطه هستند و ۲۴ درصد «مطمئن» نیستند.
علاوه بر این، طبق نظرسنجی Leger که در روز سه‌شنبه منتشر شد، حدود ۷۷ درصد از کانادایی‌ها گفتند که هیچ دلبستگی به سلطنت بریتانیا ندارند.
فلاویو ولپ، رئیس انجمن تولیدکنندگان قطعات خودرو کانادا گفت: کانادا تنها کشور G7 است که رئیس دولت آن شهروند کشور دیگری است.
ولپ گفت: ما باید به عنوان یک کشور بتوانیم یک کانادایی برای پر کردن یک پست تشریفاتی پیدا کنیم.
رویترز می نویسد: مرگ ملکه الیزابت در هفته گذشته موج عظیمی از محبت را در کانادا برانگیخت، اما بیشتر کانادایی ها یک حاکم خارجی را ناخوشایند می دانند. روز شنبه مراسمی در اتاوا برای اعلام به قدرت رسیدن چارلز پادشاه بریتانیا برگزار شد.
جان نیلسن، ۶۱ ساله، یک پیمانکار در اتاوا، گفت: “سلطنت منسوخ شده است و هیچ ارتباطی با دولت ما ندارد. من فکر می کنم زمان آن رسیده است که ما روی خودمان بایستیم.”
مردم کبک، استانی که اکثراً فرانسوی‌زبان هستند، احساس نزدیکی کمتری با بریتانیا دارند، ۷۱ درصد آن ها در نظرسنجی آنگوس رید گفتند که دیگر نیازی به سلطنت نمی‌بینند، و ۸۷ درصد گفتند هیچ وابستگی به خانواده سلطنتی در بریتانیا ندارند.
یک پنجم جمعیت کانادا تازه واردانی هستند که ارتباط کمی با بریتانیا دارند و مردم بومی تمایل کمی به قدرت استعماری دارند. در یکی از نمونه‌ها، فعالان بومی مجسمه ملکه را در محوطه مجلس قانونگذاری منیتوبا در سال ۲۰۲۱ پایین کشیدند.
طرفداران سلطنت می گویند که سلطنت مشروطه یک سیستم دموکراتیک است که به خوبی کار می کند و مهمتر از آن، تغییر آن پیچیده و از نظر سیاسی خطرناک است.
کبک که دو بار در همه پرسی به دنبال استقلال بوده است، هرگز قانون اساسی را به طور رسمی تایید نکرده است، بیشتر معاهدات به جای دولت کانادا با ولیعهد امضا شده است. این معاهدات در مورد ایجاد منابع، حقوق شکار و ماهیگیری و گاهی پرداخت‌های سالانه بوده است.
دو تلاش در کبک برای اصلاحات قانون اساسی در اواخر دهه ۱۹۸۰ و اوایل دهه ۱۹۹۰ با شکست مواجه شد، اما به موضوع حاکمیت کبک قدرت بیشتری داد.
جاناتان مالوی، استاد علوم سیاسی دانشگاه کارلتون اتاوا می گوید: “تلاش گسترده قانون اساسی برای حذف تاج، ناگزیر پیشنهادهای زیادی را برای تغییر قانون اساسی به همراه می آورد. کانادا در دهه های ۱۹۸۰ و ۱۹۹۰ این مسیر را طی کرد و کشور تقریباً بر اثر این خواسته ها فروپاشید.”
حداقل هفت مجلس استانی که بیش از ۵۰ درصد جمعیت را نمایندگی می کنند، به علاوه پارلمان، باید اصلاحات قانون اساسی را تصویب کنند.
جاستین ترودو، نخست‌وزیر لیبرال، روز سه‌شنبه در پاسخ به سوالی درباره موضعش در مورد سلطنت، گفت دموکراسی کانادا سالم است و در حالی که او همیشه آماده «تقویت» آن است، «کانادایی‌ها تقریباً به طور کامل درگیر مسائل بزرگی مثل تغییرات آب و هوایی و اقتصاد هستند».
ترودو بدون حمایت از سلطنت یا بستن درها به روی بحث، گفت که دولت او بر موضوعات مهم برای کانادایی ها تمرکز خواهد کرد.
