ایران آبستن تحولات تاریخ‌ساز است. در دو هفته‌ی اخیر شهرهای مختلف ایران شاهد اعتراضات همبسته‌ی مردم علیه تمامیت جمهوری اسلامی بودند. علاوه بر این شهروندان بیش از صد شهر دنیا، و جمع کثیری از هنرمندان، روشنفکران و اندیشمندان در جهان، حمایت خود از مردم ایران و اعتراضات‌شان را ابراز کرده‌اند.
در این اعتراضات، نقش درخشان دانشگاه قابل چشم‌پوشی نیست. تجمع در اعتراض به کشته‌شدن مهسا امینی در مقابل بیمارستان کسری و اعتصاب و تجمعات اعتراضی در کردستان، با تجمعات اعتراضی دانشجویان در دانشگاه‌ها، تبدیل به تجمعات اعتراضی در بیش از صد شهر کشور شد. اعتصاب دانشجویان در دانشگاه‌های مختلف و همدلی بخشی از اساتید دانشگاه‌ها نیز جان تازه‌ای به اقشار اجتماعی مختلف برای ادامه‌ی اعتراضات داد. علاوه بر این دانشگاه نقش ویژه‌ای در حفظ و گسترش امکان‌های مترقی جنبش «زن، زندگی، آزادی» و همچنین طرح مترقی‌ترین شعارهای ممکن در جامعه را داشته است.
همین ظرفیت تاریخی نیز دستگاه سرکوب را بر آن داشته است تا شدیدترین اشکال سرکوب را علیه دانشگاه، و دانشجویان پیشرو اعمال کند. از روز آغاز اعتراضات در دانشگاه‌ها، بازداشت چند صد تن از دانشجویان گزارش شده است. نیروهای امنیتی در چند شهر کشور برای بازداشت دانشجویان به خوابگاه‌ها نیز یورش برده بودند .اما امروز، نهم مهر ماه، فاجعه‌ی بزرگی رخ داد: بر اساس گزارشات، و تصاویر موجود از چندین دانشگاه بزرگ کشور، از جمله دانشگاه تهران، دانشگاه اصفهان و دانشگاه تبریز، نیروهای امنیتی و یگان‌های ویژه با یورش به این دانشگاه‌ها اقدام به تیراندازی و بازداشت تعداد زیادی از دانشجویان معترض کردند. این در حالی‌ست که حتی قوانین جمهوری اسلامی نیز ورود پلیس و نیروهای مسلح به محیط دانشگاه را ممنوع می‌داند. تعداد دقیق تلفات و بازداشتی‌ها هنوز روشن نیست. رخدادهای روزهای اخیر و از جمله امروز در دانشگاه‌ها، تکرار رخدادهای تاریخی ۱۶ آذر و ۱۸ تیر بودند. رخدادهایی که همچون نشانه‌های سبعیت جمهوری اسلامی، و بی‌مرزی سرکوب و خشونت حکومتی بر تاریخ ثبت خواهد شد.
گروه کار جوانان حزب چپ ایران(فدائیان خلق)، ضمن محکومیت این فاجعه، خود را هم‌صدای دانشگاه‌های کشور می‌داند. در همین راستا نیز، از نهادهای بین‌المللی حقوق بشر درخواست خواهیم کرد که هجوم به محیط دانشگاه‌های کشور را به اشکال گوناگون محکوم و از دانشجویان بازداشت شده در این اعتراضات حمایت کنند. علاوه بر این به تصریح بر این باوریم که تداوم اعتصابات در دانشگاه‌ها، و همراهی اساتید دانشگاه و اعضای هیات علمی با این اعتصابات، و گسترش تدریجی آن، در کنار تجمعات دانشجویی، نقشی بااهمیت در اعتلا و تداوم جنبش کنونی خواهد داشت. دانشگاه نبض خیابان است و تداوم اعتصابش می‌تواند زمینه‌ساز اعتصاب در سایر بخش‌ها نیز بشود.
در ضمن ما در همبستگی با مبارزات دانشجویان کشور و جنبش «زن، زندگی، آزادی» از دانشگاه‌های معتبر جهان، سازمان های‌دانشجویی و نهادهای آکادمیک درخواست خواهیم کرد، در محکومیت فجایع روزهای اخیر، هم‌صدایی با مردم ایران و همبستگی با اعتراضات دانشگاه‌ها، از تمام اهرم‌های ممکن خود استفاده کنند تا نگذارند حکومت سرکوبگر و دانش‌ستیز جمهوری اسلامی، مبارزه و مقاومت در دانشگاه ها را بدون پرداخت هزینه‌های سنگین خاموش کند.
شنبه، نهم مهر ۱۴۰۱
حزب چپ ایران(فدائیان خلق) – گروه کار جوانان
تظاهرات و اعتصابات شاید کافی نباشد!
رفقا ، این حاکمیت اسلامی داعش مآب مردم را مجبور به دفاع مسلحانه خواهد کرد.
آمادگی و توانایی خود و مردم را باید بالا برد.