دانشگاه های کشور بیش از یک ماه است صحنه ی اعتراضات گسترده ی دانشجویی هستند. در این یک ماه فجایع زیادی توسط نیروهای سرکوب و لباس شخصی ها در دانشگاه اتفاق افتاده است، ده ها دانشجو به شیوه هایی خشن و وحشیانه دستگیر شده اند. علیرغم این سرکوب خشن، دانشجویان از اعتراض دست بر نداشته اند. آن ها مطالبات خود را در شعارها و تجمع های هر روزه فریاد می زنند و در بیانیه های خود اعلام می دارند. مطالبات دانشجویان چیست؟ به برخی از آخرین بیانیه های منتشر شده توسط دانشجویان توجه کنید:
بیانیه جمعی از دانشجویان دانشکده علوم اجتماعی دانشگاه تهران در واکنش به اتفاقات اخیر دانشگاه تهران و دانشکده علوم اجتماعی
ما به آموزش نیازی نداریم
به کنترل افکار نیازی نداریم
اجازه نمیدهیم که در کلاس به ما ریشخند بزنید!
مدت‌هاست پای سیاست‌هایتان از گلیمتان درازتر شده و حالا وقیحانه به حریم امن دانشگاه چشم دارید! به پشتوانه‌ی کدام ظفرمندی تا این اندازه ورم کرده‌اید؟ حقارتتان پشت هیکل‌های درشت مامورین حراستتان پنهان نمی‌شود. آنقدر حقیرید که وحوش بی نام و نشانتان را برای سرکوب جوانه‌ها روانه دانشگاه می‌کنید؛ آنقدر حقیرید که استادانمان را مجبور می‌کنید حتی با حضور یک نفر کلاس تشکیل دهند؛ آنقدر حقیرید که اجازه دادید دست مغزهای خالی از اندیشه به روی صاحبان اندیشه بلند شود. در هر پست و مقامی و در هر جایگاه و مسئولیتی آنچه قماش شما به نمایش می‌گذارد تلاش مذبوحانه‌ای است برای لاپوشانی حقارتتان، حقارتی که صفت ذاتی شماست! ستون‌های دژ پوشالی قدرت خیالیتان آنقدر سست است که حتی با فریاد حق طلبی جمع کوچک جوانه‌ها به لرزه در می‌آید و برای خاموش کردنش دوستانمان را در کنج اتاقک‌های حراستتان وحشیانه به باد کتک می‌گیرید. نیازی نیست پشت پرده‌ها پنهان شوید تشت رسوایی شما مدت‌هاست به زمین رسیده. کبودی‌ها و زخم‌هایی که بر تن نحیف دوستانمان مظلوممان بر جای گذاشته‌اید ما را نمی‌ترساند بلکه مصمم‌تر می‌کند و این نوید را به ما می‌دهد که در شناختتان اشتباه نکرده‌ایم. دانشجو را تهدید می‌کنند که اگر صدایش را نبرد و راه گمراهیشان را برای سر به راهی انتخاب نکند کمیته انضباطی تشکیل خواهند داد! دانشجو را تهدید می‌کنند که اگر مطالبه‌گری‌اش را متوقف نکند فیلم دوربین‌های داخلی دانشگاه را به نیروهای امنیتی تحویل می‌دهند! آشکارتر از این نمی‌توانستید گردن آرمان دروغین گفت و گویتان را بشکنید و به پیکر بی جان توهم مصونیت اجتماعات مسالمت‌آمیز دانشجویی تیر خلاص بزنید. شما در حماقت‌ها، بلاهت‌ها و تناقض‌هایتان غرق خواهید شد و بدانید اگر دست تمنا از اعماق منجلابی که خود برای خود تدارک دیده‌اید دراز کنید ما یاریتان نخواهیم کرد چراکه پیشتر هنگامی که سعی در ورود از در خیرخواهی داشتیم، دق البابمان را با مشت و لگد و شوکر و وحشی‌گری پاسخ دادید و به یاد داشته باشید که مدت‌هاست دست یاریمان را بریده‌اید. ما در طلب عدالت، آزادی و برابری کنار یکدیگر جمع شدیم و جواب شما ضرب و شتم دوستانمان با چشم‌های بسته در اتاقک‌های حراستتان بود. از ما تقاضای گفت و گو دارید در حالی که ما را نمی‌فهمید چون زبان رایجتان انسانی نیست. گمان نکنید از وحشی‌گری‌های شما ترسی به دل راه می‌دهیم؛ حتی زمانی که موهایمان را می‌کشید و سرمان را به زمین می‌کوبید این شمایید که از ما وحشت دارید. هرچه در آستینتان باقی مانده رو کنید! از تماس با والدین و ارعاب گرفته تا توبیخ و تعهد و قشون کشی به دانشکده‌های دور و نزدیک. با بدن‌های کبود و روح و روان رنجورمان پشت به پشت هم می‌دهیم چنان که با چشم ببینید، بدانید و باور کنید که ما همه یکی هستیم. اگر لازم باشد کارت‌های دانشجوییمان را خواهیم سوزاند تا یادتان بیاید چه کسی به دانشگاه هویت می‌بخشد. آری دست‌هایمان بریده شده اما مَشک دادخواهی را تا سرمنزل عدالت به دندان خواهیم کشید. در عزای حقوق لگد کوب شدمان گوشه گیر‌نمی‌شویم و زانوی غم به بغل نمی‌گیریم زیرا برای باز پس گرفتنشان راه زیادی پیش رو داریم. ما نه امروز و نه در آینده فاتحه دانشگاهمان را نخواهیم خواند چون اجازه کشتنش را به هیچ کسی نمیدهیم!
بیانیه جمعی از دانشجویان دانشگاه هنر تهران به یاد تمام کشته‌شدگان و دانشجویان دربند
سرکوب دیگر کارگشا نیست.
باید گفت ترس بازدارنده ای که سال ها در سراسر فضای جامعه حاکم بود؛ جای خود را به شجاعتی بی مانند برای احقاق ساده ترین و ابتدایی ترین حقوق انسانی داده است.
این بیانیه موکدا به دور از هرگونه فاصله گذاری میان دانشجویان است چراکه میدانیم، پیروزی در گروی اتحاد همه ی دانشجویان و در شکلی بزرگتر همه مردم می باشد.
ما ضمن محکوم شمردن اقدامات تهدیدآمیز و ارعاب دانشجویان، همدلی و همبستگی خود را با همه ی مردم معترض اعلام کرده و یادآور میشویم که از خون عزیزان خود نخواهیم گذشت و به اعتصاباتی که تا کنون چهار هفته به طول انجامیده است ادامه خواهیم داد.
جمعی از دانشجویان دانشگاه هنر تهران
بیانیه دانشجویان دانشگاه خواجه نصیر در محکومیت اقدامات بسیج دانشجویی
مسئولین دانشگاه پرافتخار ۹۴ ساله،
مسئولین اولین دانشگاه صنعتی ایران،
مسئولین دانشگاه خواجه نصیر طوسی
در این ((۹۴سال)) سربلندی، دانشگاه صنعتی خواجه نصیر طوسی هیچگاه به این خفیفی و فرومایگی نرسیده بود. اعتبار هر دانشگاهی به دانشجویان آن است و خالی از آنها، دانشگاه چیزی به غیر از در و دیوار نیست. کشور ما در بستر بیماریست و غمی سنگین سینه ما را می‌فشارد، ۳ هفته در قبال خون، تیر و باتوم، خون جگر خوردیم و هر بار که خشم زبانمان را به خشونت باز می‌کرد، دستان خودمان پاسخش را با سیلی می‌داد، تا مبادا اندک آبروی این دانشگاه لکه‌دار شود، که دانشجو قطب فرهنگ جامعه است و سلاحش قلمش است. ۳ هفته نشستیم، برخاستیم، مشت به هوا کوبیدیم، گلویمان را پاره کردیم، کوچکترین تقابلی در هیچ کجای این دانشکده.ها به دست معترضان به خشونت کشیده نشد؛ اما برای یک تشکل خاص به اسم بسیج دانشجویی تنها یک بیانیه و یک روز کافی بود تا خوی بربری خود را نشان دهند تا آن‌جا که با برنامه قبلی دست به تعدی و تعرض به دانشجویان حق طلب زدند.
مسئولین دانشگاه، هیهات منا الذله، حال وقت آن است که تصمیم بگیرید در سمت درست تاریخ بایستید.
امروز غیرت ما دانشجویان دانشگاه خواجه نصیرالدین طوسی خدشه‌دار شده و خواستار برخورد قاطع با این نهاد غیر دانشجویی هستیم و تا احقاق حق خود فریادهایمان را به آسمان می‌سپاریم.
دانشجو، صدای آزاده‌خواهی بوده و خواهد بود.
بیانیه‌ی جمعی از فعالان دانشجویی دانشگاه مازندران
اکنون تاریخ، نبرد میان خیر و شر را در واضح‌ترین شکل خودش به نمایش گذاشته است.
تقابل میان آزادیخواهان و مرتجعینی که دست‌شان به خون مردم آلوده است. جنایت‌کارانی که پرونده‌ی سیاه کودک‌کشی را به نام خود ثبت کرده‌اند.
جنایت‌کارانی که ماشین جنگ‌شان را در دانشگاه به کار انداختند. درهای دانشگاه را به روی اوباش ِ لباس شخصی باز کرده‌اند تا با سرکوب فراگیر، ربودن دانشجویان و شکنجه‌شان بر تباهی و تاریکی‌شان بیافزایند.
جمعی از دانشجویان ِدانشگاه مازندران اقدام رذیلانه‌ی نیروهای سرکوب که با همکاری رئیس حراست دانشگاه در سه روز متوالی ۲۵، ۲۶ و ۲۷ مهرماه موجب دستگیری و شکنجه‌ی دانشجویان ِ آزادیخواه در دانشگاه مازندران شد؛ را محکوم می‌کند. فاجعه‌ی تلخی که از حافظه‌ی دانشجویان و دیگر آزادیخواهان پاک نخواهد شد. در همین راستا اعلام می‌داریم تا آزادی بی‌قید و شرط دانشجویان زندانی و دست کشیدن از ارعاب و تهدید دانشجویان به تحصن ادامه خواهیم داد.
به امید آزادی و برابری
مطالبات جمعی از دانشجویان دانشگاه سوره
دانشجو و دانشگاه دو مفهومی است که هیچ گاه بدون هم معنا پیدا نمی‌کنند و هیچ کدام بر دیگری برتری ندارد. دانشگاه چون کالبدی برای دانشجوست و دانشجو چون خون در رگ های دانشگاه. دانشجو که حالش بد باشد دانشگاه حالش بد میشود و دانشگاه که ناکارآمد باشد دانشجو سرخورده میشود.
ما دانشجویان دانشگاه سوره در یک ماه و چند روز اخیر هر دو را تجربه کردیم؛ هم حالمان ناخوش بود و هم نسبت به دانشگاهمان سرخورده تر از قبل شدیم.
مرگ و بازداشت عزیزانمان را دیدیم برایشان گریستیم اما نسبت به هر زمانی خشمگین‌تر شدیم.
خشمگین شدیم از دانشگاهی که سه هفته به بهانه آموزش مجازی ما را از خود راند و صدایمان را نخواست بشنود؛ خشمگین شدیم از دانشگاهی که چشم دیدن تحصن دانشجویان عصبانی، غمگین و آزادی‌خواهش را نداشت و با شدیدترین روش ها سرکوبش کرد. ما سالهاست که خشمگین هستیم؛ خشمگینیم از شهریه‌های سنگین و بودجه‌های دولتی که برایمان خرج نمی‌شود، خشمگینیم از بهانه‌ها و محافظه کاری‌هایی که به نام سازمان تبلیغات اسلامی تنها فضا را برای فعالیت‌هایمان تنگ تر می‌کند، خشمگینیم از مرجعیت نداشتن دانشجو در دانشگاه و نداشتن شورای صنفی که از حقوق اولیه و اساسی دانشجو است.
پس از هفته‌ها اعتصاب و حضور نیافتن سر کلاس‌های درس اکنون مسیر عقلانی را در به تفاهم رسیدن دانشجو و دانشگاه میبینیم.
مطالبات ما بدین شرح است:
۱.آزادی بی قید و شرط همه دانشجویان زندانی:
الف) رفع تمامی اتهامات وارده و صدور قرار منع تعقیب برای تمامی دانشجویان آزاد شده
ب) تعهد ریاست دانشگاه به ارائه گزارش دقیق و مطابق با واقعیت در خصوص پیگیری پرونده دانشجویان بازداشت شده
۲.بازگرداندن آرامش به فضای دانشگاه:
الف) عدم حضور نیروهای امنیتی اعم از نیروهای انتظامی و یگان ویژه، ورودی و اطراف دانشگاه
ب) عدم بازپرسی هنگام ورود دانشجویان به دانشگاه توسط حراست و ورود بی قید و شرط تمامی دانشجویان به دانشگاه تنها با نشان دادن کارت دانشجویی
ت) جلوگیری از تهدید دانشجویان حامی اعتصابات و تضمین دانشگاه برای حفظ امنیت دانشحویان و به عهده گرفتن مسئولیت توسط دانشگاه در صورت بروز هرگونه مشکلی
ج) جلوگیری از تهدید، حذف و یا جایگزینی اساتید حامی اعتصابات و اعتراضات و حفظ امنیت شغلی آنها
د) حذف غیبت های دانشجویان در اعتصاب و ایجاد فرصتی برای جبران کلاس ها توسط دانشگاه در انتهای ترم
۳.شفاف‌سازی و ابهام‌زدایی درباره سیاست‌های سازمانی دانشگاه:
الف)شفاف سازی درباره حمایت مادی و معنوی سازمان تبلیغات اسلامی از دانشگاه سوره توسط دانشگاه
ب)شفاف سازی درباره خرج و مخارج دانشگاه با توجه به بودجه دریافتی و شهریه دریافتی از دانشجویان و ارائه گزارش دقیق در این رابطه توسط دانشگاه
۴.آزادی فعالیت تشکل‌های دانشجویی:
الف) تشکیل فوری شواری صنفی دانشجویی توسط دانشجویان و به رسمیت شناختن آن توسط دانشگاه
ب) آزادی فعالیت و کنش اجتماعی تمامی تشکل های دانشجویی و انجمن های دانشجویی همزمان با حفظ امنیت دانشجویان در فضای دانشگاه
ت) به رسمیت شناختن حق تجمع مسالمت آمیز دانشجویان در دانشگاه
ج) عدم ورود و مداخله نیروهای امنیتی خارج از دانشگاه تحت هیچ گونه شرایطی در تجمعات و اعتراضات دانشجویان داخل دانشگاه
۵.آزادی پوشش و فعالیت‌های هنری دانشجویان در دانشگاه:
الف) امکان حضور دانشجویان در دانشگاه با هر پوشش و ظاهری که خارج از دانشگاه برمی‌گزینند
الف) جلوگیری از کنترل و دخالت دانشگاه از جمله حراست در فعالیت های هنری دانشجویان سر کلاس های دانشگاه
ب) جلوگیری از هرگونه سانسور و حذف و تحریف محتوای درسی و همچنین آثار دانشحویان
ت) آزادی دانشجویان در اجرا و نمایش آثار هنری در محیط دانشگاه
لازم به ذکر است پس از پیگیری و احقاق مطالباتمان در مدت زمانی معین اماده ی حضور در کلاس هستیم.
جمعی از دانشجویان دانشگاه سوره
