اول: بلوچستان
حضور مستقل زنان بلوچ برای اولین بار در خیابان، نقطه عطف دیگری در قیام کنونیست، اگرچه هنوز چهره پوشانیده، ولی خودِ خودشان بودند. زنانی که روی پای خودشان قدم‌های معنادار برداشتند و شعار اعتراض به وضعیت موجود را فریاد زدند.
فریاد زنانِ سرزمین «ماهو» را شنیدیم که صدای قربانیان صدها سال مردسالاری خشونت‌بار دینی شدند و می‌روند تا در راه بزرگی قدم گذارند که هم نقاب و هم حجاب از سر و روی بردارند و هم طعم رفاه، برابری و رهایی را مزمزه کنند. بیش باد!
دوم: تهران
روز پنجشنبه سوم آذر ماه کارگران شرکت کروز برای بار دوم دست به اعتصاب و اعتراض زده و خواهان تغییرات اساسی در شرایط کاری و قراردادی برده‌وار خود شدند. نکته‌ی مهم این گام همانا حضور منسجم و آگاهانه‌ی صدها زن کارگر در این اعتصاب بود.
زنان کارگر این شرکت جدا از تحمل شیفت‌های کاری سخت، حقوق‌های معوقه، نازل بودن سهم دستمزد، با بندهایی چون «تعهد به عدم ازدواج و فرزند آوری و رعایت حجاب و پوشش اجباری» مورد تحقیر و آزار قرار می‌گیرند. و در صورت عدم رعایت موازین فوق با خطر اخراج مواجه می‌شوند.
به‌رغم شرایط امنیتی بسیار سخت و خطر اخراج و بیکاری، زنان در صف اول اعتصاب کروز قرار گرفتند تا با تجربه‌اندوزی و سازمان‌یابی، در کنار بخش‌های دیگر جنبش زنان از بلوچستان تا کردستان، بتوانند رهنمون دنیایی باشند که در دل شعار «زن، زندگی، آزادی» نهفته است.
این‌ها اتفاقات روزمره نیستند. گام‌های بلند جنبشی نوین و جهانی به سوی رهایی زن و انسانند.
نهم آذر ماه ١۴٠١
