رهبر فراکسیون چپ در پارلمان اروپا: حفظ وضعیت موجود، دموکراسی ما را نابود می کند. قبل از انتخابات اروپا، ما به یک چپ اروپایی متحد نیاز داریم که بتواند یک پاسخ استراتژیک مشترک به بحران جاری سرمایه‌داری ارائه دهد. ما برای رویارویی با چالش های مشترک به یکپارچگی و فعالیت های استراتژیک بیشتری نیاز داریم
وین مرکز اتریش روزهای ۹ تا ۱۱ دسامبر شاهد برگزاری کنگره هفتم احزاب چپ اروپا بود. در این کنگره که نمایندگان ده ها حزب چپ از کشورهای اروپا و میهمانانی خارج از اروپا حضور داشتند قطعنامه ای در پشتیبانی از مبارزات مردم ایران و جنبش “زن، زندگی، آزادی” با اکثریت مطلق آرای اعضا تصویب شد. در تهیه و تدارک تصویب این قطعنامه نیروهای چپ ایرانی نقش فعالی داشتند.
در آستانه برگزاری کنگره متون مختلفی در باره وضعیت چپ اروپا، وظایف کنگره هفتم در رسانه ها منتشر شد. اینجا دو نمونه از این نوشته ها را می خوانید:
بازگشت به آینده، تدارک انتخابات ۲۰۲۴ پارلمان اروپا
هنگامی که حزب چپ اروپا Europäischen Linken (EL) در مه ۲۰۰۴ در رم تأسیس شد، مسیر پیش رو روشن به نظر می رسید: از ۲۶ حزب چپ و چپ-سبز از دوازده کشور در سند تأسیس خود تأکید کردند: “هدف ما رهایی انسان، رهایی مردان و زنان از هر گونه ظلم، استثمار و تبعیض است.” قرار بود یک حزب مشترک اروپایی و مدرن پدید آید که فراتر از مرزهای اتحادیه اروپا باز باشد، کاملاً بدون رفتار قیم مابانه ای که از جانب حزب کمونیست اتحاد جماهیر شوروی، لحن و خط را در سوسیالیسم واقعی تعیین می کرد. EL می خواست چیزی بیش از یک سقف مشترک سازمانی برای احزاب ملی چپ اروپا باشد.
در این میان، چپ اروپا به ۴۰ حزب افزایش یافته است که به درجات مختلفی به عنوان اعضای کامل، ناظران و شرکا با EL مرتبط هستند. مشکل نیز در این توسعه موفق نهفته است: برخلاف سایر احزاب به اصطلاح سیاسی اروپایی، EL انباشته ای از دیدگاه های مختلف در مورد بسیاری از مسائل اساسی و ملموس سیاست اروپا است. این نه تنها در مورد روابط اساسی با اتحادیه اروپا صدق می کند – این طیف شامل احزابی می شود که به طور کلی اتحادیه اروپا را رد می کنند تا گروه هایی که می توانند با تغییرات با گام های کوچک کنار بیایند – بلکه همچنین مسائل فعلی مانند جنگ اوکراین را در بر می گیرد.
این موضوع تأثیر زیادی بر کنگره این هفته در وین خواهد داشت. تمرکز نه تنها روی مقابله با جنگ پوتین، بلکه بر عواقب آن برای چپ است. کورنلیا هیلدبرانت، یکی از روسای اندیشکده چپ گرای “دگرگونی اروپا”، می گوید: «ارتباط مسائل اجتماعی و جنگ در اوکراین بزرگترین چالش پیش روی احزاب چپ است. در پیش نویس بیانیه سیاسی وین به صراحت آمده است که تجاوز نظامی روسیه به اوکراین که طبق قوانین بین المللی جرم محسوب می شود، محکوم است. با این حال، درجه بندی های واضحی در زیر این عبارت وجود دارد، به ویژه در رابطه با مسئولیت ناتو برای تشدید تنش؛ در حالی که برخی از اعضای چپ اروپا از کشورهای عضو جنوبی، این پیمان نظامی را به دلیل گسترش ناتو به سمت شرق و بی توجهی به منافع امنیتی روسیه شریک جرم می دانند و خواهان برچیدن این ائتلاف هستند، لحن های مختلف به نفع اسکاندیناوی و به ویژه از فنلاند – به عنوان یک کشور همسایه روسیه به گوش می رسد. علاوه بر این، ائتلاف چپ فنلاند در دولت هلسینکی که برای عضویت در ناتو فشار آورده است، درگیر ماجرا است. مشخص نیست که آیا چپ فنلاند به حمایت از قطعنامه های EL به عنوان یک حزب عضو کامل ادامه خواهد داد یا خیر.
یکی از کشمکش‌های قدیمی، درگیری‌هایی است که سال‌ها بین سیریزا یونان و حزب چپ‌گرای فرانسوی La France insoumise (LFI) تحت رهبری ژان لوک ملانشون در جریان بوده است. این سیاستمدار جناح چپ کاریزماتیک ۲۵.۷ درصد از آرا را در انتخابات پارلمانی ژوئن با اتحاد چپ – سبز NUPES که او بر آن تسلط دارد به دست آورد – رقمی تقریباً به اندازه حزب حاکم. با این حال، از ابتدای سال ۲۰۱۸، ملانشون با سیریزای الکسیس سیپراس که پیش‌بینی می‌شود در انتخابات سال آینده یونان نیز حدود ۲۵ درصد آرا را به دست بیاورد، مخالف بوده است. در آن زمان ملانشون خواستار حذف سیریزا از اتحادیه اروپا شده بود زیرا سیپراس به سیاست اتحادیه اروپا برای خفه کردن یونان که بسیار بدهکار است، تن داده بود. هیلدبرانت می‌گوید: «این زخم‌های عمیق را شکاف داد که تا به امروز التیام نیافته‌اند». اگرچه دیگر هیچ حمله‌ای از سوی هیچ‌کدام وجود ندارد، اما این رابطه تاکنون با نوعی «عدم همکاری» مشخص شده است. با این حال، مانون اوبری، سیاستمدار LFI، که یکی از رهبران جناح چپ در پارلمان اروپا است، اخیراً حرکت محتاطانه ای به سمت سیریزا انجام داده است. باید دید حاصل این سیگنال چه می شود.
در کنگره هفتم در وین رهبری جدید چپ اروپا EL تعیین می شود – رئیس قبلی هاینز بیرباوم Heinz Bierbaum پس از انتخابش به عنوان رئیس بنیاد لوکزامبورگ دوباره نامزد نخواهد شد – رهبری جدید نه تنها با این درگیری ها برخورد خواهد کرد، بلکه باید مبنایی برنامه ای برای انتخابات اروپا در بهار ۲۰۲۴ تدارک ببیند. در پیش نویس اعلامیه سیاسی، که می تواند به عنوان استخوانبندی یک برنامه انتخاباتی عمل کند، تمرکز بر تحول اکولوژیکی و اجتماعی است. کلمات کلیدی برای این امر پیوند مبارزه با تغییرات آب و هوایی با مسئله اجتماعی، حذف تدریجی سوخت های فسیلی، پایان دادن به سیاست ریاضت اقتصادی نئولیبرالی و «شرایط زندگی مناسب برای همه» است. بیرباوم در طول دو سال ریاست خود، به ویژه تحولات اجتماعی-اکولوژیکی را به کانون توجه چپ اروپا تبدیل کرده بود و همچنین به دنبال نزدیک شدن به صفوف اتحادیه های کارگری اروپا بود.
با این حال، برای پذیرفته شدن این برنامه، چپ اروپا EL ابتدا باید از تاریکی بیرون بیاید و با هم و متحد عمل کند – همانطور که بنیانگذاران آن در سال ۲۰۰۴ تصمیم گرفتند. بیرباوم توضیح ساده ای برای این واقعیت دارد که EL، علیرغم مفاهیم خوب، هنوز چندان قابل مشاهده نیست: «احزاب ملی در مورد آن کم کاری می کنند.»
کنگره حزب چپ اروپا: صلح، نان و گل سرخ
کنگره حزب چپ اروپا (EL) از ۹ تا ۱۱ دسامبر ۲۰۲۲ در وین برگزار می شود. صلح، نان و گل سرخ شعار کنگره آتی EL است. هاینز بیرباوم، رئیس چپ اروپا می گوید: «این هدف اصلی ما را برای چند سال آینده خلاصه می کند: ایجاد جهانی اجتماعی، زیست محیطی، دموکراتیک و صلح آمیز». ما با تحولات اقتصادی، اجتماعی و سیاسی عمیقی مواجه هستیم که به ویژه ناشی از چالش های زیست محیطی مانند تغییرات آب و هوایی است. تهاجم روسیه به اوکراین که باعث جنگ شد، تأثیر بیشتری داشت. اول همه‌گیری، حالا جنگ: هر دو بحران‌های متعددی را که از قبل وجود داشته تشدید می‌کنند. برای رویارویی با چالش‌ها و ساختن آینده‌ای بهتر برای همه، چپ با همه تنوع‌اش باید انترناسیونالیسم را دوباره کشف کند. هاینز بیرباوم می گوید: ما به پروژه های آینده محور و یک سیاست ضد بحران در مبارزه با پدیده های جهانی مانند نابرابری و تغییرات آب و هوایی نیاز داریم. «در بسیاری از نقاط اروپا، چرخش به راست در نتیجه سال‌ها ریاضت اقتصادی احساس می‌شود و باعث ویرانی می‌شود. این نشان می دهد که اگر اروپا را می خواهید، باید آن را از دست ثروتمندان و شرکت های بزرگ بگیرید. مارتین شیردوان Martin SCHIRDEWAN رهبر فراکسیون چپ در پارلمان اروپا گفت: حفظ وضعیت موجود، دموکراسی ما را نابود می کند. قبل از انتخابات اروپا، ما به یک چپ اروپایی متحد نیاز داریم که بتواند یک پاسخ استراتژیک مشترک به بحران جاری سرمایه‌داری ارائه دهد. ما برای رویارویی با چالش های مشترک به یکپارچگی و فعالیت های استراتژیک بیشتری نیاز داریم.» پیام ما روشن است: برای صلح، نان و گل سرخ.
