بروکسل؛ تجربه‌ی همزمان شیرین و تلخ با ثبتی در تاریخ! – بهزاد کریمی

“هیچ ناموزد ز هیچ آموزگار”.
“شاهزاده رضا چلبی” و “هم پیمانان” با کاسه گدائی به دور دنیا افتاده اند. 

با سلام به همه‌ی کامنت نویسان پای این نوشته، از شرکت‌شان در بحث چه پرسش‌گری، نقد، اعتراض و چه ابراز هم‌دلی‌ها سپاسگزارم. ذیلاً به امید هم‌اندیشی و تفاهم بیشتر، نکاتی را در رابطه با موارد مطروحه از سوی دوستان در میان می‌گذارم. ضمناً ترجیح می‌دهم که از ورود به مفاد برخی کامنت‌های دربرگیرنده‌ی پیش‌داوری‌ها و داوری‌های همیشه خود حق پندار احتراز جویم.

۱)آقای فرهاد فرهادیان گرامی، شما به نیابت از «داخل ایران» حکم می‌دهید که:«مردم حاضرند انقلاب نکنند و جمهوری اسلامی را بپذیرند ولی زیربار یک دیکتاتور شاهی دیگری نروند». در ادامه نیز ابراز نظر می‌کنید که «ما در داخل واقعا از احزاب، گروه‌ها، سازمان‌ها و اشخاص چپ عصبانی هستیم». بعد هم با نوشتن گزینه‌ی ناگزیر این مقطع به حساب ذهنیت خود می‌نویسید: «ما [منظور هم لابد “مردم ایران” است] در داخل اعتراضات خیابانی را عمدا کنار گذاشتیم و تاکتیک‌های دیگر را جلو می بریم که صدای منحوس اینها [یعنی “شاه اللهی‌ها”] را نشنویم». این اصلا هضم شدنی نیست که چگونه یک فرد و یا جریانی می‌تواند چنین خودمحورانه باور و رفتار خویش را به نام «مردم داخل ایران» مهر بزند. توصیه‌ی دوستانه‌ام به همه‌مان اینست که هر نقد و انتقادی هم که بهمدیگر داریم و چه بسا حاوی حقایق بسیاری هم در خود، فقط واقع بینی را از دست ندهیم. گرچه این واقعیت محرزی است که قلب جنبش همانا در درونمرز ایران می‌تپد، اما داخل – خارج کردن روند انقلابی ایران، میراث مخربی است بجا مانده از اصلاح طلبان حکومتی تا بتوان پشت جغرافیا سنگر گرفت و بخاطر ادامه دادن به مشی سترون تغییر در حکومت به نفی مبارزه برای گذر از این نظام برخاست. از این حربه‌ی کهنه باید دل کند و در وفاداری به روند انقلابی جاری، از این نوع بدآموزی‌ها بگذشت؛ همانگونه که روند انقلابی با آغاز فریاد «اصلاح طلب اصولگرا/ دیگه تمومه ماجرا» چنین داوری‌ها را سال‌ها پیش پشت سرنهاد. بعلاوه همانگونه که تاکتیک‌های میدانی درون کشور را ابتکارات نیروی میدانی آن است که رقم می‌زند، در بیرون کشور هم آن اندازه تجربه‌ انباشته داریم که بتواند طی کارزاری صبورانه «عصبانیت» در دوستانی چون شما را به اعتماد به نفس فرابرویاند. در جایی از کامنت خود به درستی اشاره به منشور ارزشمند ۱۲ ماده‌ای ۲۰ تشکل دارید که شما را در صورت داشتن وقت و حوصله به مطالعه‌ی نوشته‌ای در این زمینه دعوت می‌کنم. پایدار باشید. https://bepish.org/node/9059

۲) آقای سیروس عزیز. شما را قسماً به پاسخ آمده در فوق ارجاع می‌دهم و فقط با این تکمله که درخواست و انتظارتان از چپ خارج کشور دستکم در راستای تاکید جمعی بر اشتراکات‌ و برآمدها در شکل اتحاد عمل‌ها، کاملاً مسئولانه و منطقی است. با آنکه اخیراً کوشش‌هایی در این جهت جریان دارد و در پرتو «زن – زندگی -آزادی» سرعت هم گرفته است اما حق با شماست که به خود آمدن نیروی چپ و جنبیدن مشترکش هنوز تناسبی با تاخت و تازهای همه سویه‌ی راستگرایان و فوق راستگرایان ندارد. با اینهمه، ابراز نارضایتی‌های بجا لازم است بر متن امید صورت پذیرد. زنده باشید.

۳) آقای سامان گرامی. نوشته بودم که شخصاً در تظاهرات بروکسل حضور نداشتم تا از چند و چون آنچه که آنجا گذشت مطلع باشم. من اطلاع ندارم که وصول پیام از جرج بوش و جان بولتون از سوی چه جریانی بوده است. اینکه سازمان مجاهدین خلق سابقه‌ی دریافت پیام از بولتون دارد و نیز دعوت از او به سخنرانی‌هایش چیز پوشیده‌ای نیست، اما اینکه نقشی هم در مدیریت تظاهرات بروکسل داشته‌ یا نه برای من روشن نیست تا در این باره آدرس بدهم. تاکید من بر این بود که این دو پیام از پشت میکروفن خوانده شده است و ملاک هم همین است. باقی نکات شما جنبه‌ی تعریض دارند. پایدار باشید.

۴) آقای مهرداد عزیز. ممنون. عامل ضعف چپ ایرانی در عرصه‌ی سیاست‌ورزی، بی هیچ تردیدی در میدان‌داری راستگرایان و به ویژه یکه‌تازهای افراطی نقش ایفاء می‌کند و من نیز بر آن تاکید دارم. اما عوامل اصلی دیگری از جمله نقش دولت‌ها و محافلی از قدرت‌ها هم در تقویت این گرایش‌ها وجود دارد که به آنها امکان میدان‌داری در مقیاسی چنین می‌دهد. به این موارد قبلا در نوشته‌ها و گفته‌هایم پرداخته‌ام و بیشتر نیز باید پرداخت. برقرار باشید.

۵) آقای پرویز صدری عزیز. نمی گویم تبیین شما از سیر حرکتی اپوزیسیون در دو دهه‌ی گذشته تهی از حقایق است اما آن را غرق این فرض هم می‌بینم که گویا یک طرف حقیقتی است مطلق و نیز برای همه‌ی فصول، طرف مقابلش اما محروم ابدی از حقیقت. فکر نکنم این نوع جهتگیری اجازه تکاپو‌ برای تاثیر گذاری چپ در صحنه‌‌ی سیاسی بدهد. زنده باشید.

۶) آقای ایکاروس گرامی. با تصریح شما بر اعلام مخالفت بی چون و چرای جمهوری‌خواهان – چه بماند نیروی چپ – با سلطنت و از هر نوع آن موافقم و مدام هم بر این باید تاکید داشت. اختلاف تاکتیکی، اما درنوع سیاست کردن‌ است و اینکه برخورد ما با گرایش مشروطه طلب این طیف و سلطنت طلب‌های فاشیست پندار و رفتار آن یکسان باشد یا که دارای تفاوت؟ من بر دومی هستم. پایدار باشید.

۷) آقای خیری گرامی. تایید می‌کنم که «پیاده‌روی» لازم است‌ و موجب تداوم سلامت جسم و فکر خواهد بود. زنده باشید

۸) آقای م. حسین عزیز. نگاه امروز من به لنین پیروگرایانه نیست بلکه نقادانه است، در همانحال نه نفی بزرگی‌های او و رشته‌ای از افکار و اعمالش. اتفاقاً یکی از آثار لنین که در آن دعوت از هم اندیشانش به واقع‌بینی و پا بر زمین داشتن هنگام پیشبرد امر برنامه و سیاست می‌کند همین کتاب است و لذا از نظر متدیک دارای رشته آموزش‌هایی ارزنده‌. کاش لنینیست‌های ما لااقل بر آموزه‌هایی از همین کتاب درنگ ورزند تا بر زمین بگذارند. موفق باشید.

۹) آقای آرمان شیرازی عزیز. سپاسگزار لطف شما و نیز ممنون بابت انصافی که در کامنت واکنشی‌تان نسبت به یک کامنت گذار دیگر از خود نشان دادید. «محافظه کاری» و یا ملاحظه کاری در بین نیست و راجع به موضوع مطروحه شما در فقره‌ی ۳ همین توضیحات، توضیح دادم. در مورد لزوم پرسشگری از آقای رضا پهلوی پیرامون چماق‌داری جماعات منتسب به ایشان با شما موافق هستم و همین دیروز نوشته‌ای را در این زمینه با تیتر «نسبت آقای رضا پهلوی با چماقداران منتسب به او چیست؟» در سایت «به پیش» منتشر کردم که لینک آن را در زیر می‌آورم. پاینده باشید. https://bepish.org/node/9085

۱۰) «یک پیام» دهنده‌ی گرامی. با مضمون این پیام شما هم‌آوا هستم که جار و جنجال‌های اخیر سلطنت‌طلبان افراطی و شاه اللهی ماهیت آنها را بیش از پیش برملا کرد و اتفاقا فرصت و مجالی فراهم آورده که نیروی سکولار دمکرات البته مشروط به پابرجا ماندن بر متن مبارزه‌ی اصلی با جمهوری اسلامی، در باره‌ی خصلت این جریان دیکتاتور منش و ضد مردمی دست به روشنگری بزند. سربرآوردن اخیر اینها آن هم در شکل چماق‌داری آشکار فقط هم «خودکشی» نبود بلکه چوب زدن به مرده‌ی سیاسی خود‌شان بود! پاینده باشید.

۱۱) الف باران گرامی. خلاف آنانی که ایران را به ویرانی می‌کشند، امید که ماها بارش باران بر این سرزمین تشنه‌ی آزادی، آبادی،سکولار دمکراسی، رهایی از هر نوع تبعیض و برقراری عدالت اجتماعی را تدارک ببینیم و آن را در اتحاد ملی ببارانیم. زنده باشید.

۱۲) امیر ایرانی گرامی. توضیحاتی مرقوم داشته‌اید که درکلیت خود درست‌اند، ولی به قول خودتان وارد «جزئیات» نشده‌اید تا سخنی که دارید وجه مشخص به خود گیرد و لاجرم پاسخ بطلبد. فقط امیدوارم در مورد معادله‌ی داخل – خارج حول اشاره‌ای که در فقره‌ی ۱ این توضیحات آوردم، هم نظر باشیم. زنده باشید.

۱۳) آقای کاظم گرامی. در رابطه با این جماعت به گفته‌ی درست شما «طلبکاران»، نگاه و منافع مطرح است و اتفاقاً همانی را از خود بروز می‌دهند که هستند و لذا در یگانگی با خود قرار دارند و در بیگانگی با دمکراسی! پایدار باشید.

۱۴) آقای هرمز همتی. بحث میان شما و آقای مهرداد و اندکی بعدتر آقای خسرو شکیبا که به جای خود مهم هم است، از آنجا که ربط مستقیمی با مفاد نوشته‌ی من پیدا نمی‌کند اجازه می‌خواهم به آن نپردازم. اما  برخورد شما نسبت به روی‌کرد تاسف بار کامنت‌گذار فقره ۷ را مسئولانه ‌دیدم. ممنون شما هستم و خواهان پایداری‌تان.

۱۵) آقای کهنسال گرامی. امیدواریم روزی فرارسد که به منظور فراهم‌سازی شرایط برای وسیع‌ترین هماهنگی میان نیروهای سکولار دمکرات و جمع‌آمد همه‌ی آرزومندان عدالت اجتماعی حول توافق گسترده میز شما هم گفتگو را برگزینید. برایتان فاصله‌گیری از دلخوشی کهنسالانه به زیست در ستیز آرزومندم. زنده باشید.

۱۶) آقای هادی صوفی زاده عزیز. چپ ایران را می توان در زمینه‌ی اشتراک‌ورزی سیاسی و ائتلاف‌ها و اتحادها مورد سئوال قرار داد، اما «طیف چپ ایران را به مرگ مغزی» متهم کردن، عملاً چشم بستن بر تحولات عمیق اندیشگی طی چند دهه‌ی گذشته است. پایدار باشید.

از روزیکە طیف چپ ایران با انحرافات پی در پی از بدو تشکیل اتحاد جمهوری خواهان، از جریانات ملی متعلق بە ملتهای غیرفارس فاصلە گرفت و خود بخشی از فرهنگ پان فارسیستی شد تا جاییکە با جریان جنبش سبز ( بخوان موج سبز ) همسو گردید و با گذشتە خود بیگانە گردید و در نتیجە بی هویت وبی خاصیت گردید خلع کنونی ایجاد گردید و جریانات فاشیستی و پان ایرانیست همسو با رژیم کە اصولا می بایست محاکمە و حساب پس دهند حالا مدعی و طلبکار هم شدەاند. شرم بر کسانیکە طیف چپ ایران را بە مرگ مغزی و فیزیکی کشاندند.

آقای کریمی “وفاداری به اصل همبستگی و ترجیح همسویی و هماهنگی بر تفرقه و انزوا، چراغ راهنمای نیروهای سکولار دمکرات برای دعوت به مدارا و آسان‌گیری چه در خود و چه هر دیگری در تظاهرات …..” نسبت به چه کسی؟ باید به صراحت صف سکولار و جمهوری و دموکراسی از سلطنت جدا شود. باید به ۵ شرطی که برای شرکت در این قبیل تجمعات در خارج کشور مطرح کرده اید ، اعتقاد به سکولاریسم و جمهوری خواهی و عدم اعتقاد به سلطنت و طرفداری از آن به عنوان نماد استبداد و جنایت در ایران، همچون حکومت اسلامی، اضافه شود. جنبش و انقلاب در ایران به اتحاد و همکاری با سلطنت طلبان بخصوص اینکه از هم اکنون برای نیروهای دیگر چاقو تیز میکنند، نیازی ندارد. باید ضمن افشاگری و مبارزه بر علیه حکومت اسلامی، همچنین بر علیه همه گرایشات سلطنت طلبی تحت هر نام و پسوند “مشروطه” و “دموکراتیک” افشاگری کرد و نیات پلید آنان را از پرده بیرون انداخت و اعلام کرد هر مخالفتی با حکومت اسلامی، همانگونه که با امپریالیسم، الزاما یک مخالفت مترقی محسوب نمیشود.باید از ایجاد هرگونه شبهه و شائبه ای در اذهان عمومی مبنی براینکه سلطنت طلبان در جنبش دموکراتیک مردم ایران سهمی و نقشی دارند جلوگیری کرد.

ممنون از اینکه آقای کریمی یکبار دیگر خط و مرز چپ پیشرو ایرانی را با چپ های سپاهی, محوری, و به اصطلاح ضد امپریالیست مشخص کرد. اما از طرفی دیگر همان طور که خوانش تاریخی دیالکتیکی همان چپ ها از تبیین چرایی ظهور دوباره گرایش سلطنت آن هم در ارتجاعی ترین شکلش که تاکنون دیده نشده عاجز است, باید ظهور این پدیده منخط را در غیبت مشخص چپ در عرصه مبارزه با ستم بیکران جمهوری اسلامی و به جایش تمرکز چند دهه زمان بر غرب و آمریکا ستیزی دانست. موضع‌گیری‌های خجالت بار و نگین بعضی از اینان از تجاوز وحشیانه پوتین به اوکراین نیز مزید بر علت شده است.

با اوج گیری جنبش های داخل کشور از یک طرف و حمایت دموکراسی های غرب از مردم ایران از طرف دیگر, میتوان به طور روز افزون نه فقط چهره های مترقی ترین روشنفکران غرب بلکه هر از گاهی مرتجعین و جنگ طلبان را نیز دید. حال که از پیش میدانیم چپ قادر به تشکل در بین خود و ایجاد فراخوان و راهپیمایی مستقل نیست, پیشنهاد آقای کریمی برای جلوگیری از فرستادن دعوتنامه به جنگ طلبان غرب و نحوه برخورد با آن چیست?

هر گرایشی که دارید وقتی با شاه اللهی ها همنفس شوید شما سیاهی لشکر آنها خواهید بود مردم داخل ایران حاضرند انقلاب نکنند جمهوری اسلامی را بپذیرند ولی زیر بار یک دیکتاتور شاهی دیگری نروند چپ چون در همان لاک سنتی اش دچار سرگیجه است باید از داخل انگیزه بگیرد و تسلیم هیاهوی « همه با من » ارتجاعی ترین و ناسیونال فاشیسترین محافل عقب مانده نشوند اعتراضات و تظاهرات خودتان را در زمان و مکامن دیگری قرار دهید و خودتان جداگانه مجوز بگیرید و پرچم بدست نگیرید و تمام پرچم بدستان تعزیه خوان را از خود دور کنید اگر نمی توانید مشکل از خودتان است تا یک ماه پیش برخی می گفتند فلانی خودش اعلام کرده شاه نمی شود اگر این خرفت بازی نیست پس چیست مگر در صدر مشروطه رضا خان طرفدار جمهوری نبود وقتی منسوب شد زیر پای آخوندها رفت و شاهین را روی سرش بردند برخی می گویند فلانی در کانادا ۱۲۰ تا خانواده را متحد کردهپس کار پایه ای انجام داده یا فلانی کار زنان انجام داده پس از حزب توده ایراد نگیرید که خمینی را ضد امپریالیست می خواند شما هم یک یا چند دلیل می خواهید که زیر یک بچه ی لوس چغله بروید ببینید دوستانشان را هزینه ها و واسطه گری ها توسط آن دلال اسلحه ی فرانسویست جاستین ترودو – ترامپ – جرج بوش – جان بولتون – مکرون -حزب نژاد پرست بلژیک – و این آخری حزب بی آبروی دست راستی برلسکونی – رونمائی از پرویز ثابتی و فراستی را هم بدان اضافه کنید ببینید ما با چه فاجعه ای روبرو هستیم . ما در داخل اعتراضات خیابانی را عمدا کنار گذاشتیم و تاکتیکهای دیگر را جلو می بریم که صدای منحوس اینها را نشنویم شما آقایان برای ۲۰ فوریه بروکسل در تلویزیونهایتان تبلیغ هم راه می اندازید یعنی تمام گروههای اپوزسیون خنگ شده اند و محو پوپولیسم گیج و گنگ حتی سیاهی لشکر فاشیستها شده اند واقعا همه ی شما ها فاجعه هستید آنوقت طرف در تلویزیون شورائی قادر به درک مطلب نیست می گوید منشور دارای اشکالاتی ست یعنی نمی فهمد که جزئیات برای حکومت شورائی توسط خود شوراها قانونگذاری و اجرا می شود حالا ما در داخل به این فسیلها باید آموزش دولت زوال قدرن شوراها و … را هم بدهیم از ما می خواهند کار علنی و نیمه علنی را رها کنیم و علنا یک بند سرنگونی را اضافه کنیم اگر اینها همدستی با دست راستی ها از روی نادانی نیست پس چیست جریانهای چپ در خارج برای مبارزه ی انتخاباتی ساخته شده اند نه انقلاب . ما از داخل باز هم از شما که از عقب مانده ترین نماینده های طبقه ی کارگر تا پیشروترین نماینده های طبقه ی کارگر در بین شما هست و تعداد افراد کمی کمونیست می خواهیم که در راهپیمائی های سلطنت طلبها و راستها سبیل به سبیل راه نروید هم زمانتان را عوض کنید و هم مکانتان . اینهمه نماینده ی چپ و میانه رو و نماینده ی اتحادیه ها هستند می روید تا فلان خانم نماینده ی دست راستی بلژیکی برایتان چه بگوید یا چه می تواند درخواست کند اگر مطالبات شما یکی ست پس فکری به حال خودتان کنید ما در داخل واقعا از احزاب گروهها سازمانها اشخاص چپ عصبانی هستیم .