سیستم جهانی سرمایه بطور اعم و سیاست بازارآزاد بطور اخص، درمقابل زندگی افسانه ای یک درصدی ها، زندگی میلیاردها انسان روی زمین را به شرایط دغدغه و نگرانی و تلاش برای بقا و زنده ماندن کشانده ست
از اواخر دهه ۶۰ خورشیدی و آغاز دوران “سازندگی” پس از پایان جنگ ، حدود سه دهه از ظهورو گسترش واسطه ها و پیمانکاران درعرصه کار و اشتغال میگذرد. نیروی کاری که عمدتا” تا آنزمان بر بستر روابط کار تعریف شده دولتی ، بطورمستقیم با کارفرمای اصلی درگیر بود، با سپردن فعالیت های معینی از طرف دولت به انواع پیمانکارانی که اغلب از طریق رابطه و نزدیکی به کانونهای قدرت به این حوزه ها خزیده بودند، در موقعیتی متزلزل و ناپایدارتراز قبل قرار گرفت.
بدین ترتیب طی سه دهه نسلی از پیمانکاران و واسطه هائی بوجود آمد که چون موریانه بجان نیروی کار افتاده و با تعدیل نیرو(اخراج سازی)، کاستن از حقوق و مزایا، قراردادهای موقت و زیرپاگذاشتن قوانین حداقلی، ایجاد جو عدم اعتماد و عدم امنیت شغلی ، با تعرض به حقوق و معیشت، هم نیروی کار را ارزان کردند و هم شرایط تمکین و خاموش سازی طبقه کارگر را گسترش دادند. در این میان ثروت حاصل از بهره کشی بیشتر نیروی کار را به حسابهای خود واریزکردند.
سیاست برون سپاری، نه تنها زندگی میلیونها نیروی کارمزدی را به تاراج داد ، بلکه به فضای اقتصادی-اجتماعی جامعه درهمه روابط انسانی آن آسیب جدی زده و شکاف ، بیکاری ،فقرعمومی و ناهنجاریهای بیشتری را موجب شد.
این پدیده نه تنها در کارخانجات و شرکت های تولیدی بلکه، تمام عرصه های زندگی اجتماعی از جمله آموزش و پرورش، بهداشت و درمان، خدمات شهرداریها، سیستم عمومی حمل ونقل درون و برون شهری، بزرگراهها و هرآنچه را که میشد و میتوانستند به واسطه های بازارآزاد سپرده و دست آنان را برای بیرحمانه ترین استثمار و افزایش هزینه های عمومی و خدماتی بر گرده مردم بازگذاشتند!
این فرایند بر متن سیاست عمومی گذر از “ملی سازی” و با شتاب بخشیدن به اجرای خصوصی سازی مطابق اصل ۴۴ قانون اساسی به بهانه “کاستن از نقش دولت از مالکیت و مدیریت مستقیم بنگاه‌ها به سیاستگذاری و هدایت و نظارت، و توانمندسازی بخش‌های خصوصی” ، بر بستری از رابطه و رانت و فساد و بحران شر ایطی بوجود آوردند که این بار صدای بخش هائی ازخود حاکمیت را هم درآورد و یک جامعه فقیرتر شده، بیکار و سرکوب شده با صدها اعتراض و اعتصاب و خیزش های بزرگ و کوچک را تسریع کرد که همچنان ادامه دارد.
این پدیده در کشورهای دیگرجهان اعم از شیلی، یونان ، لبنان ، هند، عراق ، تایلند و مکزیک و سایر نقاط دیگر ، نتایج مشابهی ببارآورده و موجب تکانهای اجتماعی-سیاسی عمیقی شده است.
سیستم جهانی سرمایه بطور اعم و سیاست بازارآزاد بطور اخص، درمقابل زندگی افسانه ای یک درصدی ها، زندگی میلیاردها انسان روی زمین را به شرایط دغدغه و نگرانی و تلاش برای بقا و زنده ماندن کشانده ست.
شورای بازنشستگان ایران
۱۵بهمن۹۸
