جمعی از خانواده های خاوران در ایران با انتشار متنی نسبت به تلاش های حکومت برای از بین بردن آثار جنایت های خود در این آرامگاه اعتراض کرده اند. در این بیانیه آمده است:
روز یازدهم فروردین باخبر شدیم پیکر یکی دیگر از بهائیان درگذشته را در گورستان خاوران دفن کردند. این خبر موجی از نگرانی در میان ما خانواده های زندانیان سیاسی اعدام شده در دهۀ ۶۰، به ویژه تابستان ۶۷ برانگیخت. سال گذشته نیز در چنین روزهایی با حفر گورهای جدید در بخش گورهای دسته جمعی خاوران، به رغم مخالفت خانواده های بهائیان، پیکر ۴ تن از درگذشتگان آنها را در خاوران دفن کرده بودند که با اعتراض خانواده های خاوران این کار برای مدتی متوقف شده بود.
ما خانواده های خاوران می‌خواستیم پیش از هرگونه اعتراضی واقعیت را با چشم خود ببینیم. از این رو، برخی از ما برای اطمینان از موضوع، صبح جمعه ۱۸ فروردین به خاوران مراجعه کردیم. ده ها مامور لباس شخصی و پلیس و نیروی انتظامی با ماشین های پلیس از قبل در بیرون آرامستان مستقر بودند. در ورودی آرامستان را بسته بودند و مانع ورود ما و خانواده های بهائیان شدند. ما که نمی خواستیم تنها به خبر شنیده شده اکتفا کنیم ، جمعه اول اردیبهشت باز هم به خاوران رفتیم و این بار محل دفن جدید و گورهای تازۀ کنده و آماده شده را از نزدیک به چشم خود دیدیم.
دفن درگذشتگان جامعۀ بهایی در خاوران ادامۀ همان روندی است که حکومت جمهوری اسلامی برای تخریب خاوران و نابود کردن آثار و بقایای کشتار زندانیان سیاسی در دهۀ ۶۰ و به ویژه تابستان ۶۷ در طی ۴۲ سال گذشته به پیش برده است. در طی این سال ها نه تنها چندین بار خاک خاوران را با بولدوزر زیر و رو کردهاند، بلکه بارها و بارها سنگ قبرها، گل‌ها و گیاهان و هر گونه نشانه ای را که خانواده های خاوران به گرامیداشت یاد عزیزان خود بر جای جای این خاک گذاشتند تخریب و نابود کرده اند.
خاوران جایگاه پیکرهای پاک عزیزان ما است که فریاد آزادی خواهی شان را در گلو خفه کردند. خاوران سند تاریخی کشتار زندانیان سیاسی در دهۀ ۶۰ و به‌ویژه قتل عام تابستان ۶۷ است که نباید به فراموشی سپرده شود. ما خانواده های زندانیان سیاسی اعدام شده در دهۀ ۶۰ و تابستان ۶۷ هر گونه بی حرمتی، تعرض، تخریب و تغییر در خاوران را محکوم می کنیم. ما ضمن احترام به آزادی عقیدۀ بهائیان و همدردی با ستمی که طی سالیان بر آنها رفته است، از آنان انتظار داریم که تسلیم فشارهای حکومت برای نابودی آثار جنایت در خاوران نشوند. ما دادخواه خون به ناحق ریخته شدۀ عزیزان مان هستیم و تا روشن شدن حقیقت در مورد همۀ اعدام های دهۀ ۶۰ و به ویژه کشتار دسته جمعی تابستان ۶۷ و محاکمه و مجازات آمران و عاملان آن جنایت ها در دادگاه صالح از پا نخواهیم نشست.
اردیبهشت ۱۴۰۲
“بیانیه جمعی از خانواده های خاوران در داخل”
سهیلا اصغری همسر زنده یاد نادر صلواتی خوش قلب
شهناز پارسا همسر زنده یاد محمد رضا گلپایگانی
اکرم خاتم همسر زنده یاد رسول رضاییان
معزز خواهشی همسر زنده یاد کمال الدین پاکدل
زری ریاحی خواهر سه برادر زنده یادان جعفر، محمد صادق و علی ریاحی
طیبه دهباشی همسر زنده یاد ناصر اخوان
فرزانه راجی همسر زنده یاد یوسف یوسفی و خواهر زنده یادان فرشید راجی و فرزین راجی
فاطمه سرحدی زاده خالۀ زنده یاد کبری (منیژه) معنوی پرست
اختر سیف همسر زنده یاد حسن دشت آرا
مریم طالبی خواهر زنده یاد عادل طالبی
پروانه عبدالهی خواهر زنده یاد بهزاد عبدالهی
پری عبدالهی خواهر زنده یاد بهزاد عبدالهی
سیمین علایی همسر زنده یاد سعید کاظمی
مهین فهیمی همسر زنده یاد حمید منتظری
پروین گازرانی همسر زنده یاد علیرضا محمدی کمیجانی
منیژه گازرانی خواهر زنده یاد بهمن گازرانی
مریم گلپایگانی فرزند زنده یاد محمدرضا گلپایگانی
مینا گلپایگانی فرزند زنده یاد محمد رضا گلپایگانی
ماهرخ گلشن خواهر زنده یاد قاسم گلشن
سعیده لامعی همسر زنده یاد منوچهر سرحدی
مریم لامعی فرزند زنده یاد حسین لامعی
طاهره لامعی خواهر زنده یاد حسین لامعی
شهلا لامعی خواهر زنده یاد حسین لامعی
عاطفه لامعی خواهر زنده یاد حسین لامعی
مریم محبوب خواهر زنده یاد اصغر محبوب
مهین محمدی کمیجانی خواهر زنده یاد علیرضا محمدی کمیجانی
پروین یگانه خواهر زنده یاد حسام (غلامرضا) یگانه
فریبا یگانه خواهر زنده یاد حسام (غلامرضا) یگانه
