این سالها، بویژه ماه‌های اخیر نیروهای امنیتی – قضائی سرشان آنچنان شلوغ است که بی وقفه در شُرف تشکیل پرونده سازیهای پی در پی برای معلمین، کارگران، دانشجویان ، منتقدان و سایر مردم میباشند.
هجوم بی‌مورد به منازل و ضبط لوازم ارتباطی از قبیل کیس کامپیوتر، لب تاب و گوشی اعضای خانواده، و بازداشت موقت چند روزه تا چندین ماهه و آزادی به قید وثیقه های سنگین تا زمان دادگاه که گاها” برخی بازداشت موقتها، بدون یکروز مرخصی به بازداشت دائمی مبدل می‌شود!!
اتهام همگی نیز همان اتهامات کلیشه ای همیشگی یعنی ، تشویش اذهان عمومی، نشر اکاذیب، تبانی علیه امنیت ملی و تبلیغ علیه نظام است که برای مردم معانی واقعی این اتهامات یعنی:
اعتراض به پایین بودن حقوق و دستمزد و بیکاری اکثریت مردم از سویی و اختلاس و چپاول عده ای قلیل از طرفی دیگر ، دفاع از آموزش و درمان با کیفیت و رایگان، دفاع از کودکان کار و جامانده از تحصیل.
اعتراض علیه سرکوب معترضین، ممانعت از ایجادتشکل با نمایندگان مستقل و منتخب و چرایی ورشکستگی صندوقها، تخصیص ناعادلانه بودجه عمومی، و هرگونه اعتراض علیه وضعیت موجود میباشد.
در مجموع تمامی احکام صادره، قبل و بعد از تجدید نظر، پیشاپیش برای متهمین و حامیان آنان قابل پیش بینی ست .
این احکام سیاسی و غیر حقوقی بدلایل واهی و بنوعی گروکشی است تا صداها در گلو باقی بماند. استراتژی بیحاصلی که سالهاست ثابت شده نه تنها خیالی خام و بیحاصل، بلکه جنبشی فراگیر و هربار طوفانی تر از قبل را موجب شده است.
تلاش و مبارزه بهر شکل ممکن در راستای مطالبات بر زمین مانده تا هنگامیکه منتج به نتیجه ی دلخواه نگردد همچنان بقوت خود باقی است.
شورای بازنشستگان ایران
۲۳بهمن ۱۳۹۸
1378 -1401 (2000 – 2023) * کپی رايت