اینک-
طومارِ اعتراض
با خونِ خود نبشته بر جدارِ زخمیِ جان،
در آستانِ بارگاهِ عدلِ الهی
گوش بزنگ
درنگ میکنم…
نه-
اعتنائی نیست:
نه اشارتی به ترحّم،
نه ندائی به تسلّا،
نه کلامی حتا به تائیدِ حضور.
]اندرزِ شکیبایی مجاب نمی کندم
که دیریست
کاسهیِ صبرم
سرریزِ تحمل است[
***
درندشتِ خاک
هنوز مسلخِ خونِ ستم دیده گانِ درماندهست،
و دژخیم داسمست
سرگرمِ بردِرویدنِ خرمنزارِ خِرَد.
میانِ پارسایی و کفر،
باری،
فرسوده حصاریست
که خشمآتشِ استیصال
هرآینه
در هم میشکند اش.
و عصیان
واپسین سلاحِ رستگاریِ نسلِ انسان است.
**********
تیبوران- ۲ جون ۲۰۲۲
جهانگیر صداقت فر