نرگس محمدی، فعال حقوق بشر و زندانی سیاسی محبوس در زندان اوین، با نگارش نامه ای سرگشاده از «افزایش خشونت علیه زنان زندانی و ضرب و شتم آنها در سه ماه اخیر» خبر داد.
خانم محمدی در بخشی از این نامه که روز پنجشنبه در حساب اینستاگرام او منتشر شده، به نمونه‌هایی از ضرب و شتم های صورت گرفته در خصوص زنان زندانی پرداخت.
او نوشت: «طی سه ماه گذشته شاهد مواردی از ضرب و شتم و جرح شدید بوده ایم. بازداشتی های بی نام و نشان که به دلیل تحت تعقیب، محاکمه و تهدید بودن، برخوردهای خشونت بار و فیزیکی را رسانه ای نمی کنند و خانواده های آنان نیز از بازگو کردن آن اجتناب می کنند، در معرض تهاجم فیزیکی خشونت بار نیروهای امنیتی هستند.»
نرگس محمدی در نامه‌اش، از زنی با سن حدود ۷۰ سال نوشته است که شب بازداشتش «آن قدر ضرب‌وشتم شده بود که سیاهی دور چشمش و کبودی صورت و بدنش» تا ۲۵ روز بعد که با قرار وثیقه از زندان خارج شده بود، از بین نرفت.
این فعال حقوق بشر همچنین از دختری ۲۰ ساله گفته است که به دلیل ضرب‌وشتم مأموران در خیابان، دنده‌هایش آسیب دیده بود و دختر دیگری که استخوان گونه‌اش آسیب دیده بود و موقع غذا خوردن، ناله‌اش بلند می‌شد و بازوها و دست‌هایش هم پر از کبودی بود.
او همچنین نوشته است که زنی از سیلی مأموران به صورتش و لگد به شکمش پیش از انتقال به وزرا و اوین گفته است و اینکه موقع کتک خوردن، هیچ دوربینی در سلول نبود.
نرگس محمدی اضافه کرده است که بازداشتی‌های «بی نام و نشان»، به دلیل محاکمه و تهدید، برخوردهای خشونت‌آمیز را رسانه‌ای نمی‌کنند و خانواده‌ها نیز از گفتن آن پرهیز می‌کنند در شرایطی که در معرض تهاجم خشونت‌بار نیروهای امنیتی هستند.
او اعمال «خشونت هولناک و کشنده فیزیکی» علیه زنان معترض را «سیستماتیک» و با هدف «ایجاد ارعاب و وحشت» خوانده و نسبت به «فجایع جبران‌ناپذیر» آن هشدار داده است.
این فعال حقوق بشر زندانی از مجامع بین‌المللی حقوق بشری، نهادهای زنان و فمینیست‌های جهان، روزنامه‌نگاران و نویسندگان از جمله از گزارشگر ویژه حقوق بشر سازمان خواسته است تا مانع تشدید و تداوم خشونت‌های مرگبار حکومت علیه زنان معترض ایران شوند.
او در پایان نامه خود خطاب به حکومت جمهوری اسلامی گفته است که تشدید خشونت و سرکوب، نه تنها اراده مردم را برای «گذار از نظام دینی استبدادی» سست نخواهد کرد بلکه «راهی جز آن» پیش روی آنها نخواهد گذاشت.
نرگس محمدی قبلا نیز بارها در مورد خشونت علیه زندانیان زن، آگاهی‌رسانی کرده و هشدار داده است.
خانم محمدی به جاوید رحمان، گزارشگر ویژه حقوق بشر سازمان ملل متحد، نیز نامه نوشته و از تعرض به زنان زندانی در ایران گفته است؛ موضوعی که به گفته او، موجب «تشکیل پرونده‌ای در دادسرای امنیت» برایش شد.
این فعال حقوق بشر ۵۱ ساله، بارها زندانی شده است. او در مهر سال ۹۹، پس از تحمل پنج سال زندان آزاد شد، اما بعد از پرونده جدید در خرداد ۱۴۰۰، به اتهام «تبلیغ علیه نظام»، «تحصن در دفتر زندان»، «تمرد از ریاست و مقامات زندان» و «تخریب شیشه‌ها» و «افترا»، به ۸۰ ضربه شلاق تعزیری و ۳۰ ماه حبس تعزیری محکوم شد. خانم محمدی گفته بود که این حکم را به رسمیت نمی‌شناسد و از آبان ۱۴۰۰ زندانی شد.
نرگس محمدی در یک سال گذشته نیز از زندان بارها به مسائل مختلف اعتراض کرده و به دلیل موضع‌گیری‌های اخیرش، به «فعالیت تبلیغی» علیه نظام جمهوری اسلامی محکوم شده است.
مجازات‌های قوه قضائیه علیه این فعال حقوق بشر زندانی با دادن یک حکم جدید دیگر به ۱۰ سال و ۹ ماه زندان و ۱۵۴ ضربه شلاق افزایش پیدا کرد.
نرگس محمدی در اردیبهشت سال جاری، جایزه جهانی «آزادی مطبوعات» را به طور مشترک با نیلوفر حامدی و الهه محمدی، روزنامه‌نگاران زندانی از یونسکو گرفت و در خرداد ماه، برنده جایزه «آزادی نگارش» از سوی انجمن قلم آمریکا شد.
