نرگس محمدی، سخنگو و نایب رئیس کانون مدافعان حقوق بشر محبوس در زندان زنجان، طی نامه ای سرگشاده نسبت به صدور حکم اعدام علیه شرکت کنندگان تجمعات اعتراضی از جمله نوید افکاری، واکنش نشان داد. خانم محمدی در بخشی از نامه خود نوشته است، “سیستم امنیتی و اطلاعاتی و سیستم قضایی غیرمستقل ایران، سرکوب نظام‌مند و سازمان‌یافته‌ای را فراهم آورده‌اند تا با اعدام جوانان این سرزمین، اعتراضات برحق ملت را بی‌نتیجه و هزینه اعتراض را تا مرحله کشتار خیابانی و اعدام افزایش دهند. حکومت تصور می‌کند انداختن حلقه طناب بر گردن معترض، بریدن صدای اعتراض ملت است؛ در حالی که اعدام جوانان خسته، شعله‌ور ساختن خشم ملت است.”
متن کامل این نامه در ادامه می‌آید:
“حکم اعدام آقای «نوید افکاری» کشتی‌گیر هم‌وطنمان در حال اجراست. در حالی که تعداد دیگری از جوانان این سرزمین نیز به دلیل اعتراضات گسترده ملت ایران به فقر و فساد و استبداد که جامعه را به ورطه تباهی و از هم پاشیدگی کشانده، به حبس و اعدام محکوم شده‌اند و هر از گاهی حکومت با برپا کردن چوبه‌های دار و سلول‌های قرنطینه اعدام، دل و وجدان جامعه را به درد می‌آورد.
سیستم امنیتی و اطلاعاتی و سیستم قضایی غیرمستقل ایران، سرکوب نظام‌مند و سازمان‌یافته‌ای را فراهم آورده‌اند تا با اعدام جوانان این سرزمین، اعتراضات برحق ملت را بی‌نتیجه و هزینه اعتراض را تا مرحله کشتار خیابانی و اعدام افزایش دهند. حکومت تصور می‌کند انداختن حلقه طناب بر گردن معترض، بریدن صدای اعتراض ملت است؛ در حالی که اعدام جوانان خسته، شعله‌ور ساختن خشم ملت است.
فقر و تورم و بی‌ثباتی اقتصاد کشور محصول فساد سیستماتیک، ناکارآمدی و سومدیریت، عدم آزادی بیان و نظارت ملی است که حیثیت، منزلت و شان مردم را به باد داده، خانه‌ها ویران کرده و خانواده‌ها از هم گسیخته است و زیست راهی جز اعتراض توسط ملت و متاسفانه برخوردی جز خشونت و کشتار و اعدام حکومت دیده نمی‌شود. اگر روزگاری معترض سیاسی سر به دار می‌سپرد تا انسان آزاد باشد، اکنون زمانه‌ایست که معترض به فقر و گرسنگی سر به دار می‌شود.
در این تبعیدگاه پر رنج، من به عنوان زن ایرانی که ۱۰ سال از محکومیتم به دلیل مخالفت با اعدام بوده و در سال ۹۸ به دلیل اعتراض به کشتار مردم متعرض در آبان ۹۸ با ضرب‌وشتم به زندان عادی تبعید شدم؛ به سهم خود اعتراض و نگرانی شدید خود را نسبت به فقر و درماندگی مردم و سرکوب اعتراضات ملت و صدور احکام اعدام برای معترضان خیابانی و نمایش این احکام ظالمانه اعلام می‌دارم.
از مردم ایران و آزادی‌خواهان و عدالت‌جویان جهان بخواهیم تا صدای انسان‌های معترضی مثل نوید افکاری شوند که طناب دار گلوی پر بغض و فریادشان را نشانه رفته است.
نرگس محمدی، زندان زنجان، شهریورماه ۹۹″
