جامعه در مقابل شیوع دلهره آور ویروس کرونا در حال واکنش است. اخبار این شبحِ در حال چرخش، در صدر حساسیتهای اجتماعی قراردارد.
کارنامه چند دهه وضعیت بی دفاع سلامت جامعه در مقابل اینگونه پدیده های زیانبار و بی توجهی وبی مدیریتی مسئولان نسبت به سلامت عمومی، منشاء دغدغه های مردم است.
نگرانی عمومی، انتظارات و توقعات طبیعی مردم و انعکاس آن در شبکه های اجتماعی ، بصورت یک فشار ، مسئولین را علیرغم پنهانکاریهای همیشگی به عکس العملهائی واداشته است.
مکان های عمومی ، موسسات ، مراکز آموزشی ، شبکه حمل ونقل عمومی و هرآنچه که جلوی چشم جامعه است مورد توجه و بحث و گفتگو قرار دارد.
اما آنچه که از چشم مستقیم جامعه بدور است وبستر مساعد و آماده ای برای شیوع این بیماری و قتل عام مبتلایان بیدفاع خواهد بود، زندان ها و بازداشتگاههای تحت کنترل قوه قضائیه و نهادهای امنیتی ست.
افکارعمومی میداند که زندانیان در شرایط نرمال هم بلحاظ سلامتی و بهداشت و درمان بسیار آسیب پذیر و بیدفاع اند.
سالهاست که اخبار بیماریها، مشکلات سلامتی و بی توجهی های مسئولین در درمان زندانیان برکسی پوشیده نیست.
مسئولین زندان و قوه قضائیه ، بارها از تراکم جمعیت زندانیان خارج از ظرفیت زندانها سخن گفته اند. زندان ها که بعلت عدم امکانات بهداشتی و بی توجهی مسئولین ، با این تعداد تراکم جمعیتی ،خود همواره محلی برای رشد و گسترش انواع بیماریها بوده است، در چنین شرایطی که ویروس کرونا با این قابلیت شدید تکثیر، کل جامعه را تهدید میکند، چه بلائی بر سر زندانیان اعم از زندانهای زنان و مردان خواهد آمد؟
میتوان تصورکرد زندانیان اسیری که امکان مراقبت های شخصی از آنان سلب شده و به الزامات پیشگیرانه دسترسی ندارند و زندانبانانی که بارها نشان داده اند به سلامت و سرنوشت درمانی آنان بی اعتناء بوده اند ، به چه فاجعه ای منتهی خواهد شد.
جامعه باید حساسیت بیشتری به سرنوشت این اسراء در مقابل گسترش ویروس کرونا نشان دهد. بدیهی ست قوه قضائیه و امور زندانها مسئولیت ویژه ای در مراقبت از این انسانهای در بند را بعهده داشته و کمترین قصوری در تامین سلامت آنان غیر قابل قبول و غیر قابل گذشت است.
شورای بازنشستگان ایران
۴ اسفند ۹۸
1378 -1401 (2000 – 2023) * کپی رايت