پرسش زیر را یکی از دوستان در قبال مقاله ارزشمند آقای رحیم قمیشی که به نوعی فراخوان برای حضور مردم و پیاده روی آرام مردم شهر و روستا در روز ۲۵ شهریور است طرح نمود و سبب نوشتن این یادداشت و انتخاب عنوان آن گردید.
کدامین تشکیلات یا شخصیت فراخوان ۲۵ شهریور را داده اند؟
چند سطر زیر در مرتبه نخست نه جهت پاسخگویی به پرسش فوق، بلکه در حمایت از فراخوان های حرکت مدنی از جانب تمامی اشخاص و جریانات سیاسی – اجتماعی است که فراخوان و مطالبات آنها در جهت آزادی های اجتماعی و عدالت خواهی مردم ایران است.
تحلیل چرایی استقبال یا عدم استقبال از این فراخوان ها در غیاب احزاب و نهادهای سیاسی -اجتماعی قدرتمند امر دیگری است.
اما یادآوری مینماید که برای پاسخ به پرسش درست و دقیق مذکور، نیاز به تحلیل شرایط کشور در موضوعات مختلف فرهنگی، اجتماعی، سیاسی، اقتصادی، تناسب نیروهای سیاسی – اجتماعی داخل و خارج کشور، توانمندی فعلی جنبش های مطالباتی و توانمند سازی جامعه مدنی و نیز شناخت از شرایط بین المللی و روندهای تحولات جهانی و … دارد که در این یادداشت کوتاه نمی گنجد.
جنبش های خود انگیخته از جنبش اسپارتاکوس برای آزادی برده ها افزون بر ۱۰۰۰ سال پیش تا جنبش های اخیر در عصر انقلاب ارتباطات و تسخیر ذهن انسان توسط رسانه ها، بدون سازمان دهی و داشتن رهبری (فردی یا جمعی) و وجود نهادهای قدرتمند مدنی و مردمی در جامعه خودشان یا شکست خورده اند و یا در صورت پیروزی موقت و گرفتن قدرت در تحقق خواست ها و مطالبات خود ناکام بوده و روندی محتوم به شکست را طی نموده اند.
اما در شرایط کنونی که احزاب سیاسی و نهادهای مدنی قدرتمندی در کشور ما وجود و یا امکان فعالیت ندارند تا تناسب قوا را در برابر استبداد مذهبی حاکم به نفع آزادی های اجتماعی تغییر دهند، کمترین کاری که بیشترین اقشار اجتماعی می توانند انجام دهند حمایت از فراخوان و شرکت در حرکات مدنی خشونت پرهیز است.
یکی از این جنبش های اجتماعی خود انگیخته که نوجوانان و جوانان کشور موتور محرکه آن بودند و با فداکردن جانشان و به بهای تلفات و خسارات سنگین و حبس و … بوجود آوردند در تقابل با زیست تحمیلی جمهوری اسلامی بود که با خشونت کم نظیری به خون کشیده شد.
در حمایت و گرامی داشت این جنبش، بدون شک تمام جریانات اجتماعی – سیاسی تحول خواه (درون و بیرون کشور)، با اعلام علنی یا غیر علنی، رسانه ای و غیر رسانه ای، و یا به اختیار گذاشتن تصمیم اعضا و طرفداران خود به امر مشارکت با توجه به شرایط شغلی و موقعیت اجتماعی شان در داخل کشور از این حرکات مدنی حمایت میکنند.
بدیهی است فرایند توانمند سازی جامعه مدنی برای امر گذار کم هزینه از شرایط کنونی و استبداد مذهبی با حمایت و مشارکت در حرکات مدنی ممکن میشود.
جنبش زن زندگی آزادی (مهسا) یکی از جنبش های اجتماعی سالیان اخیر است که از حمایت و همدلی جمعیت قابل توجهی از مردم ایران برخوردار است.
این جنبش میتواند همراه با جنبش های مطالباتی دیگری که بر بستر شرایط معیشتی مردم شکل خواهد گرفت و فرایند زایش و نیرومند شدن آنها پیش روی جامعه است چشم انداز تحولات مثبت را برای مردم ملموس تر و بیشترین حامی فعال را جذب نمایند و برآیند فعالیت همسوی آنها، گذار از شرایط کنونی را به روندی برگشت ناپذیر تبدیل نماید.
وظایف تمامی نحله های فکری که باور دارند تحولات اجتماعی و تغییرات اساسی در درون کشور صورت میگیرد و سازمان های فرهنگی – اجتماعی – صنفی – سیاسی از درون این تحولات رشد و استحکام می یابند و رهبری فردی یا جمعی جنبش را بوجود می آورند برای حمایت و مشارکت در حرکات مدنی دو چندان خواهد بود.
۲۳ شهریور ۱۴۰۲- بابک مرادی
