گروهی که خود را جمع مطالعاتی رادیکال می نامند (مطالعه رادیکال؟) در نوشته ای به نام نگاهی به مقاله “بازهم انتخابات وتبلیغ توهمات” نوشته این نگارنده ودوست ارجمندم مسعود امیدی را به رشته تحریر در آورده اند، که توضیحاتی چند را در مورد آن لازم می دانم:
- اگر چنین گروهی واقعا تشکیل شده باشد، صرفنظر از دیدگاه هایشان جای خوشوقتی دارد.
- یک گروه باید دستکم از سه نفر تشکیل شده باشد.در اینصورت چگونه است که در میان آنان، حتی یک نفر هوشیار نبود، تا بگوید، چه متن درهم ومغشوشی نوشته اند وچقدر به مطالبی که به نقد آن پرداخته اند سر سری برخورد کرده اند. به قول دوست جوان وخوش فکر وخوش قلمم آقای شبگیر حسنی:
“ای کاش از «جمع مطالعاتی رادیکال» دست کم یک تن (به جز نویسنده متن) به خود زحمت می داد تا پیش از انتشار این مطلب، یک بار آن را مطالعه کند تا به همکار نویسنده خود گوشزد کند که مقاله «نئولیبرالیسم جاده صاف کن امپریالیسم» نوشته همکار گرامی من فرشید واحدیان نیست و اگرچه فرشید واحدیان از جمله امضا کنندگان آن بیانیه بوده‌اند، قاعدتاً نباید بابت مقاله فرد دیگری « نواخته شوند»! البته از نویسنده و«جمع مطالعاتی رادیکال» که برای انتشار این مطلب تا بدین حد شتاب داشته‌اند ، نمی توان انتظار داشت، که به این نکته توجه داشته باشند که تعریف استقلال سیاسی که در مقاله «نئولیبرالیسم …» آورده شده و مورد طعنه ایشان قرار گرفته، از زنده یاد احسان طبری نقل قول شده است و اگر « جمع مطالعاتی رادیکال – جمعی از هواداران حزب توده ایران داخل کشور» از زنده یاد طبری نیز گذر نموده‌اند ، قضیه دیگری است!”
- چگونه است که گروهی که خود را هوادار حزب توده ایران می نامد، نه با مشی سال های گذشته حزب سر همخوانی دارد ونه با با مشی امروزین حزب. اینان هوادار کدام حزب توده ایران هستند؟
- نوشته درهم ومغشوش مورد نظر هرچند در مطلع خود ادعا کرده است، که قصد نقد نوشته من ودوستم آقای امیدی را دارد، اما از همان آغاز به نقد مقاله گروهی از چپ های ضد امپریالیست پرداخته وسپس سری به سایت های گوناگون چون ۱۰ مهر وپیک نت وراه توده زده ( عجیب است که نوید نو را فراموش کرده است.) وسپس به پوتین وروسیه وچین و شی چی پینگ و بریکس وشانگهای و جهان چند قطبی و… رسیده و همه را در یک جوال ریخته سرانجام پس ازدراز گویی های بی سروتهی به یکی ازمقاله های اینجانب پرداخته و چون چیزی درچنته نداشته به ناچار به جعل وتحریف پرداخته که گویا من نوشته ام:
” … آقای سیامک طاهری هنگامی که سرانجام دست به قلم می شود و در یادداشتی (باز هم در ارتباط با فضای اقتصادی بیرونی) در ارتباط با عضویت ایران در بریکس می نویسد، با شرحی غیرمستند با برشمردن صف بندی نیروهای انقلابی پس از انقلاب ۵۷ مشکلات کنونی اقتصاد ایران را با صداقتی کودکانه متوجه دیدگاه شماری از وزرا و کارگزاران رژیم می کند که با روفتن آن ها از دستگاه دولت و ارتباط با بریکس همه چیز درست می شود.”
اگر چنین جملاتی از این نگارنده درج شده بود، خود را مستحق قطع دست می دانستم. چنین جعلی را به چه حسابی باید گذاشت، جز غرض ورزی:
چون غرض آمد هنر پوشیده شد
صد حجاب از دل به سوی دیده شد
راستی چرا یک گروه مطالعاتی باید دست به چنین رفتار و جعل آشکاری بزند. این بسیار آسان است تا پشت نامی پنهان شد و دروغ ها وتهمت هایی را به منظور تخریب شخصیت وتخریب فضای سیاسی، به کسانی که با نام حقیقی مطلب می نویسند، نسبت داد. چنین گروه های مجهول الهویه ای (ویا شاید مشکوک الهویه) می توانند، یک شبه تشکیل گردند و به همان سرعت محو گردند.
- مواضع اینجانب درطی سال های گذشته برای کسانی که با نوشته ها ویا سخنرانی های اینجانب آشنایی دارند، روشن است. نویسندگان جلیل القدر نوشته مزبور هم نمی توانند با هزار من دوده آن را سیاه بنمایانند. جا دارد در اینجا از دوستان هم نظرم، چون مسعود امیدی و زنده یادان دکتر رییس دانا وعلی رضا جباری وده ها عزیز دیگری که خط ضد امپریالیستی ودموکراتیک را دنبال کرده و می کنند، یاد کنم.
- اگر واقعا چنین گروه مبتدی ای تشکیل شده است، به آنان پیشنهاد می کنم که پیش از دست به قلم شدن، ابتدا کتاب آئین نگارش ودستور زبان فارسی را مطالعه کنند.
حالا شما که هجو نامه نمی نویسید پاسخ دهید که چرا شما و خامنه ای با ۹۵ درصد نه به انتخابات شکست خورده اید شما یک ورشکسته ی سیاسی هستید در کنار آقای خامنه ای حالا بهتر است فکر کار دیگری باشید مردم پاسخ شما را داده اند که صد گفته به زیک نیم کردار نیست
جناب فرهادی باید عرض کنم که با پس و پیش، یا بالا و پائین کردن چند جمله نظردهی تان در مورد نوشته آقای طاهری، چیزی از منظور شما مفهوم نمی‌شود.