پرویز بابائی نویسنده و مترجم توانای کشورمان بعد از عمری تلاش برای تغییرات فرهنگی و سیاسی در ایران، چشم بر جهان فروبست.
پرویز بابائی متولد ۱۳۱۱ شمسی بود. در جوانی به کارگری در چاپخانه روی آورد و در محیط کار خود، جستجوگری خلاق بود. کار در چاپخانه او را به مطالعه‌ی کتاب و مطبوعات ترغیب کرد و در حین کار، با فعالان چپ و حزب توده ایران آشنا شد. جزو کارگرانی بود که با این حزب انس و الفتی یافت و به صفوف آن پیوست. بعد از کودتای ۲۸ مرداد، از آن حزب گسست و در جهت شکل دادن به چپ مستقل تلاش کرد. پرویز بابائی در دوران رژیم پهلوی بارها به دلیل فعالیت‌های سندیکائی خود بازداشت و زندانی شد. اولین بار در نیمه‌ی دوم دهه‌ی بیست و آخرین بار در سال ۱۳۵۲. او در زندان هم بیکار نماند و به آموزش زبان و ترجمه روی آورد.
پرویز بابائی بیش از ۲۰ جلد کتاب در حوزه‌ی تاریخ فلسفه، ادبیات، علوم اجتماعی و سیاسی، ترجمه و تالیف کرده‌است؛ که از میان آن‌ها می‌توان به «لودیگ فوئر باخ و ایدئولوژی آلمانی»، «کانت و فلسفه معاصر»، « «از سقراط تا سارتر»، «فلسفه تجربه‌گرا»، «فرهنگ اصطلاحات فلسفه»، «اومانیسم و سوسیالیسم»، «دموکراسی و انقلاب»، «زمینه تکامل اجتماعی» و «مکتب‌های فلسفی از دوران باستان تا امروز» و «تاریخ عرب در قرون جدید» اشاره کرد. او از اعضای فعال کانون نویسندگان ایران بود. ترجمه‌ها و تالیفات بابائی، جزو پر خواننده‌ترین آثار در میان فعالان چپ بود.
رفیق پرویز بابائی در سال‌های قبل از انقلاب، با سازمان چریک‌های فدائی خلق نزدیکی داشت. بعد از انقلاب، از این سازمان پشتیبانی می‌کرد. در انشعابات داخلی فدائیان خلق، با جریان ۱۶ آذر همراه بود.
حزب چپ ایران درگذشت پرویز بابائی را به خانواده‌ی ارجمند او، به جامعه‌ی روشنفکری ایران، کانون نویسندگان ایران و یاران و دوستداران پر شمار این رفیق پرتلاش، تسلیت می‌گوید. یادش گرامی باد!
دفتر شورای مرکزی حزب چپ ایران
۱۹ فروردین ۱۴۰۳ – ۷ آوریل ۲۰۲۴
