سه شنبه ۱۱ اردیبهشت ۱۴۰۳

سه شنبه ۱۱ اردیبهشت ۱۴۰۳

آلمان سیاستمدار مارکسیست یونانی را ممنوع الورود و تصویر کرد؛ بیانیه یانیس واروفاکیس

آخر هفته گذشته پلیس آلمان کنگره ی حمایت از فلسطین را که قرار بود در برلین برگزار شود به هم زد و اجازه ی ورود به غسان ابوسیتا پزشک فلسطینی – بریتانیایی را به این کشور نداد. یکی دیگر از کسانی که از ورود به آلمان منع شده و حتی اجازه ی شرکت آن لاین در رویدادهایی که در آلمان برگزار می شود را از او سلب کردند، یانیس واروفاکیس سیاستمدار مارکسیست یونانی و از بنیانگذاران حزب MERA 25 است که در انتخابات پارلمان اروپا هم شرکت دارد.

دلیل ممنوعیت حضور فیزیکی و آنلاین او در آلمان در خواست او برایت «بشریت و عدالت در فلسطین» است. متن بیانیه او بعد از به هم خوردن این کنفرانس را که در ژاکوبن منتشر شده است در زیر می خوانید:

امروز، وزارت کشور آلمان علیه من “ممنوعیت فعالیت” صادر کرد، ممنوعیتی برای هرگونه فعالیت سیاسی – نه تنها ممنوعیت بازدید از آلمان بلکه همچنین ممنوعیت از شرکت در رویدادهای زوم که در این کشور برگزار می‌شود. من حتی نمی‌توانم ویدئوی ضبط شده‌ای از خودم را در رویدادهای آلمانی پخش کنم.

مشکل از دیروز (شنبه ۱۳ آوریل) جدی شد، زمانی که پلیس آلمان وارد محل برگزاری کنگره فلسطین در برلین شد تا کنگره ما را که توسط جنبش دموکراسی در اروپا ۲۰۲۵ (DiEM25) میزبانی می‌شد، منحل کند. خودتان قضاوت کنید که آلمان در حال تبدیل شدن به چه نوع جامعه‌ای است اگر پلیس آن چنین رویدادهایی را ممنوع کند.

* * *

تبریک و تشکر صمیمانه برای حضور شما در اینجا – علی‌رغم تهدیدات، علی‌رغم انبوه پلیس در بیرون این محل، علی‌رغم مجموعه‌ای از رسانه‌های آلمانی، علی‌رغم دولت آلمان، علی‌رغم سیستم سیاسی آلمان که حضور شما در اینجا را شیطان‌سازی می‌کند.

یک خبرنگار آلمانی اخیرا از من پرسید: “چرا یک کنگره فلسطینی، آقای واروفاکیس؟” برای این که، همان‌طور که هنان اشراوی روزی گفت، “ما نمی‌توانیم روی ساکت‌ماندگان برای گفتن درد و رنج‌های خود حساب کنیم.”

امروز، دلیل اشراوی به شکل ناامیدکننده‌ای قوی‌تر شده است، زیرا ما نمی‌توانیم انتظار داشته باشیم کسانی که ساکت شده‌اند و همچنین کشته شده و گرسنه مانده اند در مورد کشتارها و گرسنگی‌ها به ما بگویند.

اما دلیل دیگری نیز وجود دارد: زیرا مردمی مغرور و شریف، مردم آلمان، به سمت جامعه‌ای بی‌رحم و خطرناک هدایت می‌شوند که نسل‌کشی دیگری را با نام آن ها و مرتبط با آن ها انجام دهند.

من نه یهودی هستم و نه فلسطینی. اما بسیار افتخار می‌کنم که امروز در میان یهودیان و فلسطینیان هستم – برای یکی کردن صدایم برای صلح و حقوق بشر جهانی با صدای یهودیان برای صلح و حقوق بشر جهانی، با صدای فلسطینیان برای صلح و حقوق بشر جهانی. حضور ما در کنار هم امروز، نشانه آن است که همزیستی نه تنها ممکن است – بلکه اینجا نیز حضور دارد.

همان خبرنگار آلمانی از من پرسید: “چرا کنگره یهودی نه، آقای واروفاکیس؟” تصور می‌کرد که دارد هوشمندانه سوال می‌کند. من از سؤال او استقبال کردم.

زیرا اگر یک یهودی، در هر جایی، فقط به این دلیل که یهودی است، تهدید شود، من ستاره داوود را روی یقه خود می‌زنم و علیرغم هر هزینه‌ای، هر چقدر هم طول بکشد، از او پشتیبانی‌ می کنم.

حقوق بشر یا جهانشمول است و یا هیچ معنایی ندارد. بنابراین بیایید روشن کنیم: اگر یهودیان در هر کجای جهان مورد حمله قرار می‌گرفتند، من اولین کسی می بودم که برای شرکت در یک کنگره یهودی برای همبستگی با آن ها ثبت نام می کردم و فراخوان می دادم.

به همین ترتیب، وقتی فلسطینیان به خاطر اینکه فلسطینی هستند کشته می‌شوند – تحت یک دکترین که هر فلسطینی مرده عضو حماس بوده است – من چفیه می‌پوشم و با هر هزینه‌ای که شده، هر چقدر که طول بکشد، از آن ها پشتیبانی‌ می کنم.

حقوق بشر یا جهانشمول است و یا هیچ معنایی ندارد.

یورش پلیس به کنگره ی فلسطین در برلین – ۱۳ آوریل

با این پیش زمینه در ذهن، من به سؤال خبرنگار آلمانی با چند سؤال پاسخ دادم:

آیا دو میلیون یهودی اسرائیلی که هشتاد سال پیش از خانه‌های خود بیرون انداخته شده و به یک زندان روباز فرستاده شدند، هنوز در آن زندان روباز نگه داشته می‌شوند، بدون دسترسی به دنیای بیرون، با حداقل غذا و آب، بدون شانسی برای زندگی عادی یا سفر به هر جایی، در حالی که هر چند وقت بمباران می شوند؟ نه.

آیا یهودیان اسرائیلی عمداً توسط یک ارتش اشغالگر گرسنه نگه داشته می‌شوند، کودکانشان روی زمین می‌خزند، از گرسنگی فریاد می‌زنند؟ نه.

آیا هزاران کودک یهودی زخمی وجود دارد که والدین زنده‌ای ندارند و از زیر آوار خانه‌هایی که زمانی خانه‌شان بود، بیرون می‌خزند؟ نه.

آیا یهودیان اسرائیلی توسط پیشرفته ترین هواپیماها و بمب‌های جهان بمباران می‌شوند؟ نه.

آیا یهودیان اسرائیلی یک تخریب کامل محیط زیست را تجربه می‌کنند که در آن زمین کمی که هنوز برای خود دارند حتی یک درخت ندارد که در زیر سایه آن باشند و یا میوه ای را بچشند؟ نه.

آیا کودکان یهودی اسرائیلی امروز توسط تک‌تیراندازان به دستور یک کشور عضو سازمان ملل متحد کشته می‌شوند؟ نه.

آیا یهودیان اسرائیلی امروز توسط گروه‌های مسلح از خانه‌های خود بیرون رانده می‌شوند؟ نه.

آیا اسرائیل امروز برای موجودیت خود می‌جنگد؟ نه.

اگر پاسخ به هر یک از این سؤالات بله بود، من امروز در یک کنگره همبستگی یهودی شرکت می‌کردم.

امروز، ما دوست داشتیم یک بحث محترمانه و دموکراتیک، با افرادی که مثل ما فکر نمی کنند و متفاوت هستند، در مورد چگونگی تحقق صلح و حقوق بشر جهانی برای همه – یهودیان و فلسطینیان، بدویان و مسیحیان – از رود اردن تا دریای مدیترانه داشته باشیم.

متاسفانه، کل سیستم سیاسی آلمان تصمیم گرفت این اجازه را به ما ندهد. در بیانیه‌ای مشترک شامل نه تنها CDU-CSU (اتحاد دموکراتیک مسیحی–اتحاد اجتماعی مسیحی در بایرن) و FDP (حزب دموکراتیک آزاد) بلکه همچنین SPD (حزب سوسیال دموکرات)، سبزها و، به طور قابل ملاحظه ای، دو رهبر دی لینکه (چپ)، طیف سیاسی آلمان متحد شد تا چنین بحثی، که ممکن است ما با آن موافق یا مخالف باشیم، در آلمان صورت نگیرد.

به آنها می‌گویم: شما می‌خواهید ما را خاموش کنید، ما را ممنوع کنید، از ما شیطان‌ بسازید، ما را متهم کنید. بنابراین شما برای ما هیچ انتخابی نمی‌گذارید جز اینکه اتهامات مضحک شما را با اتهامات عقلانی خودمان پاسخ دهیم. شما این را انتخاب کردید، نه ما.

شما ما را به نفرت ضدیهود متهم می‌کنید. ما شما را بهترین دوستان ضدیهود می نامیم زیرا اقدامات اسرائیل برای ارتکاب جنایات جنگی را با حق یهودیان اسرائیلی برای دفاع از خود برابر می‌کنید.

شما ما را به حمایت از تروریسم متهم می‌کنید. ما شما را به یکی گرفتن مقاومت مشروع در برابر یک دولت آپارتاید با جنایت علیه غیرنظامیان – که من همیشه آن را محکوم می‌کنم، چه فلسطینیان، چه مهاجران یهودی، چه خانواده خودم، چه هر کس دیگری آن را انجام دهد – متهم می‌کنیم. ما شما را به نپذیرفتن حق و وظیفه مردم غزه برای خراب کردن دیوار زندان روبازی که در آن محصور شده‌اند – و برابر دانستن ویرانی این دیوار شرم آور، که دفاع از آن به هیچ وجه قابل قبول نیست، با تروریسم – متهم می‌کنیم.

شما ما را به کوچک شمردن ترور ۷ اکتبر حماس متهم می‌کنید. ما شما را به کوچک شمردن هشتاد سال پاکسازی نژادی فلسطینیان توسط اسرائیل و ایجاد یک سیستم آپارتاید آهنین در سراسر اسرائیل-فلسطین متهم می‌کنیم. ما شما را به کوچک شمردن حمایت طولانی‌مدت بنیامین نتانیاهو از حماس به عنوان وسیله‌ای برای نابود کردن راه‌حل دو دولتی که شما ادعا می‌کنید به آن علاقه دارید، متهم می‌کنیم. ما شما را به کوچک شمردن ترور بی‌سابقه‌ای که توسط ارتش اسرائیل بر مردم غزه، کرانه باختری و بیت‌المقدس شرقی اعمال می شود، متهم می‌کنیم.

شما برگزارکنندگان کنگره امروز را متهم می‌کنید که، نقل قول می‌کنم: “علاقه‌مند به صحبت کردن در مورد امکانات همزیستی مسالمت‌آمیز در خاورمیانه در پس‌زمینه جنگ در غزه نیستند.” جدی هستید؟ آیا عقل خود را از دست داده‌اید؟

ما شما را به حمایت از دولت آلمان متهم می‌کنیم که پس از ایالات متحده، بزرگترین تأمین‌کننده سلاح‌هایی است که دولت نتانیاهو از آن برای کشتار فلسطینیان به عنوان بخشی از یک طرح بزرگ برای نابودی یک راه‌حل دو دولتی و همزیستی مسالمت‌آمیز بین یهودیان و فلسطینیان استفاده می‌کند. ما شما را به عدم پاسخ به سؤال مربوطه که هر آلمانی باید به آن پاسخ دهد متهم می‌کنیم: چه مقدار خون فلسطینی باید ریخته شود تا گناه واقعی شما برای هولوکاست شسته شود؟

پس بیایید روشن باشیم: ما امروز در برلین کنگره فلسطینی خود را تشکیل دادیم زیرا برخلاف سیستم سیاسی و رسانه‌های آلمانی، ما نسل‌کشی و جنایات جنگی را صرف‌نظر از اینکه چه کسی آنها را مرتکب شده باشد، محکوم می‌کنیم. زیرا ما آپارتاید در سرزمین اسرائیل-فلسطین را محکوم می‌کنیم، صرف‌نظر از اینکه چه کسی دست بالا را در آن داشته باشد – همان‌طور که ما آپارتاید در جنوب آمریکا یا در آفریقای جنوبی را محکوم کردیم. زیرا ما برای حقوق بشر جهانشمول، آزادی و برابری بین یهودیان، فلسطینیان، بدویان و مسیحیان در سرزمین باستانی فلسطین ایستاده ایم.

برخلاف سیستم سیاسی و رسانه‌های آلمانی، ما نسل‌کشی و جنایات جنگی را صرف‌نظر از اینکه چه کسی آنها را مرتکب شده است، محکوم می‌کنیم. و بنابراین برای این که در برابر سؤالات، مشروع و بدخواهانه، که ما همیشه باید آماده پاسخگویی به آنها باشیم، صریح باشم:

آیا من جنایات حماس را محکوم می‌کنم؟

من هر جنایتی را، فارغ از اینکه چه کسی عامل یا قربانی آن است، محکوم می‌کنم. آنچه را که من محکوم نمی‌کنم، مقاومت مسلحانه در برابر یک سیستم آپارتاید است که به عنوان بخشی از یک برنامه پاکسازی نژادی مداوم اما غیرقابل بازگشت طراحی شده است. به عبارت دیگر، من هر حمله‌ای به غیرنظامیان را محکوم می‌کنم، در حالی که همزمان، کسی را که جان خود را به خطر می‌اندازد تا دیوار را خراب کند، تحسین می کنم.

آیا اسرائیل در جنگ برای دفاع از موجودیت خود نیست؟

نه، اینطور نیست. اسرائیل یک دولت مسلح به سلاح هسته‌ای است که شاید دارای پیشرفته‌ترین ارتش جهان باشد و ماشین جنگی ایالات متحده را در پشتیبانی خود دارد. هیچ تقارنی با حماس وجود ندارد، گروهی که می‌تواند به اسرائیلی‌ها آسیب جدی وارد کند اما هیچ توانایی برای شکست دادن ارتش اسرائیل یا حتی جلوگیری از ادامه نسل‌کشی مداوم فلسطینیان تحت سیستم آپارتاید که با حمایت طولانی‌مدت ایالات متحده و اتحادیه اروپا ایجاد شده است، ندارد.

آیا اسرائیلی‌ها بر حق نیستند وقتی که می ترسند حماس می‌خواهد آنها را نابود کند؟

البته که هستند! یهودیان هولوکاستی را تجربه کرده‌اند که از پوگروم‌ها (اعمال خشونت آمیز علیه یهودیان) و ضدیهودیت عمیقی که برای قرن‌ها در اروپا و آمریکا نفوذ کرده بود، پیشی گرفت. طبیعی است اسرائیلی‌ها اگر ارتش اسرائیل شکست بخورد، از یک پوگروم جدید بترسند. با این حال، با اعمال آپارتاید بر همسایگان خود و با در نظر گرفتن آنها به عنوان مادون انسان، دولت اسرائیل آتش‌های ضدیهودیت را شعله‌ور می‌کند و فلسطینیان و اسرائیلیانی را که فقط می‌خواهند یکدیگر را نابود کنند، تقویت می‌کند. در نهایت، این اقدامات به ناامنی وحشتناک یهودیان در اسرائیل و در خارج از کشور خود کمک می‌کند. آپارتاید علیه فلسطینیان بدترین دفاع از خود یهودیان اسرائیل است.

اکنون چه باید کرد؟ چه چیزی ممکن است صلح را به اسرائیل-فلسطین بیاورد؟

آتش‌بس فوری. آزادی تمام گروگان‌ها – گروگان‌های حماس و هزاران نفر که توسط اسرائیل نگهداری می‌شوند. فرایند صلح، تحت نظر سازمان ملل، با پشتیبانی و تعهد جامعه بین‌المللی برای پایان دادن به آپارتاید و تأمین حقوق مدنی برابر برای همه. اما در مورد آنچه باید جایگزین آپارتاید شود، به اسرائیلی‌ها و فلسطینیان بستگی دارد تا بین راه‌حل دو دولتی و راه‌حل یک دولت فدرال سکولار تصمیم بگیرند.

دوستان، ما اینجا هستیم زیرا انتقام گیری شکل ساده و آسان و بی فایده ای برای حل مشکلات است.

ما اینجا هستیم نه برای ترویج انتقام، بلکه برای ترویج صلح و همزیستی در سراسر اسرائیل-فلسطین.

ما اینجا هستیم تا به دموکرات‌های آلمانی، از جمله همرزمان سابق ما از دی لینکه، بگوییم که آنها به اندازه کافی خود را به شرم آلوده کرده اند – از دو اشتباه یک صحیح ساخته نمی شود. اجازه دادن به اسرائیل برای فرار از مجازات به خاطر جنایات جنگی، میراث جنایات آلمان علیه مردم یهودی را پاک نخواهد کرد.

فراتر از کنگره امروز، ما وظیفه‌ای در آلمان داریم تا گفتگو را تغییر دهیم. ما وظیفه داریم تا اکثریت قاطع آلمانی‌های خارج از حلقه های سیاسی را متقاعد کنیم که حقوق بشر جهانشمول است، که “هرگز دوباره” به معنای هرگز دوباره برای همه است. یهودی، فلسطینی، اوکراینی، روسی، یمنی، سودانی، رواندایی – برای همه، در همه جا.

در این زمینه، من خوشحالم اعلام کنم که حزب سیاسی دی‌ای‌ام۲۵ آلمان، MERA25، در انتخابات پارلمان اروپا که در ماه ژوئن آینده برگزار می‌شود، شرکت خواهد داشت – و به دنبال آن است که صدای آلمانی‌های انسان‌دوستی باشد که آرزو دارند همدستی اتحادیه اروپا در نسل‌کشی، که بزرگ‌ترین هدیه اروپا به ضدیهودی‌ها در اروپا و فراتر از آن است، را فریاد بزند.

من به همه شما ادای احترام می‌کنم و پیشنهاد می‌کنم که هرگز فراموش نکنیم که هیچکدام از ما آزاد نیستیم اگر یکی از ما در زنجیر باشد.

https://akhbar-rooz.com/?p=238347 لينک کوتاه

4 8 رای ها
امتیازدهی به مقاله
اشتراک در
اطلاع از
guest

0 نظرات
بازخورد (Feedback) های اینلاین
مشاهده همه دیدگاه ها

خبر اول سايت

آخرين مطالب سايت

مطالب پربيننده روز


0
افکار شما را دوست داریم، لطفا نظر دهید.x