اخبار خودکشی پزشکان این روزها بیش از هر زمان دیگری رسانه‌ای می‌شود. فاصله زمانی بین این خودکشی‌ها از ابتدای امسال تاکنون به ۱۰ روز رسیده و اگر این روند ادامه پیدا کند، تا پایان سال آمار تکان‌دهنده‌ای به جا خواهد ماند. به گزارش تجارت نیوز، تنها ۴۷ روز از آغاز سال گذشته و طبق آمارهای رسمی پنج پزشک خودکشی کرده‌اند. سوال اساسی اینجاست که عوامل پیدایش چنین اتفاقات تلخی آن هم در حوزه‌ای که با جان انسان‌ها سروکار دارد چطور باید بررسی شود.
بی‌توجهی وزارت بهداشت و درمان به این اخبار و واکنش نشان ندادن وزیر بهداشت و دیگر مسئولان این حوزه چه پیغامی به همراه دارد؟ چرا نباید این مساله به صورت اورژانسی بررسی شود؟ چرا در تمام این مدت هیچ‌کدام از مسئولان حوزه بهداشت و درمان هیچ واکنشی به انتشار این اخبار نشان نداده‌اند؟
نکته مهم دیگر رخ دادن این اتفاق در بین پزشکانی است که عموماً مشغول گذران طرح خود در مناطق دورافتاده هستند. از طرف دیگر مسائل مالی به خدمت گرفتن این پزشکان با مبالغ ناچیز در بیمارستان‌های دولتی و فشار کاری که به دلیل حضور نداشتن پزشکان متخصص به این قشر وارد می‌شود همه و همه دست به دست هم می‌دهند تا این پزشکان جوان را به جای اینکه در مسیر ترقی و پیشرفت قرار دهند به مرگ خودخواسته تشویق کنند.
محمد شریفی‌مقدم، دبیرکل خانه پرستار، می‌گوید: «متاسفانه هیچ آمار رسمی‌ای در مورد خودکشی پزشکان منتشر نمی‌شود. این اتفاق در سال‌های گذشته هم رخ می‌داده اما حالا به مدد فضای مجازی خبرها خیلی زود دست به دست می‌شوند؛ اما مساله اینجاست که بعضی از این اتفاقات اصلاً در فضای مجازی هم منتشر نمی‌شوند و به همین دلیل نمی‌توانیم با اطمینان خاطر درباره آمارهای موجود اظهارنظر کنیم.»
او اضافه می‌کند: «بی‌توجهی وزارت بهداشت به وضعیت پزشکان جوان و رزیدنت‌ها به یک رویه تبدیل شده و در این بین اعتراض این قشر هم کاری از پیش نبرده و حالا دیگر برخی از این افراد با اینکه سال‌ها تلاش و تحصیل کرده‌اند به نقطه‌ای می رسند که مرگ را بر ادامه زندگی ترجیح می‌دهند.»
شریفی‌مقدم ادامه می‌دهد: «دو عامل مهم در بروز چنین اتفاقات تلخی دخیل است: یکی مشکلات و مسائل معیشتی و دیگری بی‌حرمتی به این پزشکان از سوی رؤسای بیمارستان‌ها، همراه بیماران و… فشار کاری به اندازه‌ای زیاد هست که این افراد را از پا دربیاورد اما وقتی عوامل بیرونی هم به فرد فشار می‌آورند چنین اقدامات شوک‌آوری نیز رخ می‌دهد.»
طی روزهای گذشته بسیاری از پزشکان نیز دراین‌باره دست‌به‌قلم شدند و مساله حذف دوره طرح پزشکان و پیراپزشکان، اصلاح نظام آموزش پزشکی و به‌کارگیری ارزان پزشکان در دوران دانشجویی، رزیدنتی و دوره طرح به علت تعهداتی که از آنان هنگام قبولی گرفته می‌شود، مطرح شد، مساله‌ای که تقریباً برای همه دانش‌آموختگان دانشگاه‌های علوم پزشکی از جمله پرستاران و پیراپزشکان هم مطرح است.
دوری از خانواده، جدایی زوجین برای متاهل‌ها، در این دوران سخت و پراسترس، مشکلات مالی، نداشتن حق کار در جای دیگر و برخوردهای نه‌چندان محترمانه کادر آموزشی و درمانی در برخی بیمارستان‌ها و… نشان‌دهنده ابعاد گسترده این مساله است که کار را به افسردگی و خودکشی جوانان نخبه کشور رسانده است.
