۱۹ سال از حمله چماقدارهای شورای اسلامی کار و عوامل خانه کارگر به محل سندیکای کارگران شرکت واحد اتوبوسرانی تهران و حومه میگذرد.
در تاریخ ۱۹ اردیبهشت ۱۳۸۴، عوامل وقت شوراهای اسلامی کار ده گانه شرکت واحد و کانون شوراهای اسلامی کار استان تهران با حمایت اعضای خانه کارگر و سازماندهی عوامل امنیتی و نیروهای انتظامی، به‌منظور سرکوب و متوقف کردن تلاش کارگران شرکت‌واحد برای تشکیل سندیکای مستقل پیش از اینکه اولین مجمع سندیکا برگزار شود، ساعت ۱۰ صبح با حمله به محل سندیکا درب و شیشه‌های ساختمان را شکستند (ساختمان سندیکای خبازان)، اعضای سندیکا را بشدت مورد ضرب و شتم قرار دادند و تمامی اموال موجود در دفتر سندیکا را به سرقت بردند.
حتی چند روز بعد از این حمله وحشیانه به اقداماتی نظیر آتش زدن ساختمان سندیکا با مواد آتش‌زا دست زدند که خوشبختانه رانندگان و دیگر کارگران با آگاهی و مقاومت و ایستادگی مرعوب نشدند و فقط یک برگ ننگین دیگری برای آنان رقم خورد و ماهیت ضد کارگری عوامل خانه کارگر و شوراهای اسلامی کار بیشتر از گذشته برای جامعه کارگری روشن شد.
ناگفته نماند عوامل این حمله که اعضای اصلی خانه کارگر و کانون عالی شوراهای اسلامی کار بودند همچنان در تمامی دو دهه اخیر برای حفظ قدرت و منافع شخصی‌شان در کانون‌های بازنشستگی و شورای عالی کار و کمیته دستمزد و … صاحب پست و مقام هستند و همه ساله با امکانات رسانه‌ای دولتی و حکومتی که در اختیار دارند سعی میکنند همچنان همسو با کارفرما‌ها و عوامل امنیتی کارگران و مطالبات برحقشان را تحت کنترل داشته باشند.
امسال بار دیگر با افشا شدن تقلبات «انتخاباتی» و اعتراض تعداد کثیری از رانندگان و کارگران شرکت واحد در خصوص تقلب و تخلف گسترده مدیریت در انتخابات فرمالیته شورای اسلامی کار و همچنین عدم کارائی و عدم پیگیری نمایندگان انتصابی این نهاد در خصوص مطالبات رانندگان و سایر کارگران شرکت واحد، عملا منجر به عدم تشکیل شورای اسلامی کار در شرکت واحد‌گردید. با اینوجود عوامل شورای اسلامی کار، بجای پاسخگویی در قبال تقلب و تخلفات خود و پذیرش عدم مقبولیت شورای اسلامی کار در میان‌کارگران، بار دیگر سعی در توطئه چینی و سناریوسازیهای امنیتی علیه کارگران حق طلب و سندیکای کارگران شرکت واحد دارند. با همین قبیل سناریوسازیهای کذایی و پرونده سازیها توسط عوامل امنیتی دو سال است سه تن از اعضای سندیکا، شهابی، رضوی و سعیدی، را در حبس نگه داشته اند، اما خود نیز میدانند که سطح آگاهی بالا و استقلال کارگران شرکت واحد و وجود تشکل مستقل کارگری همچون سندیکا، که صدای حق طلبانه کارگران شرکت است، در مقابل بند و بستها با کارفرما و عوامل حراست و شهرداری، و رانت خواریهای آنان، عمل خواهد‌کرد و سناریو سازیهای تکراری و دروغین آنها دیگر راه به جایی نخواهد برد.
در ۱۹همین سالگرد حمله چماقداران شورای اسلامی کار به محل سندیکا به همکاران عزیزمان در شرکت واحد و در تمام بخشهای مختلف کارگری یاداور میشویم‌که شورای اسلامی کار و دیگر تشکلات دست ساز دولتی نه تنها کمکی به ما کارگران نبوده و نخواهند بود بلکه به اتحاد و همبستگی و پیگیری مستمر مطالبات ما نیز لطمه وارد میکنند و امکان فساد و اختلاس و زد و بندهای پشت پرده و خصوصی سازیها و تاراج اموال عمومی را بیش از پیش مهیا میکنند.
داشتن سندیکاها و دیگر تشکل‌های کارگری مستقل حق بلامنازع همه ما کارگران است.
چاره کارگران وحدت و تشکیلات مستقل از کارفرما و دولت و کلیه نهادهای وابسته و حراستی و اطلاعاتی همچون شورای اسلامی کار و «خانه کارکر» است.
سندیکای کارگران شرکت واحد اتوبوسرانی تهران و حومه
۱۹ اردیبهشت ۱۴۰۳
