در همان زمان که چند ایرانی با چوب و چماق و صورت های پوشیده در زیر پرچم اسرائیل به دانشجویان دانشگاه کالیفرنیا در لس آنجلس (UCLA) حمله می کردند، در دانشگاه پلی‌تکنیک کالیفرنیا در هامبولت، یک استاد ایرانی در کنار دانشجویانش ایستاده بود تا از آن ها در برابر یورش پلیس محافظت کند، گزارش گاردین در مورد روح اله آقاصالح استاد ایرانی دانشگاه هامبولت را بخوانید:
زمانی که ده‌ها مأمور اجرای قانون هفته گذشته به دانشگاه پلی‌تکنیک کالیفرنیا در هامبولت هجوم آوردند، روح اله آقاصالح، استاد دانشگاه، به دانشجویانش درباره تأثیر گاز اشک‌آور آموزش می‌داد.
دانشجویان بخشی از معترضان حامی فلسطین بودند که به مدت یک هفته دو ساختمان در محوطه دانشگاه را اشغال کرده بودند. این بخشی از یک جنبش اعتراض سراسری در دانشگاه‌ها به جنگ در غزه و بحران انسانی فزاینده آن بود. آقاصالح تنها عضو هیئت علمی میان دانشجویان دانشگاه پلی تکنیک پلی بود.
یک پیام ضبط‌شده از رئیس پلیس دانشگاه از بلندگوها پخش شد و هشدار داد هرکسی بماند، ممکن است با خشونت مواجه شود. برخی از دانشجویان نگران احتمال استفاده از گلوله‌های پلاستیکی یا گاز اشک‌آور از سوی پلیس بودند.
آقاصالح، برای آن ها توضیح داد در خیابان های ایران گاز اشک آور خورده است: “بسیار ترسناک است. باعث می‌شود چشمانتان بسوزد و اشک از چشمتان جاری شود. دیگر نمی‌توانید چشمانتان را باز کنید. وقتی دیگر نمی‌توانید چیزی ببینید، دچار اضطراب می‌شوید و سپس از لحاظ روحی فرو می‌پاشید.”
آقاصالح، ۴۰ ساله، یکی از چندین استاد دانشگاه است که در محوطه دانشگاه‌ها در حمایت از دانشجویان خود دستگیر شدند. دانشگاه‌ها در سراسر آمریکا در هفته گذشته تلاش کردند تا اعتراضات دانشجویی را سرکوب کنند.
آقاصالح سال های زیاد را در مبارزه گذرانده است. او فعالیت هایش را از دوران دبیرستان شروع کرد و در زمان دانشجویی ادامه داد. او در سال‌های ۱۹۹۹ و ۲۰۰۳ در جنبش دانشجویی در تهران شرکت کرد و برای اصلاحات دموکراتیک و حقوق بشر و حقوق زنان مبارزه کرد. در جریان اعتراضات، دولت ایران ده‌ها معترض را کشت و هزاران نفر دیگر را دستگیر کرد.
در انتخابات ریاست جمهوری ۲۰۰۹ در ایران، آقاصالح جزو ناظرانی بود که برای جلوگیری از تقلب احتمالی در انتخابات فعالیت می کردند. بعد از انتشار شواهدی از تقلب در انتخابات، آقاصالح نیز به همراه دوستانش برای چند روز به خیابان‌ها آمد.
بااین‌حال، با گذشت زمان، دوستان او یکی‌یکی ناپدید شدند و دولت آنها را دستگیر کرد.
او یادآوری می کند: “خانواده من هر شب که دیر به خانه می‌آمدم، بسیار نگران بودند.”
در سال ۲۰۱۱، آقاصالح به دلیل آزار و اذیت سیاسی ناشی از فعالیت‌هایش در زمینه حقوق بشر، از ایران فرار کرد و به عنوان پناهنده به آمریکا مهاجرت کرد. او در سال ۲۰۲۰ در دانشگاه پلی‌تکنیک کالیفرنیا، هامبولت، شروع به تدریس کرد.
هنگامی که در آوریل، اعتراضات در دانشگاه‌های سراسر آمریکا شدت گرفت، دانشگاه پلی‌تکنیک کالیفرنیا، هامبولت، با سابقه طولانی خود در فعالیت و نافرمانی مدنی، به سرعت به مرکز تظاهرات تبدیل شد.
دانشجویان ابتدا در ۲۲ آوریل ساختمان سیمِنس را اشغال و نام آن را “سالن انتفاضه” گذاشتند.
آنها خواستار افشای دارایی‌ها و همکاری‌های مالی دانشگاه با اسرائیل، قطع همه روابط با دانشگاه‌های اسرائیلی، توقف سرمایه‌گذاری در شرکت‌های مرتبط با اشغال فلسطین و آتش‌بس بودند. دانشجویان همچنین خواستار لغو اتهامات علیه سازمان‌دهندگان دانشجویی شدند.
در ۲ می، پلیس شهر و پلیس دانشگاه به دانشجویان محاصره شده حمله کردند. آن ها ۳۲ نفر، از جمله ۱۳ دانشجو و ۱۸ فعال مدنی دیگر را دستگیر کردند.
پلیس از گاز اشک‌آور استفاده نکرد، اما پاسخ آنها در اولین روز حمله شدید بود. تصاویری از ضربه زدن یکی از معترضان به کلاه‌خود یک افسر با یک بطری خالی پلاستیکی، در رسانه‌های اجتماعی به سرعت پخش شد.
در حالی که پلیس با تاخیر اسامی معترضان بازداشت‌شده را منتشر کرد، آقاصالح به سرعت به چهره شاخص دستگیرشدگان تبدیل شد. او از پرداخت وثیقه امتناع کرد و دست به اعتصاب غذا زد.
او در یک پست ویدئوی با چفیه فلسطینی و نمادهای جنبش فلسطین آزاد، گفت: “من اتهام مجرم بودن را به خاطر ایستادگی بر سر اصول اخلاقی نمی‌پذیرم.”
معترضان با یک سری اتهامات از جمله ورود غیرقانونی به دانشگاه، مقاومت در برابر پلیس، حضور در یک تجمع غیرقانونی و دخالت در امور تجاری مواجه هستند.
آقا صالح بعد از دستگیری گفت مقامات دانشگاه او را به مدت دو ماه تعلیق کرده، از ورود به دانشگاه منع و از برقراری ارتباط با دانشجویان محروم ساخته اند.
ایریدین کاسارز، سخنگوی دانشگاه، تأیید کرد آقاصالح همچنان شاغل است، اما به‌طور موقت تعلیق شده است. دانشگاه اعلام کرده قصد دارد طبق فرآیند توافق‌نامه چانه‌زنی جمعی با اتحادیه اساتید عمل کند و پس از تحقیقات، در مورد استخدام آقاصالح تصمیم‌گیری خواهد کرد.
سخنگوی دانشگاه گفت: “دانشگاه از آزادی بیان از طریق گفتگوی باز که محترمانه و سازنده باشد حمایت می‌کند. اما این شامل رفتارهایی نمی‌شود که به تخریب اموال و ایجاد اختلال در آموزش، تدریس و کار برای دانشجویان، اساتید و کارمندان منجر شود.”
آقاصالح به اتهامات احتمالی و وضعیت شغلی نامشخص خود اشاره و ابراز نگرانی کرده که احتمال دارد شانس اقامت دائم او در آمریکا به خطر بیفتد، زیرا گرین کارت او در اکتبر منقضی می‌شود.
او گفت: “من تمایل دارم در لحظه تصمیم بگیرم و بیش از حد به آینده فکر نکنم. به اعتقاداتم به عنوان یک مسلمان صوفی مراجعه می‌کنم. من فقط با چهار چمدان به اینجا آمدم. رفتن با دو چمدان برای من آسان است.”
آقاصالح می گوید او سازمان‌دهنده اشغال ساختمان هامبولت نبود، بلکه سعی در گفتگو با دانشجویان و آرام کردن آن ها داشته است. آقاصالح از نزدیک تجربه کرده که چگونه نفوذی های امنیتی در ایران در جنبش ۲۰۰۳ نفوذ کردند و آن را به سمتی رادیکال و خشن سوق دادند تا حمایت مردمی خود را از دست بدهد. او می‌گوید از سرنوشتی مشابه برای دانشجویان در هامبولت می‌ترسید و می‌خواست گروه تحت رهبری دانشجویان، کنترل حرکت را در دست داشته باشد.
او از طریق تلفن گفت: “همه آن دستاوردهای زیبایی که داشتیم از بین رفت – این لحظه‌ای بسیار غم‌انگیز بود. دستگیری‌ها و استخوان‌های شکسته در نهایت بهبود می‌یابند. اما احساس خیانت و شکست تا پایان عمر همراه شما خواهد بود.”
“این‌ها دانشجویانی هستند که برای کسانی که هزاران مایل دورتر از آن ها زندگی می‌کنند، کسانی که دانشجویان هرگز آنها را ندیده‌اند و هیچ‌چیز از زندگی آنها نمی‌دانند، مبارزه می کنند.”
آقاصالح، مانند بسیاری دیگر، پرسیده بود چرا این جنبش در مقایسه با اعتراضات قبلی با پاسخی “نظامی‌وار” از سوی پلیس مواجه شده است؟
آقاصالح همچنین گفت: “من در فعالیت‌های دانشجویی دخیل بوده‌ام، اما این سطح از خشونت بی‌سابقه بود. این موضوع شوکه‌کننده بود.” او ادامه داد: “بنابراین من فکر کردم، بایستم و فدا شوم اما در کنار این دانشجویان باشم.”
آقاصالح در حالی که با خطر دستگیری مواجه بود، دانشجویان را تشویق کرد که محل را ترک کنند و به گام های بعدی خود فکر کنند. او در سخنانی خطاب به دانشجویان دستاوردهای هفته گذشته مبارزه آن ها را برشمرد: رأی عدم اعتماد از سوی هیئت علمی دانشگاه که خواستار استعفای رئیس دانشگاه، تام جکسون شد؛ مقامات دانشگاه فهرست سرمایه‌گذاری‌ها و ارتباطات خود با اسرائیل را جمع‌آوری و فاش کردند و گفت‌وگو برای قطع سرمایه‌گذاری را آغاز کردند؛ و بالاخره جلب توجه جهانی به مبارزه دانشجویان و در نهایت جلب توجه بیشتر به موضوع فلسطین.
آقاصالح گفت: “این یک گفتگوی صادقانه بود – من تظاهر نکردم که این یک پیروزی است.”، “به آنها گفتم شما نقطه‌نظرتان را بیان کرده‌اید، به این دستاوردها رسیده‌اید. از سالن سیمِنس چیز بیشتری به دست نمی‌آورید – پروژه سالن سیمِنس به پایان رسیده است.”
آقاصالح در زندان شرایطی ایمن داشت و به گرایش جنسی و مذهب و اعتقادات او احترام گذاشته شد. مأموران دستبند را برای نماز صبحگاهی باز کردند. بااین‌حال، او به داروهایش دسترسی نداشت. در روزهای بعد، اشغال‌کنندگان محوطه دانشگاه، از جمله آقاصالح، توسط ائتلافی از گروه‌های حقوقی محلی، به رهبری کمیته ضدسرکوب منطقه خلیج که به سرعت گردهم آمد تا صندوق وثیقه راه‌اندازی کند، آزاد شدند.
آقاصالح در عصر آن سه‌شنبه آزاد شد، اما هنوز وسایل شخصی او از جمله کلید خانه‌اش را پس نداده‌اند. همچنین، بعد از بیش از ۲۴ ساعت اعتصاب غذا او ضعیف شده است. آخرین معترضان چهارشنبه آزاد شدند. بعد از ظهر همان روز، آقاصالح، همکاران و دانشجویانش را به شام در یک رستوران چینی در دو مایلی محوطه دانشگاه دعوت کرد و در آن‌جا اعتصاب غذای خود را شکست.
