نازک بین: رونالدو، ستاره سابق فوتبال برزیل در ایستاگرام با همبازیان سابقش صحبت کرد. به گزارش “ورزش سه”، در روزهای اخیر و با توجه به شرایط قرنطینه و خانه نشینی ستاره های بزرگ، بسیاری از آنها در لایو اینستاگرام با یکدیگر گفت و گو کرده و مخاطبان زیادی در سراسر دنیا را اینگونه سرگرم می کنند.
رونالدو، ستاره سابق رئال مادرید دیشب دست به ابتکار جالبی زده و با تنی چند از همبازیان سابقش در برنابئو از جمله روبرتو کارلوس، لوییس فیگو، دیوید بکام و ایکر کاسیاس دقایقی گفت و گو کرده است. لحظات شنیدنی این مکالمات را یا یکدیگر مرور خواهیم کرد.
رونالدو و روبرتو کارلوس
مدافع سابق رئال مادرید در مورد شرایط این روزهای خود گفت: “در حال حاضر وضعیتی بسیار دشوار حاکم است. ما امیدواریم که به زودی به حالت عادی بازگردیم. ما افراد زیادی مانند لورنزو سانز را از دست داده ایم.”
روبرتو کارلوس همچنین در مورد دوران اکران کهکشانی های یک در برنابئو گفت: “من آن روزها را با ذوق و شوق فراوانی در خاطر دارم. فوق العاده بود که چنین بازیکنانی همزمان در کنار یکدیگر جمع شده بودیم.”
رونالدو و لوییس فیگو
هافبک سابق و پرتغالی رئال مادرید در گفت و گو با رونالدو گفت: “ما این شانس را داشتیم که در کنار بازیکنان بااستعداد و البته افرادی فروتن و متواضع بازی کنیم. تمام لحظاتی که کنار هم بودیم، به خصوص مواقعی که به پیروزی می رسیدیم برایم خاص و ویژه بودند. گرچه بازیکنان مشهور در ترکیب بودند، اما هر کس نسبت به وطایف خود آگاه بود و همه سخت تلاش می کردند. این به ما اجازه می داد لحظه های خوب زیادی را تجربه کنیم. ما نتوانستیم در همه جام ها به قهرمانی دست یابیم، اما زیبایی فوتبال به همین مسائل است.”
رونالدو و دیوید بکام
رونالدو در آغاز صحبت با دیوید بکام اعتراف کرد زبان انگلیسی اش خیلی خوب نیست. او همچنین در ادامه در مورد علاقه اش به فوتبال گفت: “من به دلیل مصدومیت دیگر نمی توانم فوتبال بازی کنم، زیرا هر بار به میدان می روم مصدوم می شوم.”
هم دیوید بکام و رونالدو صاحب باشگاه های به ترتیب اینتر میامی و رئال وایادولید هستند. رونالدو درباره رئال وایادولید گفت: “ما در تلاش هستیم تا پول زیادی خرج نکنیم، زیرا دیگر پول کافی نداریم. ما امیدواریم که بتوانیم فصل سال دیگر در لالیگا بمانیم زیرا اینگونه پول زیادی از حق پخش تلویزیونی می گیریم. ما نمی دانیم لالیگا چگونه به پایان می رسد، بنابراین باید صبر کنیم. با لالیگا و فدراسیون اسپانیا صحبت کردیم و فکر می کنم روز ۲۶ ام این ماه کار آغاز می شود، پس فکر می کنم برای بازگشت و آماده شدن باید حداقل دو یا سه هفته به تمرینات نیاز داشته باشیم.”
دیوید بکام نیز گفت: “خاطرم هست یک بار روبرتو کارلوس گفت اگر یک بازیکن انگلیس قابلیت بازی کردن در تیم ملی برزیل را داشته باشد، آن نفر دیوید بکام است.” رونالدو نیز در پاسخ گفت: “تو یکی از بهترین هافبک های آن دوران بودی. تو بدون نگاه کردن به من توپ را ارسال می کردی و به من می رسید.”
رونالدو و ایکر کاسیاس
مکالمه دروازه بان پرافتخار و سابق رئال مادرید نیز بیشتر به شوخی و خنده سر شد. یک جا رونالدو به ایکر گفت: “در حال حاضر نامزدم خانه نیست و من می توانم راحت صحبت کنم.” کاسیاس نیز در پاسخ گفت: “خوش به حالت.”
کرونا سلامت روانی بازیکنان را هم به خطر می‌اندازد
دبیر اتحادیه جهانی بازیکنان می گوید که ویروس کرونا علاوه بر سلامت جسمی سلامت روحی بازیکنان را هم می تواند تحت تاثیر قرار دهد.
جای تعجب نیست اگر بگوییم که کرونا علاوه بر جسم، سلامت روانی بازیکنان را نیز تحت تاثیر قرار می دهد. با این حال چنین اتفاقی برای بازیکنان زن می‌تواند تاثیر گذار تر باشد. به گزارش ورزش سه جاناس بائر هافمن، دبیر کل اتحادیه جهانی بازیکنان در این باره می گوید: ” سلامت روان یک نکته اساسی است. مطالعاتی که سال ها انجام شده نشان می دهد که اضطراب و استرس بیش از مردم عادی می‌تواند بازیکنان را تحت تأثیر قرار دهد چرا که برای آنها شرایط را آرام می‌کنند و با این حال وضعیت بدتر می شود.”
فوتبال در سراسر جهان به حالت تعلیق درآمده است و سرنوشت ادامه فصل در حال حاضر اصلاً مشخص نیست. همچنین مسابقات یورو، کوپا آمریکا و المپیک نیز به تعویق افتاد. این اتفاقات باعث شده که باشگاه ها مجبور شوند حقوق بازیکنان خود را کسر کنند. هافمن در ادامه می گوید: “ما بازیکنان جوان زیادی در سرتاسر دنیا داریم که از خانواده‌های خود دور هستند و تنها قرارداد یکساله با تیم‌های خود دارند. این مسئله اضطراب بزرگی را برای آنها در رابطه با درآمدشان به وجود آورده است. در سال ۲۰۱۵ اتحادیه جهانی بازیکنان نظرسنجی را برگزار کرد که نشان داد ۳۸ درصد بازیکنان فعال دارای افسردگی هستند؛ اتفاقی که در این نظر سنجی برای ۳۵ درصد از بازیکنان سابق نیز رخ داده است. این اتحادیه توصیه کرده که بازیکنان روال عادی زندگی خود را ادامه دهند، تلویزیون نگاه کنند، موسیقی گوش کنند و با انجام کارهایی از ایندست از افسردگی آنها در دوران تعطیلی بازی ها به دلیل شیوع ویروس کرونا جلوگیری شود.”
قراب: همیشه در زندگیم مدیون استقلال و خسروانی هستم
امروز ۲۱ فروردین، سالروز اولین قهرمانی تاج (استقلال فعلی) در آسیا است . تاج در روز ۲۱ فروردین ۱۳۴۹ در بازی فینال برابر هاپوئل اسرائیل در وقت قانونی یک بر یک مساوی کرد ولی در دو وقت اضافی توانست با زدن گل دوم به حریف اسرائیلی سی هزار تماشاگر حاضر در امجدیه و میلیونها ایرانی را خوشحال و جام قهرمانی را هم برای نخستین بار کسب کند. جواد قراب و مهدی حاج محمد از جمله بازیکنانی هستند که در آن بازیها و از جمله در فینال حضور داشتند. گفتگوی این دو بازیکن با سایت باشگاه استقلال را در ادامه می خوانیم:
جواد قراب در باره آن مسابقه و حال و هوایی که در آن زمان وجود داشته گفت:
در کل در آن بازیها، رایکوف هماهنگ کرده بود که یکی دو بازیکن کمکی بگیرند. از جمله فریدون معینی و غلام وفاخواه و خوردبین سه بازیکنی بودند که به این منظور به جمع ما اضافه شدند. البته خوردبین فرصت بازی کردن پیدا نکرد.
وی در ادامه افزود:
تیمسار خسروانی بازیکنان را به هتل مارلیک که نزدیک امجدیه بود، دعوت کرد. آنجا حاضر شدیم و از اول تا آخر رقابت‌ها در آن هتل حضور داشتیم. ما برای این بازیها دو نوبت تمرین می‌کردیم. این بازیها سر و صدایش در ایران پیچیده بود و همین موضوع استرس و انگیزه زیادی را به تیم‌ها وارد کرد. مردم واقعا از بازیها استقبال زیادی کردند.
پیشکسوت باشگاه استقلال ادامه می دهد: به جز تمرین روز پنجشنبه (روز قبل از بازی) که نوعی ریکاوری بود، ساعاتی قبل از شروع بازی، رایکوف ما را به زمین شماره دو امجدیه برد. او در آنجا به ما گفت گرم کنید. تعجب کردیم و گفتیم مگر احتمال نمی‌دهد ما خسته شویم؟ ما تمرین کردیم و به شدت عرق کردیم و آماده بازی شدیم. برای خودمان هم این موضوع تعجب آور بود. بازی که شروع شد، بدنمان خیلی آماده بود و تازه دلیل این کار رایکوف را فهمیدیم.
وی در ادامه گفت: گل اول را البته حریف به ما زد. بعد از این گل همه بازیکنان ناراحت بودند. به خودمان می‌گفتیم مردم را چه کار کنیم؟ می‌گفتند که مردم در مساجد تیم را دعا می‌کنند.
قراب افزود: در ادامه پاس حاج محمد با ضربه وفاخواه به گل اول ما تبدیل شد. گل دوم را هم پورحیدری از سمت راست شوت زد که توپ برگشتی را معینی با یک شوت عجیب غریب به گل تبدیل کرد. با این گل ما بازی را بردیم. با این گل استادیوم انگار منفجر شده بود. ما هم نمی‌دانستیم چه کاری بکنیم.
در پایان او گفت: از امجدیه تا هتل راهی نبود و مردم با محبت ما را راهی هتل مارلیک کردند. بعد از ورود به هتل، مردم در مقابل هتل ازدحام کرده بودند و می‌گفتند لباس‌هایتان را به ما بدهید و ما هم این کار را کردیم. بعد از استراحتی کوتاه و صرف شام، راهی رونامه کیهان شدیم. در آنجا چند هنرمند را هم دعوت کرده بودند. در آنجا یک مهمانی به افتخار ما برگزار شد. برای ما که جوان بودیم این اتفاق خیلی جالب و فراموش نشدنی بود. این را هم بگویم که همه هواداران فوتبال حتی پرسپولیسی‌ها از قهرمانی ما خوشحال بودند. حتی لیدر پرسپولیس، ممد بوقی هم آمد و به ما بابت این قهرمانی تبریک گفت. این باشگاه به من شخصیت داد و من همیشه در زندگیم مدیون استقلال و خسروانی هستم.
حاج محمد: رایکوف گفت فقط تو باید به زمین بروی
مهدی حاج محمد نیز در باره آن مسابقه و حال و هوایی که در آن زمان وجود داشته گفت:
روزی که با هاپوئل بازی داشتیم، حال من خوب نبود. به رایکوف گفتم حال من خوب نیست و اجازه بده در جایگاه بنشینم و تماشاگر باشم. او گفت جایگاه شلوغ است و گرم‌کن بپوش و روی نیمکت بنشین. من هم گفتم که بهتر، حداقل نزدیک زمین هستم. آمدم و روی نیمکت نشستم. تیم هاپوئل هم انصافا یک کلاس از ما بهتر بود. یک گل از ما جلو افتاده بودند و حدود هشت دقیقه مانده به پایان بازی، رایکوف به من گفت برو داخل زمین. به او گفتم من لباس با خودم نیاورده‌ام و کس دیگری را بهتر است وارد زمین کند ولی او گفت که فقط تو باید به زمین بروی. بعد از پیدا شدن پیراهن با شماره من، وارد زمین شدم. بعد از ورود به زمین، من یک توپ زدم که راهی کرنر شد. من هم که همیشه در تمرینات گل زدن از کرنر را تمرین می‌کردم، یک ضربه زدم و در ورودی دروازه وفاخواه گل را به ثمر رساند.
وی در ادامه اضافه کرد:
در گل دوم هم شوت محکم معینی کار را در آورد. آنقدر ضرب شوت زیاد بود که دروازه‌بان حریف اصلا متوجه نشد چه اتفاقی افتاد. اتفاقا ما هفته بعد با کلن آلمان بازی کردیم و همان کرنری که به تیم هاپوئل زدم را دوباره زدم که به گل مستقیم تبدیل شد. خسروانی مالک باشگاه بعد از این گل به من گفت که گل به هاپوئل را هم به نظرم تو زدی و سه هزار تومان به من پاداش داد. رایکوف خیلی باهوش بود و بر اساس روند بازی به نظرش من می‌توانستم به تیم کمک کنم. به جز رایکوف هرکس دیگری مربی بود، ما اول نمی‌شدیم. من نظرم این است که رایکوف تیم را اول کرد نه بازیکنان. او از یک ماه قبل از شروع بازیها نگاهش به فینال بود و بر اساس آن ما را تمرین داده بود.
او در پایان گفت:
ما پنجشنبه تمرین کردیم. یک تمرین ریکاوری کردیم و دیدیم که بدنمان تکان نمی‌خورد. همه گفتیم خسته هستیم. تنها کسی که خوشحال بود، رایکوف بود. او یک ساعت تمرین سرعتی به ما داد و بعد از یک ساعت دیدیم که بدنمان مثل فشنگ شده و همان موقع رایکوف گفت بروید بپوشید. کالری بدنتان بالا بود و می‌خواستم این کالری را بسوزانم. شبش یک تیکه مرغ و نان خوردیم تا کالری بدنمان بالا نرود و این باعث شد تا ما بتوانیم در وقت‌های اضافه هم به خوبی کار کنیم و در نهایت پیروز شویم. هتل ما یعنی هتل مارلیک با امجدیه شاید ۲۰۰ متر فقط فاصله داشت. من به خاطر دارم که روی شانه مردم تا هتل رفتم. مسئله جالب این بود که همه مردم در این شادی حضور داشتند. همه مردم حتی هواداران تیم‌های دیگر یک صدا بودند و استقلال را تشویق می‌کردند. واقعا خوشحالی مردم در آن شب غیرقابل توصیف است.
