اتحادیه های کارگری و اعضاء آن در سرتاسر کشور در همبستگی با آنان که علیه خشونت پلیس در مینیاپولیس و دیگر شهرهای ایالات متحده در اعتراض هستند، برخاسته اند. از روز پنجشنبه که اعتراض علیه قتل وحشیانه و فجیع جورج فلوید شروع شد، چندین اتحادیه کارگری محلی و کشوری بیانیه های قدرتمندی علیه خشونت و نژادپرستی پلیس صادر کرده اند، ضمن اینکه برخی دیگر روابط خود را با اتحادیه های پلیس قطع کرده، یا حتی از همکاری با پلیس امتناع ورزیدند.
در مینیاپولیس حداقل دو اتحادیه محلی در برابر قتل فلوید و در حمایت از معترضین موضع محکمی اتخاذ کرده اند. بر اساس گزارش احیای سوسیالیست، اتحادیه “همینجا متحد شوید” شماره ۱۷، که کارگران هتل، رستوان و فرودگاه را در سطح شهر نمایندگی میکند، یکی از اولین اتحادیه هایی بود که بصدا درآمد و صراحتا گفت که آنها با جنبش “جان سیاهپوستان مهم است” در همبستگی می باشند.
“ما با خانواده جورج فلوید همبستگی داریم. ما خواهان عدالت برای جورج فلوید می باشیم. ما خواهان توقف خشونت نالازم بدست آنان که قسم خورده اند که به ما خدمت کرده و از ما حفاظت نمایند، می باشیم…. اتحادیه ما در کنار عدالت ایستاده است. اتحادیه ما از «جان سیاهپوستان مهم است»، حمایت می کند.”
علاوه بر اتحادیه “همینجا متحد شوید”، اتحادیه ترانزیت مینیاپولیس (۱۰۰۵ ATU) نیز یک بیانیه قدرتمند حاوی همبستگی صادر نمود. این بیانیه که سه روز پس از قتل فلوید منتشر شد، یک جنبش نوین حقوق مدنی در پیوند تنگاتنگ با کارگران را فراخواند.
“وحشیگری پلیس غیرقابل پذیرش است. این سیستم در مقابل آنچه که همه ما در طبقه کارگر در رابطه با ویروس کرونا و بحران اقتصادی با آن روبرو هستیم، اهمال ورزیده است. این قصور در رابطه با مردم رنگین پوست، آمریکایی های سیاهپوست و جوانان سیاهپوست بیشتر از هر کس دیگری است. ما بیش از هر زمان دیگری به یک جنبش نوین حقوق مدنی نیاز داریم. یک جنبش حقوق مدنی ای که با جنبش کارگری در پیوند بوده و از احزاب سیاسی شرکتی در قدرت، مستقل باشند…”
این بیانیه با این مطالبه که “نه یکی بیشتر! عدالت برای جورج فلوید” پایان یافت و یک اقدام درست در همبستگی طبقه کارگر را در روز جمعه به دنبال خود داشت، یعنی زمانی که اعضاء اتحادیه ترانزیت مینیاپولیس (۱۰۰۵ ATU) درخواست پلیس مبنی بر جابجایی دستگیر شدگان تظاهرات به زندان مینیاپولیس توسط اتوبوسهای ترانزیت شهری را نپذیرفتند. این اقدام در شهر نیویورک هم در روز جمعه تکرار گردید، یعنی رانندگان اتوبوس های این شهر نیز بطور مشابهی از همکاری با پلیس سرباز زدند هنگامیکه پلیس میخواست بزور از اتوبوس های آنها استفاده کرده و رانندگان را وادارد که دستگیر شدگان را به زندان برسانند.
اتحادیه های دیگر کشور، از جمله اتحادیه کشوری نرس ها و اتحادیه کارگران فولاد نیز بیانیه های مشابهی صادر کرده و قتل فلوید را تقبیح نمودند. در بخشی از آن نوشته شده است: “در چنین زمانی ما نمی توانیم در جنبش کارگری سکوت اختیار کنیم و باید خشم جمعی خود در رابطه با این قتل های وحشیانه را ابراز داریم.”
سارا نلسون، رهبر مشهور انجمن مهمان داران هواپیما (AFA-CWA) که در سال ۲۰۱۹ با فراخواندن یک اعتصاب، به پایان بخشیدن به تعطیلی کل سیستم حکومتی کمک کرده بود، قتل فلوید و تاریخ نژادپرستی ایالات متحده را، اگرچه کمتر ستیزه جویانه، اما از ته دل محکوم کرد.
“خشم سریع در خیابان های مینیاپولیس و شهرهای دیگر حاصل صدها سال سرکوب، استثمار و خشونت غلیان یافته است. من هیچ نوع خشونت را تشویق نمیکنم، اما ما باید در رابطه با مسئولیت های اصلی واقع بین باشیم.”
همه این پاسخ ها یک پیشرفت مطلوب است و قدرتمندانه نشان میدهد که طبقه کارگر در مقاومت خود در مقابل حملات وحشیانه دولت علیه مردم رنگین پوستان متحد است. با این وجود، چنین اقداماتی بطور روشن کافی نمیباشد. سرپیچی ستیزه جویانه اما منفرد رانندگان در نیویورک و مینیاپولیس نشان میدهد که قدرت نهفته کارگران سازمان یافته بسیار زیاد است و دخالت قدرتمند و ستیزه جویانه کارگر سازمان یافته در این مرحله از مبارزه، میتواند بستری که طبقه کارگر در آن می رزمد را بطور معنا داری تغییر بدهد.
اکنون زمانی است که کارگر سازمان یافته مجددا توانایی خود و قدرتی را که نمی شود نادیده گرفت، به پلیس قاتل نشان دهد. کارگران ترانزیت، نرس ها، کارگران بهداشت و سایر کارگران شهرداری در مینیاپولیس می توانند با ایجاد کمیته هایی علیه نژادپرستی و خشونت پلیس در درون اتحادیه ها و کامیونیتی های خود، به رهبران خود فشار بیاورند تا با اقدامات واقعی و هماهنگ خود، از بیانیه ای که صادر کرده اند پشتیبانی نمایند. این کارگران قدرت این را دارند تا از طریق توقف کامل خدمات ضروری و هدایت یک اعتصاب سرتاسری شهری توسط همه کارگران، چه کارگران اتحادیه ای و چه غیراتحادیه ای، و کارگران شاغل و بیکار، به همبستگی با معترضان برخیزند.
اقداماتی از این دست که توسط اتحادیه ها در سرتاسر کشور تکثیر می شوند، نه تنها می تواند عدالت برای جورج فلوید و همه معترضیتی که از روز پنجشنبه توسط پلیس مینیاپولیس کتک خورده و دستگیر شدند را تضمین نماید، بلکه میتواند حکومت را مجبور کند که سرشت خشونت پلیس نژادپرست در آمریکا را سرانجام جدی بگیرد. اگرچه راه حل دائمی ای برای نژادپرستی در تحت سرمایه داری وجود ندارد، اما کارگر توانایی این را دارد تا به شهرها و ایالت ها فشار بیاورد که بودجه پلیس را شدیدا کاهش دهند، پلیس نژادپرست و قاتل را از کار بیکار و زندانی نمایند و پلیس ها را از اتحادیه های ما اخراج کنند. از طریق یک جنبش کارگری مبارز می توان به این خواسته و مطالبات بیشتری دست یافت. این وظیفه هر کارگری در همه جاست که در راه مبارزات پیش رو، به ایجاد اتحادیه های رزمنده کمک کند.
James Dennis Hoff – برگردان: پروین اشرفی
منبع : Left Voice
۳۰ مه ۲۰۲۰
1378 -1401 (2000 – 2023) * کپی رايت
کارگران مبارز عامل بقای نژادپرستی و دیگر اشکالش همچون ظلم و ستم علیه جنس مونث و مرد سالاری ، زن ستیزی و قتل ناموسی و دیگر سنتهای منحوس دینی و مذهبی که عمرشان میبایست قرنها پیش به گور سپرده میشدند ، نظام استثمارگر سرمایه داریست . حتی در باصطلاح دمکراتیک ترین کشورهای سرمایه داری که معبود تطهیر کنندگان بورژوازیست همچون سوئد و دانمارک … نژادپرستی و برتری جوئی مردانه و ظلم علیه جنس مونث همچنان پا برجاست و در برخی زمانها توسط جناحهائی از سیستم سرمایه دامن زده میشود . نتیجتا مبارزه علیه نژادپرستی و سنت های منحوس نمیتواند جدا از مبارزه علیه سرمایه و کسب رهائی باشد . و مبارزه علیه نژادپرستی و سنت های مذهبی و قومی بخش عمده ائی از مبارزه رهائی بخش پرولتاریا آگاه است .