ای دیوِ صد هزار سرباز!
با لشگرِ دروغِ واژه هایِ بی ریشه ات بتاز!
غوغایِ پُر فریب و هیابانگِ مَنگِ تو؛
حریفِ قناری ی خوشخوانِ شعرم نیست!
بر بامِ کاغذی یِ شعرِ رهایِ من؛
صدها هزار پرنده ی خوشخوان؛
مست می کنند!
هر نیست؛
چون این دلِ در هم شکسته را؛
هست می کنند!
هرچند گوش آدمیان کَر؛
و چشمشان کور است؛
سرِ سلیمان سلامت!
فردا؛
بارعامٍ صد ها هزار پرنده ی کاغذی ست!
تصویرِ متن: JOAN MIRO VÖGEL
اسن. تابستان ۱٣۹۴
