پیمبرانِ دروغین
– به آهنگِ تحمیقِ خلایق–
هماره ز ترفندِ معجزه سود برده ا‌ند.
***
آه–
افسارِ سمندِ معجزه
گر در کفِ من بود،
بر بسیطِ مرز‌هایِ جهان می‌‌راندم
و از خرجینِ زربفتِ محبت
به دل‌های سوخته
خنکایِ مرهم می‌‌افشاندم
و چشمِ پُر آبِ سحاب را
به سراب‌هایِ امید
فرا می‌‌خواندم.
من،
نه ردایِ سروری‌ام بر دوش،
نه عصایِ اعجازم در دست،
و نه وحیِ پیامی از ملکوت‌ام بر کلام؛
من قلبِ انسانم اما
که در تپشی جاودانه
در کوچه‌هایِ جهان جار می‌‌زنم:
آی!
اکسیرِ آشتی
شفا بخشِ رواندردِ همگنانِ زمین است،
بی نیاز
به مکرِ دغل بازیِ تقدیس…
و عشق
خود معجزتی ست،
بی ادعایِ بعثتی از سرِ تلبیس.
***
مدعیانِ رسالت
شعبده بازانِ جهل بوده ا‌ند هماره پنداری!
**********
تیبوران- ۱۹ جون ۲۰۲۰
