بسیاری از کارگران شهرداری‌های کشور در اعتراض به عدم پراخت حقوق و بیمه خود در هفته گذشته دست به اعتصاب زدند. هم‌زمان با این اعتراضات، گروهی از معلمان آزاد شاغل در مدارس غیرانتفاعی و جمعی از آموزش‌دهندگان نهضت سوادآموزی نیز نسبت به بلاتکلیفی وضعیت شغلی و بی عدالتی در موضوع پرداخت حقوق خود، اقدام به برگزاری تجمع مقابل مجلس شورای اسلامی کردند.
کارگران شهرداری منجیل ۲۱ تیر۱۳۹۹، نسبت به عدم پرداخت چندین ماه دستمزدهای عقب افتاده خود دست به اعتراض زدند. این کارگران که تحت مسوولیت پیمان‌کار فعالیت می‌کنند، درباره مطالبات وصول نشده خود می‌گویند: «مطالبات مزدی کارگران مربوط به سه ماه طلب مزدی دی، بهمن و اسفند سال گذشته (۱۳۹۸) و سه ماه طلب مزدی فروردین، اردیبهشت و خرداد ماه سال جاری می‌شود.»
به گفته آن‌ها، کارفرما عیدی و سنوات پایان سال ۱۳۹۸ را نیز پرداخت نکرده است: «هر کدام از ما میانگین شش تا ۱۰ سال سابقه کار داریم. وضعیت معیشت ما به هم ریخته است.»
با این که مسوولان شهرستانی و شهرداری منجیل بار‌ها وعده پی‌گیری مطالبات آن‌ها را داده‌اند اما هنوز مشکلات‌شان باقی است.
جمعی از کارگران شهرداری در استان‌های غربی از شرایط دشوار زندگی خود خبر داده و گفته‌اند: «در این اوضاع اقتصادی و علی‌رغم وجود تهدید کرونا، حقوق کارگران شهرداری‌ها با ماه‌ها تاخیر پرداخت می‌شود و این کارگران علی‌رغم همه سختی‌ها، مجبورند بدون دریافت حقوق کار کنند.»
به گفته آن‌ها، علاوه بر دیرکرد در پرداخت دستمزدها، حق بیمه‌ها نیز با تاخیر پرداخت می‌شوند و معمولاً کارگران شهرداری‌ها برای استفاده از دفترچه‌های بیمه خود با مشکل مواجه هستند.
کارگران شاغل در شهرداری «دلند» در استان گلستان که به صورت قرارداد مستقیم مشغول به کار هستند، نسبت به تاخیر در پرداخت حقوق و مطالبات بیمه‌ای خود اعتراض دارند.
۴۰ کارگر به صورت قرارداد مستقیم در شهرداری دلند مشغول کار هستند که سه ماه مطالبات مزدی عقب افتاده دارند.
کارگران شهرداری «لالی»، از شهرستان‌های استان خوزستان نیز در اعتراض به ۱۰ ماه حقوق پرداخت نشده و پنج ماه عدم پرداخت بیمه، تجمع اعتراضی برگزار کردند. آن‌ها با پهن کردن سفره خالی در میدان اصلی شهر، مشکل معیشتی خود را به نمایش گذاشتند. این کارگران بر روی پلاکاردی از امام جمعه، استاندار، فرماندار و دادستان پرسیده‌اند: «با ۱۱ ماه حقوق معوقه و بدون پنج ماه بیمه، آیا می‌توانید زندگی کنید؟»
تعدادی از پاکبانان شهر تبریز در اعتراض به عدم پرداخت حق بیمه توسط پیمان‌کار در محوطه شهرداری این شهر تجمع کردند. در ویدیویی که از این تجمع درفضای مجازی منتشر شده است، رییس سازمان پسماند تبریز با خبرنگاری که در حال تهیه گزارش از تجمع کارگران بوده است، برخورد فیزیکی می‌کند.
شماری از کارگران شهرداری مهریز در استان یزد هم در اعتراض به عدم پرداخت دستمزدهای معوقه خود مقابل شهرداری این شهر تجمع کردند. ۱۵۰ نفر از کارگران شهرداری مهریز با برپایی این تجمع، خواستار پرداخت دو ماه دستمزد پرداخت نشده خود شدند. یکی از معترضان شرکت کننده در این تجمع می گوید: «شمار زیادی از کارگران شهرداری به دلیل عدم پرداخت دستمزدها و افزایش سرسام‌آور کالاهای اساسی، توان تامین هزینه‌های زندگی خود و خانواده‌هایشان را ندارند. به همین دلیل قصد دارند تا رسیدن به کلیه مطالبات‌شان سرکار حاضر نشوند.»
کارگران «شرکت سیروحرکت و ناوگان راه‌آهن کشور» خواستار مستقیم شدن قراردادهای کار خود با حذف پیمان‌کاران تامین نیرو هستند. کارگران این مجموعه می‌گویند دست‌کم ۱۰ تا ۱۲ هزار کارگر در واحد سیروحرکت و ناوگان راه‌آهن سراسر کشور به عنوان لوکوموتیوران، سوزنبانان، پست بازدید، رییس قطار، بازدید فنی قطار، علایم و مانورچی زیر نظر یک پیمان‌کار واحد مشغول کارند و در تمامی این سال‌ها بخشی از مطالبات مزدی آن‌ها توسط پیمان‌کاران برداشت می‌شود.»
به گفته این کارگران، پیمان‌کار تامین نیرو در مقام کارفرما به هیچ‌یک از تعهدات مزدی خود در قبال کارگران سیر و حرکت و ناوگان عمل نکرده است: «تاکنون مسوولان هیچ تصمیم جدی برای حذف پیمان‌کار و نوع قرارداد کارگران نگرفته‌اند و این موضوع هر روز نگرانی کارگران را بیشتر می‌کند؛ شرکت واسطه‌ای که هیچ نقشی در راه‌آهن ندارد و در عمل در همه امور اجرایی و آموزشی با شرکت راه‌آهن دخالت دارد.»
به گفته آن‌ها، کارگرانی که توسط شرکت‌های واسطه نیروی انسانی در سیر و حرکت و ناوگان راه‌آهن مشغول به کار هستند، ثبات شغلی ندارند و هر لحظه امکان بی‌کاری آن‌ها وجود دارد.
کارگران شرکت سیر و حرکت با بیان این که پیمان‌کار تامین نیرو هیچ نقشی در انجام کار اجرایی راه‌آهن ندارد، در ادامه تصریح کردند: «برخی پیمان‌کاران راه‌آهن برای انجام پروژه‌های اجرایی آورده‌ای مالی دارند و مرتب از جیب هزینه می‌کنند اما پیمان‌کاران تامین نیرو بدون یک ریال آورده مالی به سودهای کلانی دست پیدا می‌کنند.»
به گفته آن‌ها، شرکت راه‌آهن می‌تواند با حذف پیمان‌کاران تامین نیرو با کارگران قرارداد مستقیم ببندند: «ما کارگران انتظار داریم منابع مالی که هر ماه با وجود پیمان‌کاران از دریافتی ماهانه‌مان کسر می‌شد، به کارگران بازگردد. این اتفاق، شاهد افزایش انگیزه در کارگران خواهد شد. در غیر این صورت، راه‌آهن می‌تواند همه این منابع مالی به دست آمده را صرف مشکلات ریلی کشور کند.
در حال حاضر در راه‌آهن پنج نوع قرارداد کاری «رسمی»، «پیمان‌کاری»، «روزمزدی»، «کار معین» و «کار مشخص» با کارگران بسته می‌شود که فاصله دریافتی هر یک از کارگران با یک‌دیگر به ویژه با رسمی‌ها که در یک محل و کارگاه کار می‌کنند، بسیار متفاوت است. این در حالی است که سایر کارگران پیمانی با عناوین شغلی مختلف در سیر و حرکت راه‌آهن با میانگین ۱۶ تا ۱۷ سال سابقه کاری، کمترین دریافتی را در بین دیگر کارگران دارند.
گروهی از کارگران پالایشگاه کرمانشاه با ایجاد کمپینی در فضای مجازی، از رییس قوه مقننه درخواست کردند معامله‌ای که طی آن پالایشگاه کرمانشاه به بخش خصوصی واگذار شده است، ابطال شود و این پالایشگاه به دولت یا بخش تعاونی بازگردد.
کارگران پالایشگاه کرمانشاه درباره این کمپین می‌نویسند: «این پالایشگاه دارای حدود ۹۰ هکتار زمین در مرکزیت شهر کرمانشاه واقع شده است و متعلقات آن عبارتند از تأسیسات عظیم شامل دستگاه‌های پالایشی نفت خام و سایر مشتقات آن، مخازن ذخیره‌سازی مواد نفتی، انواع ماشین‌آلات، فضاهای اداری، خدماتی، رفاهی، مسکونی، ورزشی، نیروگاه برق و تجهیزات مربوطه، تجهیزات و اقلام سرمایه‌ای فراوان در انبارها و… که قیمت واقعی این مجموعه وسیع در زمان واگذاری بیش از دو هزار میلیارد تومان بوده است. متاسفانه با بی‌تدبیری و ارتباطات فرا قانونی و شرعی و کارشناسی ناعادلانه و غیر منطقی بر مبنای کمترین قیمت کارشناسی، یعنی هزار و ۲۰۰ میلیارد تومان، بخش اعظمی از آن به قیمت حدود ۲۰۰ میلیارد تومان به صورت اقساط به شرکت واگذار شده است.»
جمعی از آموزش‌دهندگان نهضت سوادآموزی نسبت به برگزاری آزمون در بیستم تیرماه انتقاد کرده و گفتند: «این آزمون و نتایج آن باید لغو شود و طرح جذب آموزش‌دهندگان توسط نمایندگان مجلس شورا به تصویب برسد.»
آموزش‌دهندگان با انتقاد از برگزاری آزمون در شرایط کرونایی گفتند: «چند هزار نفر در معرض خطر ابتلا قرار گرفتند. این درحالی‌است که همه ما سابقه کار و تخصص لازم را داریم و نیازی به برگزاری آزمون نیست.»
گروهی از معلمان آزاد شاغل در مدارس غیرانتفاعی کشور نیز هفته گذشته با تجمع مقابل مجلس شورای اسلامی، خواستار رسیدگی به مطالبات شغلی خود شدند. حاضران در این تجمع می‌گویند: «ما همان کار معلمان رسمی را انجام می‌دهیم اما یک‌سوم آن‌ها حقوق نمی‌گیریم و از همه مزایای شغلی محروم هستیم؛ حتی بیمه ما کامل پرداخت نمی‌شود. باید نمایندگان مجلس فکری به حال سامان‌دهی اشتغال ما بکنند.»
معلمان آزاد شاغل در مدارس غیرانتفاعی تحت پوشش «قانون کار»، به صورت ساعتی کار می‌کنند و بیمه آن‌ها نیز ساعتی به حساب سازمان تامین اجتماعی واریز می‌شود: «دستمزد ما گاهاً از حداقل حقوق کارگری هم کمتر است. یعنی کارگر ساده هم به حساب نمی‌آییم. نمایندگان مجلس باید فکری به حال سامان‌دهی اشتغال چند هزار معلم آزاد کنند و وزارت آموزش و پرورش را مجبور کنند که این نیروهای متخصص را در بدنه خود جذب و سامان‌دهی کند.»
اکثریت معلمان آزاد کشور دارای مدرک تحصیلی کارشناسی و حتی کارشناسی ارشد هستند و چندین سال سابقه کار باکیفیت دارند اما در بدترین شرایط شغلی به سر می‌برند.
