روز چهارشنبه ۲۸ اکتبر در عصر همان روزی که با ابتکار دوگانه کمیسیون حقوق بشر پارلمان و گروه ایران در پارلمان اروپا مراسمی در بزرگداشت نسرین ستوده صورت گرفته بود، حزب چپ ایران (فدائیان خلق ) دیداری مجازی با پارلمان اروپا داشت. در این دیدار هیئت نمایندگی حزب شامل فرزانه عظیمی، رزا روزبهان، دکتر حسن نایب هاشم و مهدی ابراهیم زاده و از گروه ایران در پارلمان اروپا خانم کورنلیا ارنست رئیس این گروه و همکار ایشان خانم کارین شوت پلز کارشناس ایران و خاورمیانه، حضور داشتند.
بیش از شروع رسمی جلسه به اقدام مثبت پارلمان در برگزاری برنامه ویژه برای آزادی نسرین ستوده و سخنرانان این مراسم از جمله، خانمها منصوره شجاعی، ثریا رودریگز، ایزابل لیما، هایدی هاتالا و آقایان دیتمار کوستر و برونو شول اشاره شد. آغازی نیکو برای تلاش‌های بیشر.
آنگاه جلسه با معرفی اعضای شرکت کننده و اشاره به نکات و توافقات آخرین دیدار که درفوریه سال جاری و پیش از آغاز پاندمی صورت گرفته بود، آغاز شد.
ایران یکی از کشورهایی است که بیش از کشور های دیگر از کرونا لطمه دیده است. طبق آمار رسمی در اکتبر ۲۰۲۰ بیش از ۳۳ هزار نفر در ایران بر اثر ابتلا به کرونا در گذشته اند. مبارزه با پاندمی بر اثر تحریم‌های وضع شده از سوی آمریکا دشوارتر شده است. به علت قطع و مشکلات بانکی ایران با خارج امکان واردات دارو و مسکن وجود ندارد. در همین شرایط جمهوری اسلامی ایران کماکان هرگونه اپوزیسیون و نیز اعتصابات و تظاهرات مزدبگیران را سرکوب می کند. ده ها نفر از مخالفان در زندانند. آنها را خطر ابتلا به کووید ۱۹ تهدید می‌کند.
در زمینه تحریم ها، هرچند کشورهای دیگر رسما از مشی امریکا پیروی نمی کنند، اما ایران کماکان در انزوا است. مردم ایران بیش از همه از این انزوا صدمه می بیند. افکار عمومی بین‌المللی باید خواهان پایان این انزوا و همزمان و به موازات آن، خواهان پایان دادن به نقض حقوق بشر، توقف اعدام ها و آزادی فوری زندانیان سیاسی در ایران شود.
افکار عمومی بین‌المللی باید خواستار تنش زدایی در خاورمیانه و همکاری منطقه ای کشورهای آن شود. حضور نظامی خارجی در خاورمیانه و صدور اسلحه به کشورهای منطقه باید پایان یابد. همین جا می توان اضافه نمود، که به سؤال گروه پارلمانی در مورد نزدیکی اخیر برخی کشورهای عربی با اسرائیل، پاسخ داده شده، که از این عادی سازی روابط که مسلما حق هر کشور است استقبال می شود، اما صلح واقعی و پایدار باید بین طرف های درگیر صورت بگیرد.
انتخابات امریکا دارای اهمیت، اما مستقل از نتیجه انتخابات در امریکا همه امضا کنندگان معاهده اتمی با ایران باید به میز مذاکره برگردند تا این معاهده را حفظ کنند و آنرا با گفتگو بر سر سایر موضوعات مورد اختلاف، گسترش دهند.
روند امتناع مردم از شرکت در انتخابات مجلس در فوریه سال جاری منجر به تشکیل مجلس با ثقل اصولگرایی شد، کماکان ادامه دارد. بنظر می رسد در انتخابات ریاست‌جمهوری سال آتی، که کاندید مورد نظر رهبر یک چهره نسبتا جوان از کادر های رهبری سپاه، ظاهرا طرفدار عدالت و مخالف فساد باید باشد و به همین دلیل شرکت مردم در انتخابات از دفعه قبل هم کمتر خواهد بود. در حال حاضر قوه قضائیه و مقننه در دست اصولگرایان وفادار به رهبری است. قابل پیش بین است، که سال قوه مجریه، ریاست‌جمهوری هم به آن اضافه شود. یعنی سیستم حکومتی بسته تر و یکدست تر خواهد شد.
پس از این مقدمه سیاسی هیئت نمایندگی حزب به تشریح وضعیت زنان و جوانان، کارگران و حقوق بشر در ایران پرداخت.
در زمینه مسائل مربوط به زنان
زنان در ایران به عنوان یک شهروند درجه دو رفتار می شود. آنها اسیر قوانین و مقررات برخواسته از قوانین شریعت قرار دارند. زنان در ایران از انتخاب نوع پوشش خود محروم هستند. آنها مجبور به پوشیدن حجاب هستند. آنها نمی توانند تقاضای طلاق کنند و اگر طلاق گرفته باشند نمی توانند حضانت فرزندان خود را پس از هفت سالگی کودک داشته باشند. این لیست طولانی می تواند طولانی تر هم بشود.
با این وجود زنان ایرانی پرچم سفید تسلیم را بدست نگرفته اند. آنها خواستارند که حاکمیت:
– قوانین تبعیض آمیز را لغو کند و حقوق برابر زن و مرد را درقوانین بگنجاند تا کسی با عنوان “قتل های ناموسی” آزادانه اقدام به کشتن زنان و دختران خانواده نکند.
– برای حفظ جان زنان و دختران قربانی خشونت درهمه نقاط ایران اقدام به تاسیس خانه های امن کند.
– به کنوانسیون رفع هر گونه تبعیض علیه زنان بپیوندد.
– مفاد کنوانسیون حفظ حقوق کودکان را به اجرا درآورد.
-آموزشها و نگرشهای تبعیض آمیز میان زنان و مردان را از کتابهای درسی و آموزشی و تبلیغات رسانه ای دولتی حذف کند.
تلاش جدی برای توقف قتل های ناموسی در ایران و مجرم شناختن پدر و بستگان در صورت انجام جرم به عمل آورد. –
– از اجرای قانون قبیله ای “خون بس” در ایران ممانعت به عمل آورد.
– حق حضانت فرزندان توسط مادر را به رسمیت بشناسد. در حال حاضر برای حضانت و نگهداری طفلی که ابوین او جدا از یکدیگر زندگی می کنند، مادر تا سن ۷ سالگی اولویت دارد و پس از آن حضانت با پدر است.
– حمایت از قربانیان خشونت خانگی و تامین اتاق امن برای دختران و زنانی که جانشان مورد تهدید قرار گرفته است را در دستور کار قرار بدهد.
– برابری در سهم بردن از ارث را به رسمیت بشناسد.
– کودک همسری را ممنوع اعلام کند.
-.حق مسافرت بدون کسب اجازه پدر و یا همسر را به رسمیت بشناسد
– حق انتخاب پوشش را به خود زنان واگذار کند.
– زنان از حقوق مساوی برای شرکت در مدیریت کلان کشور (قضاوت – ریاست جمهوری) برخوردار شوند.
– کودک کاری را ملغی کند.
در زمینه مسال کارگری
در این زمینه نکات زیر مورد تاکید قرار گرفت
– بیکاری بسیار بالاست. دولت مدعی است ٩،٧ درصد است اما کارشناسان می گویند ١٩ تا ٢٠ درصد. آمار بیکاری جوانان ٢۶ درصد و زنان ٣٠ تا ٣٢ درصد است.
– حداقل دستمزد کمتر از یک چهارم هزینە خانوار است، حدود ٢،۶ میلیون تومان. در اکثر موسسات خصوصی نیز دستمزدها با چند ماە تاخیر با زور اعتصاب و اعتراض می دهند. حدود دوسوم کارگران حداقل بگیر هستند. تبعیض مزدی در بخش تولید و خدمات خصوصی زیاد است. قانون کار را دولت شدیدا بە زیان کارگران تعدیل نمودە دوسوم کارگران مشمول همین قانون تعدیل شدە هم نیستند. حق اخراج بە کارفرما سپردە شدە. همچنین پرستاران و بخشی از معلمان بصورت قراردادی و با قراردادهای موقت کوتاە مدت کار می کنند.
– فعالیت اتحادیەای قانونی نیست و هر تلاشی برای تشکیل اتحادیە های غیردولتی بە شدت سرکوب می شود. اما تعداد معدودی تشکل مستقل کارگری و تشکلهای معلمان وجود دارند کە دولت فعالیتهای آن ها را برسمیت نمی شناسد. رهبران این تشکل ها از کار اخراج، زندانی و یا تبعید می شوند. تعدادی از آن ها کە محکومیت ١٠ سال و بالاتر گرفتەاند هم اکنون در زندان هستند. تشکل هایی بنام شوراهای اسلامی وجود دارند کە دولتی هستند و فاقد اعتبار و اعتماد بین کارگران هستند.
– اعتصابات و اعتراضات کارگری بسیار گستردە است. بطور متوسط هفتەای ٢٠ اعتصاب یا تجمع اعتراضی انجام می شود. بیشتر این اعتصابات در میان کارگران صنعتی، پرستاران، معلمان و کارگران شهرداری ها، بخش فنی راه آهن، شرکت های پتروشیمی و شرکت های پیمانکار در صنعت نفت است.
– اعتصابات کمتر نتیجە می دهند زیرا اتحادیە هایی کە بتوانند از حقوق کارگران دفاع کنند وجود ندارند و در جاهایی هم کە تعدادی از آنها وجود دارند دولت و کارفرمایان حاضر با گفتگو و انعقاد قراردادهای دستە جمعی نیستند. بحران گستردە اقتصادی و بیکاری نیز در این میان قدرت چانە زنی کارگران را تقلیل دادە است.
– خواست های مهم اعتصابات، افزایش دستمزد و پرداخت منظم دستمزدها، تضمین امنیت شغلی، رفع تبعیض مزدی و شغلی بین کارگران قراردادی و رسمی، اعتراض بە شرکت های خصوصی دلال در بازار کار کە کارگران را اجارە می دهند، داشتن حق اعتصاب و تشکل و اعتراض علیە خصوصی سازی موسسات بزرگ دولتی است. بیش از ١٠٠٠ واحد دولتی طی سال های اخیر خصوصی شدەاند. اکثر این موسسات با قیمت کمتر از ارزش واقعی شان بە بستگان حکومت و نهادهای حکومتی واگذار شدەاند. این امر منجر به فساد گسترده در آن واحدها شده است.
برای اعمال فشار بر جمهوری اسلامی برای رفع ممنوعیت فعالیت اتحادیه های کارگری، اجرای کنوانسیون های سازمان جهانی کار و آزادی رهبران اتحادیه های کارگری زندانی و فعالان حقوق زنان و کودکان به کمک نهادهای بین‌المللی مشخصا پارلمان اروپا نیاز است.
در زمینه حقوق بشر
پیشتر گفته شد که این جلسه در بعداز ظهر روزی برگزار شد که در صبح آن روز جلسه مشترکی در پارلمان اتحادیه اروپا با شرکت اعضای سوکمیته حقوق بشر این پارلمان و هیئت نمایندگی پارلمان اروپا در مورد نقض حقوق بشر در روابط با جمهوری اسلامی ایران، تشکیل شده بود. خانم ارنست در آن جلسه و همینطور در این جلسه بر لزوم اقدامات بیشتر در ارتباط با نقض حقوق بشر در ایران تأکید داشت. او اقدام حداقلی ای را در این ارتباط نصب پوستر بزرگی از نسرین ستوده در نمای پارلمان اروپا می دانست و سوالی از رضا خندان را مطرح کرد که او در ارتباط با کارهایی که پارلمان اروپا در این خصوص می تواند بکند، چه پیشنهادی دارد. از او خواسته شد، که با استفاده از امکاناتی که به عنوان رئیس هیئت نمایندگی پارلمان اروپا در مورد روابط با ایران دارد، کوشش کند که در جلسات بیشتری از پلنوم های پارلمان اروپا، پیشنویس قطعنامه هایی را در مورد ایران تهیه و ارائه کند و کوشش نماید که با موافقت فراکسیون های هر چه بیشتری در پارلمان اروپا، آرای هرچه بیشتری را به پشتیبانی از آن تأمین کند. این بیانیه ها و قطعنامه ها قطعا پشتگرمی معینی برای مدافعان حقوق بشر و کنشگران جامعه مدنی ایران ایجاد می کند. از آنجا که برنامه اجلاس بعدی پارلمان اروپا قطعی شده است، پیشنهاد هیئت نمایندگی حزب این بود که نخستین اقدام در این جهت در پلنوم آخر ماه نوامبر پارلمان اروپا صورت پذیرد.
واکنش گروه ایران در پارلمان اروپا
پس از اظهارات هیئت نمایندگی حزب خانم ارنست ضمن تشکر از اطلاعات ارائه شده خاطر نشان نمود که نکاتی از این صحبت ها برایشان تازه بود و قطعا در دلیگاسیون از آن ایده ها استفاده خواهد شد. از جمله،
مسئله کرونا در زندان و تقاضای آزادی زندانیان مبتلا به کووید ۱۹ و مسئله بهداشتی در زندانها،
مشکلات تشکل های کارگری و حقوق سندیکاها و اتحادیه ها در ایران،
مسئله مشکلات محیط زیستی و از جمله مسئله آب و همچنین زندانی بودن بسیاری از فعالین محیط زیست،
وی اضافه نمود که ترکیب گروه ایران نسبت به گذشته تغییر کرده است و هرچند تعدادی از اعضای آن محافظه کار هستند اما با وجود یک عضو سبز، تلاش او این خواهد بود که تا حد امکان به بهبود حقوق بشر در ایران کمک کند.
خانم کارین شوت پلز همکار خانم ارنست معتقد بود، در کل پارلمان اروپا تندانس برخورد تند با ایران و رژیم چنج وجود دارد، اما درعین حال برای همه آشکار است، که هر تغییر انقلابی در منطقه چه نتایج فاجعه باری خواهد داشت و باید تلاش شود راه دیالوگ بسته نشود تا از طریق دیالوگ بتوان تغییر ایجاد نمود. وی معتقد بود اکثر اعضا اپوزیسیون فقط از رژیم انتقاد کرده و آن را منبع شر میدانند! از سوی هیئت نمایندگی حزب توضیح داده شده، هرچند حزب خواهان گذار از جمهوری اسلامی و برقراری یک جمهوری دموکراتیک و سکولار است اما در عین حال و موکدا علیه سیاست تحریم امریکا بوده و آنرا به ضرر مردم میداند و بار ها خواهان بازگشت دوطرف به پای میز مذاکره بوده است.
این گفتگودر فضایی دوستانه، مسولانه و در عین حال صریح برگزار شد و دو طرف خواهان تداوم آن بودند.
۴ نوامبر ۲۰۲۰
مهدی ابراهیم زاده
سوالی مطرح‌می شود پس از اینکه‌به نمایندگان پارلمان اروپا گفتند که حزب چپ‌خواستار حکومتی سکولار و‌دمکرات می باشد که البته قابل تحسین است . حزب چپ و یا سازمان فداییان خلق از کی و‌چه زمانی بطور مستند به این نتیجه رسیده اند که شکل حکومت آینده در ایران را سکولار و دمکرات می خواهند .