منتخبین علامه دفتر تحکیم وحدت اعلام کرده‌اند قصد دارند امسال، هیجدهم تیر را به عنوان «نقطه اوج جنبش دانشجویی» گرامی دارند و به این مناسبت برنامه‌هایی از جمله یک راهنمایی سکوت برگزار کنند. این جناح از دفتر تحکیم وحدت در آستانه هیجدهم تیر به تحصن و اعتصاب غذا در برابر ساختمان قوه قضائیه نیز دست زده است. تحصن اعضای شورای مرکزی منتخب علامه که با درخواست آزادی دانشجویان زندانی، بدون تمایز قایل شدن میان دیدگاه‌ها و سیاست‌ها و جریاناتی که این دانشجویان به آن تعلق دارند صورت می‌گیرد، به عنوان یک نقطه مثبت در کارنامه شورای جدید این تشکل دانشجویی به ثبت خواهد رسید. هنوز معلوم نیست مقامات مسئول با برنامه‌های اعلام شده از سوی این شورا موافقت کنند و اعضای شورای مرکزی دفتر تحکیم وحدت در برگزاری این برنامه‌ها تا چه میزان پیگیری نشان دهند. اما این رویکرد، یعنی تلاش برای بزرگداشت ١٨ تیر و دفاع از دانشجویان زندانی و سرکوب‌شده، در مقایسه با سیاست‌هایی که این دفتر در دو ساله گذشته به منظور آرام نگاه داشتن دانشجویان و جلوگیری از اعتراض آن ها داشته است را باید گامی به پیش دانست. با این حال در سخنان مسئولین این دفتر نکاتی است که شایسته تامل است.
دبیر واحد تشکیلات دفتر تحکیم وحدت (منتخب علامه)، ضمن توضیح برنامه‌های این تشکل به مناسبت سالروز حادثه١٨ تیر اعلام کرده است برنامه‌های این دفتر « هیچ ربطی با برنامه‌گروه‌های فاقد شناسنامه‌ای که از مردم دعوت کرده‌اند، ندارد». اشاره آقای مومنی به سایر گروه‌های دانشجویی است که به این منظور دانشجویان و جوانان و سایر اقشار مردم را به برگزاری برنامه‌های اعتراضی دعوت کرده‌اند.
دفتر تحکیم وحدت حق دارد صف خود را از دیگران جدا کند. اما چنین سیاستی تا چه حد منطبق با منافع دانشجویان و جنبش دانشجویی است؟ اعضای شورای مرکزی این دفتر نباید فراموش کنند «فاقد شناسنامه» بودن گروه‌های دانشجویی به غیر از تحکیم وحدت، نه تفصیر این گروه‌ها است و نه گناهی را متوجه‌شان می‌سازد. حکومت جمهوری اسلامی ایران از «دادن شناسنامه» به همه گروه‌ها و احزاب و جریان‌هایی که وابسته به این یا آن جناح حکومت نیستند و این وابستگی خود را در عمل ثابت نمی‌کنند، خودداری می‌کند و نه تنها آنها را به رسمیت نمی‌شناسد بلکه از هر حقوقی نیز محروم می‌سازد. حتی آقای خاتمی که بارها اعلام کرده است خواهان «شناسنامه‌دار شدن» گروه‌ها و جریانات سیاسی است، حاضر نیست دامنه دید و عمل خود را از چارچوبه گروه‌های موجود در حکومت فراتر ببرد و علیرغم همه وعده‌هایی که در جریان دو بار انتخاب خود داده است، گامی در جهت تامین حقوق دگراندیشان و غیرحکومتی‌ها و دفاع از این حقوق بردارد. استفاده از چنین مفاهیمی در سخنان تشکلی که اعلام کرده است نمی‌خواهد وابسته به قدرت باشد، برای امتناع از همکاری با سایر گروه‌های دانشجویی، خوشایند نیست و همان فرهنگ انحصارگرایانه حاکم را بازتولید می‌کند.
در فرهنگ حاکم بر جناح‌های حکومتی و حتی بخشی از اپوزیسیون این حکومت، سال‌هاست هر جریان و گروه غیروابسته به حکومت را با اتهاماتی نظیر وابسته، مشکوک، توطئه‌گر و غیره مورد تخطئه قرار داده و نه تنها بر سر راه موجودیت و فعالیت آنها مانع تراشی کرده‌اند بلکه حتی اصالت و سلامتشان را نیز زیر سوال برده‌اند. در میان اصلاح‌طلبان حکومتی نیز این فرهنگ و رویکرد رواج دارد و در این پنج سال آنها بر هر جریانی که نخواسته است رهبری و اتوریته آنها را بپذیرد، مارک‌های مشابه‌ای وارد کرده و در جهت منزوی ساختن و بدنام کردن آنها کوشیده‌اند. دفتر تحکیم وحدت صرفنظر از این که امروز چه کسانی در شورای مرکزی آن نشسته باشند،در اشاعه و گسترش این فرهنگ و برخورد، نقش به سزایی داشته‌و کلیه گروه‌های دانشجویی و دانشجویان غیروابسته به تحکیم را با اتهامات «مشکوک» و «توطئه‌گر» و «وابسته به محافظه‌کاران» و غیره … تخطئه کرده‌است و از این رو امروز وقتی از سوی منتخبین این دفتر به جای تصحیح این مشی مخرب، شاهد ادامه آن باشیم، نمی‌توانیم از ابراز نگرانی خودداری کنیم.
منتخبین علامه دفتر تحکیم وحدت اگر آن گونه که اعلام کرده‌اند واقعا در صدد آن هستند مشی مستقلی در پیش بگیرند، خود را از حوزه نفوذ قدرت و ملاحظات و منافع آن بیرون بکشند و سیاست‌های خود را بر پایه منافع دانشجویان و جنبش آزادی در ایران تنظیم کنند، نمی‌توانند به این مسایل بی‌اعتنا بمانند و به این نوع برخوردهای انحصارگرایانه پایان ندهند. در پیش گرفتن مشی همکاری و نزدیکی با سایر دانشجویان و گروه‌های دانشجویی نشانه مهم و تعیین‌کننده‌ای در این جهت است. منتخبین علامه دفتر تحکیم وحدت می‌توانند فارغ از هر پیشداوری به گذشته چند ساله تشکل خود در این زمینه بسیار مهم بنگرند و خود به قضاوت بنشینند که تا چه میزان از حقوق سایر دانشجویان دموکرات و آزادی‌خواه که مورد سرکوب قرار گرفته اند و ازجمله دانشجویان زندانی که به این جریان تعلق نداشته و یا با آن اختلاف دارند، دفاع کرده‌اند؟ جای امیدواری است که امروز در دفاع این از دانشجویان زندانی فرقی میان علی افشاری و ده‌ها دانشجوی دیگری که جزو جریان تحکیم وحدت نیستند و حتی با سیاست‌های آن مخالف می‌باشند، گذاشته نشود. همه این دانشجویان در راه دفاع از آرمان‌های اصلاح‌طلبانه از سوی محافظه‌کاران به زندان افتاده و دچار رنج و محرومیت شده‌اند.
مهمترین اقدام منتخبین علامه دفتر تحکیم وحدت در آغاز راه دشوار و ارزشمندی که در پیش گرفته‌اند تصحیح دیدگاه حاکم بر این دفتر در سال‌های گذشته و پذیرش حق موجودیت و فعالیت سایر گروه‌های دانشجویی به همان شکلی که هستند و اعلام کرده‌اند و تلاش برای فراهم ساختن زمینه‌های همفکری و راه‌جویی های مشترک میان دانشجویان و گروه‌های دانشحویی اصلاح‌طلب و آزادی‌خواه و تلاش برای حمایت از حق و خواسته آنها در جهت «شناسامه‌دار شدن» یعنی بدست آوردن حق فعالیت آزادانه و علنی، می‌باشد.
اما در شرایط کنونی که به تایید همه فعالین دانشجویی، محافظه‌کاران خط «برخورد» با جنبش دانشجویی ایران را دنبال می‌کنند حتی گام‌هایی فراتر از آن چه گفته شد ضروری است و فعالین دانشجویی اصلاح‌طلب باید تلاش کنند فعالیت‌های خود را مشترک و همگام ساخته و زمینه‌های نزدیکی بیشتر را فراهم آورند. چه وقتی
مناسب‌تر از امروز که بسیاری از دانشجویان و گروه‌های دانشجویی در تدارک بزرگداشت هیجدهم تیر هستند؟ قطعا منتخبین علامه دفتر تحکیم وحدت بر این اعتقاد نیستند که آنها تنها گروه دانشجویی بودند که ١٨ تیر به
عنوان «نقطه اوج جنبش دانشجویی» را رقم زدند. گروه‌ها و فعالین دیگری هم در این حرکت سهیم بودند که به اندازه دانشجویان تحکیم وحدتی حق دارند به بزرگداشت آن نیز بپردازند. اگر هدف بزرگداشت این حرکت و توانمندتر کردن جنبش دانشجویی برای پیگیری خواست‌ها و مطالبات خود است، هیچ دلیلی وجود ندارد که گروه‌ها، فعالین و رهبران جنبش دانشجویی معتقد به اصلاحات و اقدامات مسالمت‌آمیز، تا حد ممکن نکوشند اقدامات خود را هماهنگ ساخته و با وحدت و یکپارچگی بیشتری به بزرگداشت روز ١٨ تیر اقدام کنند.
