۱
شلیک به هواپیما
و چهل و یک سال زندان
برای بیست و هفت معترض.
پلک هامان را می بندیم.
خیابان ملتهب است
و در جیب لباس شخصی ها
چاقو با دسته اش حرف می زند.
۲
پرسه ی تاریک باد
میان تکه های پراکنده ی هواپیما،
میان هستی های سوخته.
گاهشمار زمانه ورق می خورد:
آدم ها، غصه ها، قصه ها و کودکی
که برای کبوترهای شعرم دانه می پاشد.
من به اغما رفته ام
و این را کسی جز خودم نمی داند.
.
یوسف صدیق
دی ماه ۱۳۹۹
