تجدید آرایش طبقاتی یا “مضحکه”؟- محمد قراگوزلو

اول این نکته را عرض کنم که من هم از شاگردان خیلی قدیمی دکتر قراگوزلو هستم و هم ایشان را سالهاست که از نزدیک می شناسم و با خلقیات و روحیات شان آشنا هستم. پست فطرت ترین بشر روی کره زمین باشم اگر بخواهم ذره ای در رفتار و کنش مردمی و خاکساری و تواضع دکتر مبالغه کنم.
اما من یادداشت کوتاه و به نظرم کمی عجولانه دکتر را چند بار خواندم. تا کنون ندیده بودم و نخوانده بودم که ایشان تا بدین حد مختصر بنویسند. ما و دوستان و بسیاری از رفقای جنبش کارگری که مصاحبه ها و مقالات دکتر را دنبال می کنیم و حتی خیلی از ما علاوه بر آرشیو اخبار روز آرشیو کاملتری از مقالات و مصاحبه های دکتر داریم همواره از اینکه ایشان طولانی و بلند می نویسند و خیلی ها فرصت خواندن ندارند گلایه داشتیم که ناگهان با این یادداشت فشرده مواجه شدیم.
نکته دیگر من طی تماسی با دکتر چند کامنت را برایش فرستادم و خواستم پاسخ دهد و دلیل ناگفته ماندن بسیاری از این مباحث ناقص را تشریح کند. مثلا جمهوری سوم یعنی چه؟ مختصاتش چیست؟ و بعد از انتخاب رئیسی کشور به کدام سو خواهد رفت و غیره….ایشان به همه رفقا و به ویژه کامنت نویسان که زحمت مشارکت در بحث به خود می دهند ابراز ارادت کردند و گفتند که اصلا از ابتدا قصد ورود به مبحث انتخابات سیزدهم را نداشتند و این یادداشت سردستی را هم با اصرار و پرسش چند رفیق و در حالی که حالشان مساعد نبوده نوشته و از همه رفقا به خاطر ناقص بودن مطلب عذر تقصیر خواست و گفت که اگر چناچه حالش بهتر شود حتما یا در یک مصاحبه تلویزیونی یا یک مقاله به ملاحظات سیاسی کامنت نویسان و نه کسانی که چیزی را پرتاب می کنند، پاسخ خودهد داد.
در ضمن جهت اطلاع دکتر از بیش فعالی نیمکره چپ مغزی رنج و درد می کشد و هنوز درگیر و دار عوارض ماندگار کرونا است.

درود به دوستان موافق و مخالف این نوشته ی دکتر قراگوزلو ،
اگر نوشته را خوب و بادقت بخوانیم جوهر و لُب مطلب نویسنده در این گزاره «بسته بندی » شده ست:
” غالب چپ ایران “انتخابات” ج الف را “مضحکه” خوانده. واژه یی که فی المثل برای انتخابات فرانسه و ایتالیا و یونان به کار نمی بندد. تنها به این دلیل که در این کشورها احزاب سیاسی آزاد هستند. اما چنانکه به اشاره گفتم نتیجه یک سان است. برای چپ سوسیالیست تنها راه تغییر وضع موجود انقلاب سوسیالیستی است.” ( پایان نقل قول )

البته این فرمول جدید نیست و منحصر به دکتر قراگوزلو هم نمی شود.
اگر به «میز احزاب » اخبار روز گاهی گُداری سر بزنیم و اعلامیه های گرو ههای چپ و شعار های آنها را دنبال کنیم و یا دعوای بعداز انشعابات آنها را مطالعه کنیم . می بینیم که بعضی بحث ها بر سر همین حرفهای دکتر قراگوزلو ست.
چپ های ایران ، بدیهی ست که برای گذار از حکومت مشروعه ولایت فقیه « برنامه » و «شعار» های خاص خود را دارند ولی متاسفانه متعدد ست .
از جمهوری ایرانی ، جمهوری ملی ، جمهوری پارلمانی ، جمهوری دموکراتیک ، جمهوری دموکرات و لائیک ،جمهوری سکولار دموکرات گرفته تا جمهوری سوسیالیستی ، حکومت سوسیالیستی کارگری، حکومت سوسیالیستی ، حکومت سوسیالیستی شورائی و…….

البته آقای دکتر به «غالب» چپ ایران کاری ندارد .دلیل آن را مفصل گفته ست.
برای او فقط «چپ سوسیالیست» مهم و مورد تائید ست که «تنها» راه تغییر وضع موجود «انقلاب سوسیالیستی » بداند.

حالا بیائیم در میان ده ها حزب ، سازمان ، گروه ، محفل و صد ها کنشگر چپ گرا جستجو و مقایسه کنیم ببینیم چه کسانی به سازمان راه کارگر می رسیم که از همان بدو تشکیل بعداز انقلاب بهمن ۵۷ گفتند:
«انقلاب مُرد ، انقلاب دگری باید کرد» که هنوز هم فکر می کنم شعار درستی بود.
پس ۴۲ سال ست که در تب و تاب «انقلاب سوسیالیستی» می سوزند.
اما موضوع به سادگی تمام نمیشود.
در این سازمان که مثل بقیه ی نیروهای چپ انشعابات زیادی صورت گرفته چند سال بیش بحرانی صورت گرفت:
بخشی به آزادی و دموکراسی معتقد بودند که باید با این هدف و شعار علیه جمهوری اسلامی مبارزه کرد:
«زنده باد آزادی، دمکراسی و سوسیالیسم» ( شعار هیئت اجرائی)

عده ای دیگر این حرف های مربوط به پارلمان ، انتخابات و دموکراسی را «بورژوائی» و «راست روی » ارزیابی می کنند .
بهمین دلیل معتقدند باید از جمهوری اسلامی مستقیم وارد «سوسیالیسم» شد و از آزادی و مواهب آن برخوردار گردید.شعار این ها چنین ست:

«زنده باد آزادی! زنده باد سوسیالیسم!» ( کمیته مرکزی راه کارگر)
نتیجه : آقای دکتر قراگوزلو به «غالب» چپ ها کاری ندارد و همسو با کسانی ست که می خواهند از جمهوری اسلامی مستقیم و بدون «ترانزیت » به سرزمین «آزادی و سوسیالیسم» سفر کنند.
البته راجع به مبداء این سفر که در کجای ایران ست و همراهان در این سفر کیانند و با چه وسیله ی نقلیه قصد سفر دارند بر ما معلوم نیست.
تکلیف مردم ۸۰ میلیونی با حکومت آدمخوار چه میشود نیز فعلا روشن نیست.
مطالبی ست که بعدا معلوم خوهد شد .
ولی مقصد «آزادی و سوسیالیسم » ست.
سفر به خیر و سلامت !
آ. بزرگمهر

حمید درویش عزیز !نامم محمد است و از ایران می نویسم خیال می کنم برای کامنت نوشتن نیازی به کد ملی نیست .فکر می کنم کامنت نویسی هم جرم نیست .برای اینکه نظر شفاف هم داده باشم مواردی از نظرات ایشان در گفتگوی با تلویزیونهای برونمرزی را آوردم تا شما چنانچه شایق باشید دنبال کنید . اگر دستگاه فکری کسی را که مدعی است دنبال می کنیم از سر بیکاری نیست برای آنست که کدهایی از این مدعی دیده میشود که آدم دوست دارد بداند بالاخره این نظرات تاچه اندازه سودمند است و یا نه ! چالش هم امری لومینی نیست و قیاس با سیلی زدن و در رفتن هم از مصادیق لوث است . آقای قره گزلو هر وقت حوصله پیدا کنند حتما کامنت ها را می خوانند واگر وقت کردند جوابی متقاعد کننده می دهند .

من شاید از معدود کسانی هستم که نوشته های ایشان و مصاحبه هایشان را دنبال می کنم وتا بحال هم بنا نداشتم این آقای دکتر را به چالش بکشم و الان هم فکر می کنم خوانندگان ایشان آنقدر فهیم هستند که بدانند فرق دوغ و دوشاب چیست. ماجرا اینست که آقای قره گزلو شدیدا علیه همه ی فعالان و روشنقفکران چپ مواضعی اختیار می کنند که دریغ از ذره ای کوشش برای همگرایی و همنوایی در مورد رسیدن به نقاط اشتراک و اساسا خود ایشان درک درستی از حاکمیت جمهوری اسلامی ارایه نداده اند تا بدانیم ماهیت این حکومت از نگاه ایشان بالاخره چیست . اما در مورد صاحب نظران چپ تا دلتان بخواهد دست و دل بازانه نسبت های عجیب غریب می دهند مثلا در گفتگویی تلویزیونی با رسانه ای خارج از کشوری این نسبت ها را از ایشان میشنویم البته بدون نام اما با آدرس هایی کاملا مشخص آقای رییس دانا از نظر ایشان سوسیال دموکرات هستند – فعالان کارگری که شعارهایی چون معیشت و تامین اجتماعی را دنبال می کنند طرفداران سیاست های کینزی هستند و به قول ایشون کینزین! کسانی که در ارتباط با حداقل دستمزد برشاخص تورم و تاثیر آن بر سبد هزینه اصرار می کنند نئولیبرال هستنداینها همه به کنار موضع گیری ایشان در ارتباط با انتخابات سال ۱۳۹۶ جالب است ایشان سلکتوکراسی را به جای دموکراسی طرح می کند و میخواهد اثبات کند که دموکراسی صندوق آرایی انتخابی است که صرفا تغییر آرایش طبقاتی را نشان میدهد اما هیچگاه ماهیت و سویه و هویت اصلی این نیروهایی که در اندیشه ی سلکتوکراسی مد نظر ایشون شکل گرفته را به مخاطب معرفی نمی کند خب طبییعی است که آسمان ریسمان کنند و تنها در یک جمله راه حل برقراری سوسیالیسم را بیان کنند و گناهش را هم که چنین نمیشود ! بگردن چپ ها بیندازند که گویا آرایش طبقاتی موجود را در پس دوران های حمهوری اول و دوم و سوم نفهمیده اند خب این داسنان چپ نوظهوری که تنها فکر می کند با تالیفات سراسر گنگ و نامفهوم و کپیه و گرته برداری شده اش می تواند به سوسیالیسم هدایت مان کند قدری عجیب نیست ؟

توجیه رفتار سرکوبگرانه و ضد آزادی خواهانه و ضد دمکراسی خواهانه چماقداری حکومت آنهم با بازی با الفاظ دمکراسی بورژوایی و… از آن روش ها ی سطحی و ناشیانه و یا شاید مامورانه می باشد.
این هموطن نگارنده(قرا گوزلو) با این نوشتارش
بهتر از این نمی توانست
به چماقداری بفهماند من هم هستم.

“هر انقلابِ اجتماعى که نتواند آزادىِ مخالفانش را بیمه کند، ضدِ انقلابِ جدید است. میخواهد لنینیستى/مائوییستى/کاستروایستى/هوشى مینیستى/دین ایسمى … باشد”.
پس تغییر یک رژیم توسط مدعیان رژیم جدید که رهبران آن آدمکُش و از توده هاى هیجانزده بعنوانِ جوخه هاى مرگ مخالفان خود استفاده مى کنند، ضد انقلاب جدید اند. نتیجه اینکه این دارو دسته ضد مارکسیست اند.
چطور میشود خود را مارکسیست خواند و همزمان خمینى ایسم جنایتکار و امثال حماس و حسن نصراله را ضد امپریالیست و ضد صهیونیست خواند؟