اگر مادری را هنوز
امیدِ دادخواهی‌ست
و پدری
خبر از دخترِ دربندش دارد
اگر کارگرانِ بی حقوق
توانِ ایستادگی دارند
تا این شبِ تاریک را تاب آوریم، امیدی
به خاطرِ قدم‌های تو اگر هست هنوز
که خستگی نمی‌شناسی
این خانه‌ی ویران را شرفی بالمکین
تویی
معنای انسانی آزادی
شعار نیستی، شعری
رفیقِ ستمدیدگان و محرومانی
دوشادوشِ رنجبر
آشنا با رنج
آسمان از تو به عاریت گرفته
صفتش را
و آزادی در تو می‌جوید
معنی‌اش را
وقتی که با گردنی افراشته
در بندی
افتخارِ جوانِ مردمی پیر و خسته
هر قدمی که بر می‌داری
امیدِ مادران
عصای دستِ پدرانی
آینده نامِ تو را انتخاب می‌کند
و فرزندانِ فردا
شاسنامه‌هایی خواهند داشت
به رنگِ زیبایِ «نیلی» آسمانی
