روز یکشنبه جشن جنبش دادخواهی توسط کمیته استکهلم در رابطه با محاکمه نوری در استکهلم با شرکت نزدیک به صد نفر برگزار شد. جشنی وزین و با کیفیت و با مدیریت درخور و قطعنامه و سخنرانی ها و موسیقی و ترانه و اوازهای الترناتیوی که تحسین همه حضار را در بر داشت. من هم دقایقی درجمع بندی دستاوردهای این دادگاه سخن گفتم. اشاره کردم در پاسخ به کسانی که می گویند برگزاری جشنی قبل از صدور حکم به چه معنا است باید گفت نفس برگزاری این دادگاه که تازه آغاز راه است پیروزی بزرگی برای جنبش دادخواهی و افزایش اعتماد به نفس قربانیان بازمانده از ان جنایت مهیب است. قربانیانی که همچون فاعلین اجتماعی به جنگ فراموشی رفته و دادخواهیشان نه بدلیل باور به به اصطلاح عاشورای دهه شصت – که اصلاح طلبان به قصد به حاشیه راندن ان فاجعه از ان بدین گونه نام می برند – بلکه به قصد به روز کردن تاریخ عدالت خواهی و تحقق عدالتی تاریخی در ان سرزمین است. اشاره کردم که این دادگاه با همه فراز و نشیب های ان برخاسته از یک خردی جمعی نانوشته است که در نهایت در جریان آن متن بر حاشیه ها چیره شد و جنبه متکثر و فراگروهی و ملی ان حفظ شد. همچنین اشاره کردم در متن هجمه های روز افزون در نکوهش چپ -که عامل به قدرت رسیدن جمهوری اسلامی معرفی میشود – این دادگاه سند زنده ای از جانفشانی نسلی از چپ گرایان و دیگر مبارزانی است که به دلیل همین ایستادگی شان در برابر استبداد دینی توانستند مشروعیت این نظام را به زیر پرسش برده و جامعه را برای بستن این پرانتز تاریخی بیش از هر زمان دیگر مجاب سازند. این دادگاه تنها اغاز راه است. با ارزوی پیروزی جنبش دادخواهی. این سخنرانی را می توان از طریق لینک زیر گوش فرا داد.
https://www.facebook.com/mehrdad.darvishpour/videos/319943996879184
