درباره خبر اعدام توماج صالحی؛ صدا را نمی‌توان اعدام کرد
جمهوری اسلامی، می داند که نمی‌تواند توماج را اعدام کند، اگرچه توماج‌های بسیاری را در چهل و پنح سال حکومت خونین‌اش، به جوخه‌ی مرگ سپرده است، اما صدای آزادی‌خواهی آنان را که در جامعه تبلور پیدا کرده است و از زبان اکثریت جامعه شنیده می‌شود و همچون پتکی بر فرق سر این جنایتکاران فرود می‌آید، نمی‌تواند اعدام کند. توماج برای جمهوری اسلامی لقمه بزرگی است و جرئت دست زدن به او را حداقل در این شرایط ندارد. صدور حکم اعدام برای توماج در همان ساعات اولیه، با موج وسیع اعتراضات داخلی و بین‌المللی روبرو شد. رژیم بلافاصله عقب نشینی کرد و قوه قضائیه اعلام کرد که حکم توماج بدوی است و جایی را برای نقض این حکم توسط دیوان عالی رژیم باز گذاشت. با این‌حال، تا زمانی که این حکم قرون وسطایی نقض نشود و توماج از زندان آزاد نشود، جان‌اش در خطر خواهد بود و باید همچنان برای نجات جان او به اعتراض ادامه داد.
جامعه ایران نسبت به مقوله اعدام، به‌ویژه اعدام‌های سیاسی توسط جمهوری اسلامی، بسیار حساس شده و خیلی سریع به آن واکنش نشان می‌دهد. همبستگی مردم در رابطه با سرکوبگری‌های رژیم بی‌نظیر است. جمهوری اسلامی به همین دلیل، اخیرا بسیاری از اعدام‌های سیاسی را مخفیانه به اجرا در می‌آورد. جان بیش از ده زندانی سیاسی محکوم به اعدام، از جمله رضا رسایی، عباس (مجاهد)، کورکور، عباس دریس، مهران بهرامیان، فاضل بهرامیان، فرشید حسن زهی، منصور دهمرده و… در خطر است و اگر غافل شویم، جمهوری اسلامی آنان را در نهان و پنهان اعدام خواهد کرد.
اعدام، قتل دولتی و اقدامی جنایتکارانه و ضد بشری است و باید لغو گردد. توماج صالحی و تمامی زندانیان سیاسی باید بدون هیچ قید و شرطی آزاد شوند.
کانون زندانیان سیاسی ایران (در تبعید)
۲۵ آوریل ٢٠٢۴ برابر با ۶ اردیبهشت ١۴٠٣
اول ماه مه، روز جهانی کارگر مبارک باد!
امسال، روز جهانی کارگر در شرایطی فرا می‌رسد که طبقه کارگر و زندگی و معیشت او بیش از هر زمان دیگری در جهان آماج حملات سرمایه قرار گرفته است. ایران از جمله کشورهایی است که کارگران آن، اعم از کارگران در صنوف مختلف و هم‌سرنوشت‌شان، از جمله کشاورزان، معلمان، پرستاران، کارمندان و…، به وحشیانه‌ترین شکل ممکن مورد حمله سرمایه و حکومت پاسدار آن، رژیم جمهوری اسلامی قرار گرفته‌اند. نه تنها دستمزد و حق و حقوق آنان مورد تاراج قرار گرفته است، از داشتن تشکیلاتی که بتواند از منافع آنان دفاع کند، محروم و هرگونه اعتراض آنان با اخراج فردی و گروهی از محل کار مواجه می‌شود. در تازه‌ترین اقدامات ضدکارگری اخیر صاحبان سرمایه و حکومت حامی آنان، می‌توان به اخراج گروهی از کارگران گروه ملی فولاد اهواز و صد تن از کارگران پارس طبیعت سلولز اشاره کرد که در پی اعتراض به حق‌کشی و استثمارشان و در پی حق خواهی‌شان، توسط مالکان این کارخانجات، اخراج شدند. پاسخ اعتراضات به حق کارگران در ایران، در کشوری که قوانین سرمایه‌داری حاکم بر آن و حکومت حافظ منافع سرمایه‌داران، دست صاحبان سرمایه را برای تجاوز به زندگی و معیشت کارگران باز گذاشته است، اخراج و سرکوب و زندان و شکنجه است.
تنها چاره کارگران ایران در چنین شرایطی مبارزه متشکل و متحدانه علیه اخراج‌سازی‌ها و به عقب راندن تهاجم سرمایه به زندگی و معیشت‌شان و در نهایت مبارزه متحدانه سیاسی آنان علیه نظام و حکومتی است که برای مردم، جز فقر، فلاکت و سیه‌روزی، سرکوب، زندان و شکنجه و اعدام، ارمغانی نداشته است.
کارگران ایران متحد شوید و خود را در شوراهای‌‌های‌تان سازماندهی کنید. شرایط شما در ادامه حیات جمهوری اسلامی، از اینی که هست به مراتب بدتر خواهد شد. جمهوری اسلامی به‌عنوان یک حکومت وحشی پاسدار نظام سرمایه‌داری، نمی‌تواند منافع شما و هم‌‌سرنوشت‌تان را تامین کند. تنها با سرنگونی جمهوری اسلامی و برقراری یک نظام مردمی مبتنی بر شوراها که شما اکثریت مردم زحمتکش ایران هدایت آنرا در دست گیرید، می‌تواند عالی‌ترین شکل دمکراسی و آزادی را بر جامعه حاکم و توده‌های مردم را از وضعیت غیرانسانی کنونی، فقر و فلاکت و بی‌حقوقی و خفقان و سرکوب نجات دهد و شرایط را برای یک جامعه انسانی و برابر فراهم و تمام قوانین ضد انسانی و تحقیرکننده و تبعیض‌آمیز جمهوری اسلامی را لغو کند.
کارگران ایران متحد شوید.
کانون زندانیان سیاسی ایران(در تبعید)
٢ اردیبهشت ١۴٠٣ برابر با ٢١ آوریل ٢٠٢۴
