کسانی که دهه خونین شصت را زندگی کرده اند از آنچه بر سر “نیکا شاکرمی” آمد متحیر نشدند. غمگین و خشمگین چرا! از اینکه این جنایات هنوز هم تکرار می شود. اما متحیر و شوکه نه! برای اینکه ما بخوبی می دانیم که این چهره واقعی رژیم جمهوری اسلامی از بدو حکومتش می باشد. همان رژِیمی که اصلاح طلبان سعی می کردند بزکش کرده و به خورد مردم بدهند. این رژیم یکشبه به تعرض جنسی و کشتن وحشیانه نیکا نرسیده است. از همان ابتدا با محاکمه های چند دقیقه ای و کشتار های کردستان شروع کرد. از همان ابتدا در پشت بام مدرسه رفاه کسانی که دستگیرکرده بود را به دست خلخالی به قتل رساند. از همان ابتدا هویدا را از نیمه دادگاه بلند کرد و هادی غفاری – اصلاح طلب امروز – از پشت به او تیر زد. از همان ابتدا در حالی که هنوز دو سال از انقلاب نگذشته بود در سلول بغلی من در بند ۳۱۱ اوین کچوئی به دختری جوان تجاوز کرد به طوری که بعدها این دختر روانی شد. همان کچویی که مدافعینش سعی دارند از او چهره رئوف بسازند در زندان اوین بارها ما را زیر شکنجه و اعدام مصنوعی برد. امروز صادق خان زیبا کلام خود را نسبت به آنچه بر سر نیکا آمده ناباور می بیند و با وقاحت می پرسد: از دهه شصت به اینجا رسیده ایم!؟ یعنی اینکه دهه شصت دوران طلایی امامش و دوران میر حسین اش خیلی خوب بوده و امروز نیکا تک نمونه است! اینهمه وقاحت و دریدگی را در کسی سراغ دارید؟ جز در همین دار و دسته رِژیم از هر جناحش که باشد. دهه شصت دهه رعب و وحشت بود. دهه جنایت و خون. چقدر مادر باردار بر سر دار رفتند. چقدر مادر باردار زیر شکنجه نطفه هایشان را انداختند. چقدر دختر جوان در سلول انفرادی قبل از اینکه اعدام شوند توسط پاسداران و بازجوها مورد تجاوز قرار گرفتند به این بهانه که باکره نباشند و به بهشت نروند. چه پدر و مادرهایی که وقتی پاسدار جنایتکار به درب خانه شان آمد تا مهریه خونین دخترشان را بدهد، سکته کردند و دیگر از جا برنخاستند. قاتلان با نسل ما چنین کردند و اینک خود را نسبت به شکنجه و تجاوز نیکا ناباور می بینند! چه کودکانی را در زندان های جمهوری اسلامی زیر شکنجه کشتند و حتی جسدشان را تحویل ندادند. چه جوانانی را از شدت شکنجه روی برانکارد به میدان تیرباران بردند. امروز ببینید با توماج چه کرده اند. او فقط اندکی از شکنجه هایش را در مدت کوتاه آزادی بیان کرد. امروز او را به اعدام محکوم کرده اند تا سند جنایت را از بین ببرند. در مورد سامان یاسین چه کرده اند، شنیدن شکنجه های او سرسام آور است. بر سر نوید افکاری چه آوردند! ستار بهشتی را چگونه کشتند! از چه تعجب می کنید؟ این رژیم ماهیتش همین است. ماهیت جنایتکاران هرگز تغییر نمی کند. فقط با خشم مردم و با سرنگونی به پایان می رسند. اما اینهمه جنایت و خون در قلب ما حک شده و هرگز فراموش نمی شود. نه می توانیم ببخشیم و نه می توانیم فراموش کنیم. نیکای عزیز و شجاع ما را بخاطر اینکه فرماندهی اش را در صحنه اعتراضات دیدند، شمع آجین کردند. چقدر حقیر هستند که از یک دختر جوان غیر مسلح این چنین وحشت می کنند. وای به آن روزی که به دست این مردم خشمگین بیفتند. وای به آن روزی که این خون ها بر سرشان آوار شود.
من از آنچه بر سر نیکای ما آورده اند، شوکه نشده ام بلکه خشمگینم!
عاطفه اقبال – ۱ می ۲۰۲۴
– بعد از تحریر: از دهه شصت هر چه بگوییم کم گفته ایم. تمام نمی شود داستانهای واقعی این دهه اما همیشه گفته ام که ما هرگز نخواهیم توانست عمق فاجعه را نشان دهیم چون بسیاری که این عمق را با پوست و گوشت و استخوان تجربه کردند زیر خاک نهفته اند و نمی توانند سخن بگویند. آنچه بر سر آنها آمد دفن شده. مگر می شد فهمید که بر سر نیکا چه آمده قبل از اینکه این قاتلان خودشان را لو دهند. مگر اینکه قاتلان آن زمان بیایند و اندکی از آنچه را که بر یاران ما زیر شکنجه رفت را بیان کنند. من هنوز بعد از گذشت بیش از چهل سال وقتی این کلمات را می نویسم بغض می کنم. می گریم بر آنچه یارانم در آن روزها کشیدند. چه روزهایی بود!
زندگی دهه خونین۶۰=اردیبهشت۶۰:انفجارنارنجکهای ساچمه ای مقابل دانشگاه؛مرگ وجراحت۲۰۰نفر؛رونق احتکاردر سالهای”خیروبرکت”و”نعمت”جنگ؛آژیرهای خطروتاریکیهای شبانه؛صف تهیه اجناس کوپنی؛ادامه مهاجرت آوارگان جنگ ارتجاعی وحمله چماقداران به آنها درشیراز؛ویرانی خوزستان…؛خرداد۶۰:جولان قدوسی؛موسوی تبریزی؛لاجوردی؛ گیلانی؛خوئینی وصانعی ها…وآغاز شمارش تیرهای خلاص برتن بی شماریار بخاک افتاده در زندانها؛مهر۶۰اعدام کنار خیابان؛دهه خونین۶۰:محاصره سینماها وپارکها برای سربازگیری؛یورش به محلات برای دستگیری جوانان چپ و مجاهد درتبریز؛ سرکوب خونین سربداران جنگلهای گیلان ومازندران؛صفوف ملاقات خانواده ها درمقابل زندانهای سراسرکشور؛لو رفتن خانه های تیمی؛ شلاق برپیکر یاران با مداحی”ممد نبودی ببینی….”ودهه شوهای تلویزیونی نادمین وتوابین؛ بمباران پیشمرگه های کردستان…تابستان۶۷:هیئت مرگ و بنای خاورانهای سراسری؛ کشتارهزاران چپ-مجاهدوجنایت علیه بشریت!
دلسوز و دل سوخته برای نیکاها همچون خانم اقبال در بین ایرانیان بسیار زیادند اما دست و دهان برای قلم و آزادی بیان در بسیاری از مطبوعات ندارند. بسیاری از گردانندگان مطبوعات خارج از کشور هنوز برای اجتناب از مخدوش شدن چهره رژیم در ارتباط با مناقشات خاورمیانه از بازگویی چنین مسائل خودداری می‌کنند. کامنت مازیار در پایین قبل تعمق است.
دنباله نظر قبلی
اگر به شعار جنبش اخیر توجه کنیم
زن مورد توجه و محور است، زنی که با توجه به فرهنگ مرد سالارانه و دینی و عرفی و قومی باید تحت محدودیت هایی باشد
حاکمیت پذیرش این شعار را مساوی با مرگ خودش می داند و سرکوبش هم دردی را برایش دوا نمی کند چون این زن و و ارزشش مورد توجه همان زن های وابسته به ایده لوژی حاکم قرار خواهد گرفت و آنها را نیز در بر می گیرد و تعداد زیادی از آنها با این شعار همدلی دارند و خواهند داشت ؛
شعار بعدی زندگی ایست آنهم زندگی در همین دنیاست، این جنبش می گوید زندگی را حواله دادن به آن دنیا یک فریبکاری آخوندی است.
حاکمیت می بیند پذیرش این شعار یعنی باید دکان آن دنیا فروشی اش را تعطیل کند یعنی باید وجود خودش را نفی کند و…
شعار بعدی ازادیست که حاکمیت می داند پذیرش آزادی یعنی مرگ خودش چون با نقادی هایی که شکل خواهد گرفت بساط فریبکاریش برچیده می شود. پس اگر بخواهیم با پررنگ کرد گذشته، گذشته ای که اهداف مبارزاتیش بگونه ای دگر بود که بر جنبش و خواسته این جنش سایه
اولین پرسشی که در مورد این نوع نوشتارها پیش می آیا اینست:
این نوشتار در پی افشاگریست یا در پی نجات باند حاکم است آنهم باندی که بخاطر جنایاتشان و چپاولگریشان هر روز در لجنزاری که درست کرده اند فروتر می روند؟
وقتی روند سرکوب حکومت را از زمان استقرارش در نظر بگیریم در دوره ای سرکوب و کشتار ها بر پایه حذف تشکلات رقیب از هم بوده که گروه حاکم وحشیانه بسمت حذف تمام رقبایش رفت که وحشیگریش در تاریخ ثبت گردیده است اما
در دوره ای که رهبری فعلی حاکم شد می بینیم سیاست رعب به نصری از طرف این فرد اعلام و با شدت ،عملی و اجرایی شد و می شود.
در جنبش اخیر که هم مبارزینش و هم خواست های مبارزاتیش با خواسته های و روش مبارزه مبارزین قبلی فرق داشته است شرایط را بر حاکمیت بگونه ای دگر می کند؛
اگر در سرکوب های قبلی استحکام پایه ها حکومت کمی قوی تر می شد اما در جنبش اخیر و سرکوب کردنش پایه های حکومت را سست کرده است آنهم به دلایلی که به آن دلایل اشاره خواهد شد.
وقتی به شعار مطرح شده در این جنبش
عاطفه گرامی، این نوشته را هم به سایتهای اصلاح طلب و همینطور سایتهائیکه با آنها روی خوش نشان می دهند و گذشته ننگین اصلاح طلبان را فراموش کردند مانند سایت زیتون بفرستید.
همین اصلاح طلبان بودند که سعید سلطانپور مبارز نامی را از جشن عروسیش ربوده و در فردای ۳۰ خرداد به همراه چند تن از نوباوگان میهن که حتی نامشان را هم نمی دانستند و کمتر از چند ساعت از اسارتشان نگذشته بدون محاکمه تیرباران نمودند. هستند کسانیکه در این سایت دستی دارند و آن سالها از اصلاح طلبان پشتیبانی می نمودند و از هواداران خود می خواستند که با رژیم همکاری نمایند. اما بسیاری از هوادارانشان درست عکس آن رهنمود را انجام دادند. پس از فرار از خانه تیمی محاصره شده در بابل در مرداد ۶۰ مسئولم کلید خانه دیگری را به من داد و وقتی در را باز کردم نامه ای را پشت در یافتم که نوشت: “بسیار کار خوبی انجام می دهید که از این خانه دیگر استفاده نمی کنیدخانه شما لو رفته است ” امضاء هوادار اکثریت و همسایه شما. پس از۵ روز به آن خانه هم حمله شد.
با درود به خانم اقبال که لب کلام را نوشته اند. این رژیم از دهه ۶۰ به اینجا رسیده است و می توان گفت که دهه ۶۰ از اول قرن ۱۵ بسیار غیرانسانی تر بوده است. آنچه بر سر نیکا آوردند همانی است که بر سر همه ی بازداشتی های دهه ۶۰ می آوردند. لاجوردی و کچویی و حاج داوود که تکیه کلامهایش فحش ناموسی به زندانیان زن بود و این در ملا عام بود و در خلوت جایزه اش به زندانبانان انتخاب برای تجاوز به دختران کم سن و سال و شکنجه ی آنها حین تجاوز بود. روزها و هفته ها دختران را در تابوت می خواباندند. صورتهای باند پیچی شده توابان و نمایش بازجویی شان از هر زندانیان کم از اعدام های مصنوعی نبود. دهه ۶۰ که خامنه ای خواب بازکشتش را دیده بود فقط دهه ۶۰ است و دیگر هیچ. نامش نماد جنایت و تفسیر اوجب واجبات حاکمیتی است که رهبرش خدعه کرده بود.
این حکومت اولترا فاشیستی از همان روز اول تمام اقداماتش تئوریک و ایدئولوژیک از پیش تعیین شده و با سازماندهی دست به این جنایت می زده است اگر در زمان خمینی زمانی که متهم محکوم به اعدام میشد دست به تجاوز سازمان یافته می زدند با فتوای آتش به اختیاز خامنه ای دیگر به صغیر و کبیر رحم نکردند و بعد از جنایت برای پاک کردن تمام قربانیان را به قتل می رسانند . حتی در زیر شکنجه بسیاری هنوز زنده بودند ولی چون دست یا پایشان از کار افتاده بود برای اینکه آثار جرمشان باقی نماند حتی زندانیان بدون اتهامی اعدام می شدند بسیاری از بازدلاشت شده هائی اعدام شده اند که حتی نام آنها در جائی ثبت نشده است ابعاد جنایت آخوندها چنان گسترده است که سالها باید تحقیق و بررسی شوند به همین دلیل هرگز نه می بخشیم و نه فراموش می کنیم . باید حقیقت عیان شود
با درود به خانم اقبال، و یاآوری جنبش « نه فراموش میکنیم و نه میبخشیم »، و با ادای بزرگترین احترام به یاد و خاطره نیکایمان، که فرماندهی جنبش « زن زندگی آزادی » را در پارک لاله، با شجاعت و پایزنی برعهده گرفت، وبا مقاومت خود، گزمه های خامنه ای جنایتکاررا، به خواری و حقارت کشاند، تا رفتار ددمنشانه و وحشیانه وحوش را از خود نشان دهند. جسم نیکا را حذف کردند، اما عاطفه شریف و انسانی او، بر تارک جنبش مردم ایران برای رهایی از فاشیسم شیعه حاکم بر ایران، برای همیشه درخشان و پر تلالو خواهد ماند. رجالگان پلید خامنه ای، و دستگاه امنیتی ضد انسانی حکومت، دروغی ساختند که : نیکا از پشت بام خود را به زیر انداخت و خودکشی کرد. اما، اسناد و مستندات علمی و غیرقابل انکار، نشان دادند که، آنچه از « پشت بام افتاد»، نه نیکای رزمنده و دلیر ما، بلکه « طشت رسوایی ولایت وقیح جنایتکار» است. هر روز ستاره ای به زمین میکشند و باز / این آسمان غمزده غرق ستاره هاست. کشتار این حکومت از همان ۵۷، و در پشت بام مدرسه رفاه آغازش
۴۴ سال جنگ حکومت فاشیست اسلامی علیه کمونیست‌ها،دموکراتها، زنان، کارگران، معلمان ،اقلیت های کرد ،لر، بلوچ،جوانان، معلمان بازنشستگان به پایان خود خواهد رسید !
نیکا شاکرمی ۱۶ سال داشت .
تنها و دست بسته مقابل سه مامور جنایتکار مذهبی، سه هیولا دست پرورده نظام ولی فقیه ،سه مزدور جانی و شکنجه گر اسلام ناب محمدی سر بلند ایستاد .
نیکا با تمام وجود مقاومت کرد و با شجاعت ادم خواران جانی ولی فقیه را به هراس واداشت .
نیکا غرید ، مقاومت کرد و شجاعانه با دشمنان مردم و انسانیت تا اخرین لحظه زندگی کوتاهش جنگید !