درآغاز این جنگِ مصیبت بار، ترکیبی ازاشتباهات سربازان روسیه و مقاومت قهرمانانه رزمندگان اوکرایینی به ایجاد این درک عمومی دامن زد که ولادیمیر پوتین رئیس جمهور روسیه محاسبه ی به شدت غلطی کرده است و به ناگزیر بازنده بزرگ خواهد بود. غرب، غرق این چشم انداز از نتیجۀ جنگ شد. اکنون، در مواجهه با واقعیت یک رکود جهانی در حال وقوع و یک بحران استراتژیک مارپیچ، دستور کار رئیس جمهور بایدن و متحدان ما در ناتو از انتظار پیروزی نظامی، به امید برای بقای سیاسی تبدیل شده است
کم‌تراز یک‌سال قبل، خروج عجولانه وبی نظم آمریکا از افغانستان ، بدون مشورت وحمایت مناسب متحدان، شوک بزرگی برای ائتلاف ناتو بود؛ اقدامی که نگرانی شدیدی را درباره قوت داوری، ثبات واعتبارامریکا به‌عنوان رهبر جهان آزاد برانگیخت. شکاف‌های ناشی از آن درائتلاف ناتو تنها با این حقیقت صریح پوشانده شد که متحدان ما درهیچ جا از چترامنیتی فراهم آمده ازسوی امریکا طبق ماده ۵ پیمان نظامی (حمله به یک عضوناتو، حمله علیه تمام اعضای آن تلقی می‌شود –مترجم) خارج نشده بودند.
اکنون، با تغییرسریع چشم‌انداز جنگِ اوکراین، ما شاهد نشانه‌های شومی هستیم که امریکا ممکن است ناتو را در جهت تحقیر راهبردی بدتری رهبری کند- راهبردی که می‌تواند به پیکربندی دراماتیک دوبارۀ ساختار جغرافیای سیاسی جهان منجرشود.
نیویورک تایمز اخیرا گزارشی درباره دیدار ۱۶ ژوئن رهبران ۴ کشورناتو- فرانسه، آلمان، ایتالیا و رومانی- از کیف منتشرکرد که رهبران در طی آن دیدار پیام دولایه ای را به رئیس‌جمهور اوکراین ولودیمیر زلنسکی ابلاغ کردند. درسطح عمومی‌تر و نمایشی‌تر، رهبران غربی حمایت خود علیه تجاوز روسیه را با پیشنهاد عضویت اوکراین در اتحادیه اروپا نشان دادند اما آنان ” به این کشور وعده تحویل سلاح‌های سنگین بیشتری را درحدی که زلنسکی می‌گوید برای دفع پیشرفت خون‌بار روسیه در شرق نیازدارد ندادند.”
طبق نوشته تایمز، رهبران اروپایی با تاکید برآن که ” ما آقای زلنسکی را برای پذیرفتن صلح با مسکو تحت فشار نمی‌گذاریم” با دقت به سیاست دولت بایدن چسبیدند. اما، همان‌طور که درنارضایی قابل لمس اوکرایینی‌ها بازتاب یافت، رهبران کلیدی اتحادیه اروپا به روشنی محدودیت حمایت خود ازاوکراین را نشان دادند.
همان‌طورکه داوید گلدمن اخیرا درمقاله‌ای درتایمزآسیا نوشت، این موضع جدید اروپایی اکنون دولت بایدن را روی شاخ‌های یک معضل غیرقابل حل احتمالی قرار می‌دهد. گلدمن ادعا می‌کند که با رسیدن جنگ به مرحله‌ای بحرانی وگیج خوردن اقتصاد جهان ازتکانه‌های تامین انرژی و موادغذایی که پیش ازاین ازسوی روسیه واوکراین تامین می‌شد، رجزخوانی‌های امریکا دربارۀ ” راندن پوتین ازقدرت، نابودکردن ظرفیت جنگی روسیه، وکوچک کردن اندازه اقتصاد روسیه در سیرقهقرایی مسخره به نظر می‌رسد.”
چین با تایید دوباره شراکت خود با روسیه و دعوت موثر به توافق صلح- همان‌طور که دیگران، از جمله، به قرارمعلوم، متحدان اروپایی ما دعوت می‌کنند- از بی‌طرفی آشکاراولیه خود در رابطه با جنگ فراتررفته است. فشار روی رئیس‌جمهور بایدن، که تاکنون از درخواست اوکراین برای احیا مرزهای پیشا۲۰۱۴ (قبل از الحاق کریمه به روسیه-مترجم) خود کوتاه نیامده است آوارمی‌شود.
شیب لغزنده‌ای انباشته با رشته‌ای ازانتخاب‌های بد درکمین دولت بایدن است. توافق صلح، که ظاهرا اکثریت جهان به دلایل مختلف منافع خود مشتاق آن است، به ناچارباید با گفتگوها آغازشود. جزاین که به روسیه اجازه داده شود به دست آوردهای ارضی خود در طی مذاکرات ادامه دهد، اتش بسی هم ضروری است- و ازلحاظ تاریخی، این امرمنجمد کردن تقسیم ارضی بین طرفین جنگ را برای مدتی درگیرمی‌کند. همان‌طور که از توافق های کره، خاورمیانه، ودیگر موافقت‌نامه‌های این چنینی آموخته‌ایم، این خطوط علامت گذاری شده موقت اغلب به مرزهای دائمی غیررسمی تبدیل می‌شود.
روسیه به اندازه‌ای دست آوردهای ارضی راهبردی کسب کرده‌است، که پی‌آمد آن می‌تواند برای اوکراین مصیبت بارباشد- تحقیری برای ایالات متحده. با این‌حال، چون رهبران اروپایی و امریکا تاکنون از تامین زرادخانه جنگ‌افزارهای مدرنی که اوکراین گفته است برای بقا نیازدارد، خودداری کرده‌اند، انتظارآن که سناریو دیگری آشکارشود دشواراست.
درآغازاین جنگِ مصیبت بار، ترکیبی ازاشتباهات سربازان روسیه و مقاومت قهرمانانه رزمندگان اوکرایینی به ایجاد این درک عمومی دامن زد که ولادیمیر پوتین رئیس جمهور روسیه محاسبه ی به شدت غلطی کرده است و به ناگزیر بازنده بزرگ خواهد بود. غرب، غرق این چشم انداز از نتیجۀ جنگ شد. اکنون، در مواجهه با واقعیت یک رکود جهانی در حال وقوع و یک بحران استراتژیک مارپیچ، دستور کار رئیس جمهور بایدن و متحدان ما در ناتو از انتظار پیروزی نظامی، به امید برای بقای سیاسی تبدیل شده است.
پی‌آمدهای این دگرگونی مهم برای سال‌های آینده بسیار موّاج و گسترده خواهد بود.
- ویلیام مولونی عضوهیئت علمی دراندیشه محافظه کار در بنیاد صدسالگی دانشگاه مسیحی کولورادو است که درآکسفورد و دانشگاه لندن تحصیل کرد و دکترای خود را از دانشگاه هاروارد دریافت کرد. او عضوسابق هیئت آموزش و پرورش کولورادو است.
منبع: هیل
امپریالیست ها با تقسیم قربانی بین خود با هم کنار می آیند !