جمعه ۱۰ فروردین ۱۴۰۳

جمعه ۱۰ فروردین ۱۴۰۳

۶۶ کشور در مجمع عمومی سازمان ملل: “به جنگ در اوکراین خاتمه دهید!” – برگردان: داود جلیلی

نویسندگان: مدِآ بنجامین و نیکولاس جی اس داویز

ما هفته گذشته را صرف خواندن و شنیدن سخنرانی‌های ایراد شده ازسوی رهبران جهان در مجمع‌عمومی سازمان‌ملل درنیویورک کرده‌ایم. بسیاری از آن‌ها تجاوز روسیه به اوکراین را به‌عنوان نقض منشور سازمان‌ملل وعقب نشینی جدی درنظم صلح آمیزجهان که  اساس تاسیس و تعریف اصول سازمان ملل است محکوم کرده‌اند.

اما آن‌چه در ایالات متحده منتشرنشده آن است که ۶۶ کشور، اساسا از جنوب‌جهان، نیز از فرصت سخن‌رانی‌های خود در مجمع‌عمومی برای درخواست پایان دادن فوری به جنگ دراوکراین ازراه دیپلماسی، گفتگوهای صلح‌آمیز، براساس منشور سازمان‌ملل استفاده کرده‌اند. ما گلچینی ازاین سخنرانی‌های ۶۶ کشور را برای نشان دادن دامنه و ژرفای درخواست آن‌ها گردآوری، و اندکی ازآن‌ها را در این مقاله برجسته کرده‌ایم.

رهبران آفریقایی، با سخنان مکی سال، رئیس‌جمهور سنگال، که درمقام ریاست کنونی اتحادیه آفریقا هم سخن می‌گوید وقتی گفت،” ما خواهان تنش زدایی و پایان دادن به دشمنی‌ها در اوکراین، و نیزراه حلی با گفتگو، برای اجتناب از مخاطره فاجعه بار یک جنگ بالقوه جهانی هستیم ” ازاولین سخنرانانی بودند که این خواسته را پژواک دادند.

۶۶ کشوری که خواهان صلح دراوکراین شدند بیش از یک سوم کشورهای جهان را تشکیل و بیشترین جمعیت جهان، ازجمله جمعیت‌های هند، چین، اندونزی، بنگلادش، برزیل و مکزیک را نمایندگی می‌کنند.

درحالی‌که کشورهای ناتو و اتحادیه اروپا گفتگوهای صلح را رد کرده‌اند، و رهبران آمریکا و بریتانیا فعالانه این گفتگوها را تخریب می‌کنند، پنج کشور- مجارستان، مالت، پرتقال، سن مارینو و واتیکان- در مجمع‌عمومی به خواستاران صلح پیوستند.

خواستاران صلح بسیاری از کشورهای کوچکی را هم که بیشترین زیان را از شکست سیستم سازمان‌ملل دیده‌اند، شکستی که در جنگ‌های جاری در اوکراین و خاورمیانه بیشترآشکارشد، و کسانی را هم که بیشترین دست‌آورد را از تقویت سازمان‌ملل و کاربست منشورسازمان‌ملل برای محافظت از ضعیف و مهار قدرتمند دارند دربرمی‌گیرد.

فیلیپ پیر، نخست وزیر سنت لوچیا، جزیره کوچکی در کارائیب، درمجمع‌عمومی گفت، ” ماده ۲ و ۳۳ منشور سازمان‌ملل در تعهد کشورهای عضو به خودداری از تهدید یا استفاده از زورعلیه یک پارچگی ارضی یا استقلال سیاسی هر کشور و برای مذاکره و حل تمام مناقشات بین‌المللی با ابزارهای مسالمت آمیزواضح هستند… ازاین رو ما طرف‌های درگیر را به پایان دادن بی درنگ جنگ در اوکراین، و برقراری گفتگوهای فوری برای حل همیشگی تمام مناقشان طبق اصول سازمان‌ملل دعوت می‌کنیم.

رهبران جنوب جهان نست به از کارافتادگی سیستم سازمان‌ملل، نه فقط در جنگ اوکراین، بلکه درطی دهه‌ها جنگ و اجبار اقتصادی از سوی امریکا و متحدان آن ابراز تاسف کردند. خوزه راموس هورتا از تیمور لسته مستقیما استانداردهای دوگانه‌ی غرب را با خرافه پرستان جنگ خواندن کشورهای غربی به چالش کشید.

” آن‌ها باید برای فکرکردن در مغایرت خیره کننده در واکنش خود به جنگ‌ها در هرجایی که هزاران زن و کودک از جنگ و قحطی کشته شده‌اند لحظه‌ای مکث کنند. پاسخ به فریادهای دبیرکل عزیز ما برای کمک دراین وضعیت‌ها با هم‌دردی یک‌سانی مواجه نمی‌شود. ما به‌ عنوان کشورهایی در جنوب‌ِ جهان، شاهد استانداردهای دوگانه‌ایم. افکارعمومی ما جنگ اوکراین را به همان شیوه‌ای که در شمال دیده می‌شود نمی‌بیند.”

رهبران بسیاری خواهان پایان دادن فوری به جنگ در اوکراین قبل از گسترش آن به جنگ هسته‌ای شدند که می‌تواند میلیاردها نفر را بکشد و به تمدن بشری که ما اکنون آن‌ را می شناسیم پایان دهد. رئیس‌دولت واتیکان، کاردینال پیترو پارولین هشدارداد، “… جنگ در اوکراین نه تنها رژیم عدم تکثیر هسته‌ای را تحریب می‌کند، بلکه ما را با خطر ویرانی هسته‌ای، خواه با گسترش آن یا به صورت تصادفی رودر رو می‌کند…. برای اجتناب از فاجعه هسته‌ای، حیاتی است که تلاش جدی برای یافتن راه حل مسالمت‌آمیزی برای جنگ وجود داشته باشد.”

دیگران تاثیرات اقتصادی جنگ را که درحال حاضرمردم آن‌ها را از موادغذایی و نیازهای اساسی محروم می‌کند توضیح دادند، و تمام طرف‌ها، ازجمله حامیان غربی اوکراین را، قبل از آن‌ که تاثیرات جنگ به مصیبت‌های انسانی متعددی در سراسر جهانِ جنوب گسترش یابد به بازگشت به میزمذاکره دعوت کردند. شیخ حسینا نخست وزیر بنگلادش به مجمع‌عمومی گفت، ” ما خواهان پایان جنگ روسیه – اوکراین هستیم. به خاطر تحریم‌ها و ضد تحریم‌ها، … تمام بشریت، ازجمله زنان و کوکان، تنبیه می‌شوند. تاثیر آن محدود به یک کشور باقی نمی‌ماند، بلکه زندگی و معاش مردم تمام کشورها را درمعرض خطر قرار می‌دهد، و به حقوق بشر آن‌ها تجاوز می‌کند. مردم از غذا، سرپناه، بهداشت و آموزش محروم می‌شوند. به‌ویژه کودکان بیشترین رنج را می‌برند. آینده آن‌ها درتاریکی غوطه می‌خورد. من به وجدان جهان متوسل می‌شوم- مسابقه تسلیحاتی را متوقف کنید، به جنگ و تحریم‌ها پایان دهید. غذا، آموزش، بهداشت و امنیت کودکان را تضمین کنید. صلح برقرارکنید.”

ترکیه، مکزیک و تایلند، هرکدام رویکرد خود برای آغاز مذاکرات صلح را مطرح کردند، درعین حال شیخ ثانی، امیرقطر، به صورت مختصرتوضیح داد که تاخیرمذاکرات تنها سبب مرگ و رنج بیشتری خواهد شد: ” ما از پیچیدگی‌های جنگ بین روسیه و اوکراین، و ابعاد بین‌المللی و جهانی این بحران کاملا آگاهیم. اما بازهم به آتش بس فوری و راه حل مسالمت‌آمیز فرا می‌خوانیم، چون این امری است که صرف نظر از آن‌که این جنگ تاکی و تاکجا ادامه خواهد داشت در نهایت اتفاق خواهد افتاد. ابدی کردن بحران این نتیجه را تغییر نخواهد داد. تنها تعداد تلفات را افزایش خواهد داد وقهقرای فاجعه بار در اقتصاد اروپا ، روسیه و جهان را افزایش خواهد داد.”

سوبرامانیام جایشانکار، نخست وزیر هند، درواکنش به فشارغرب روی جنوب جهان برای حمایت فعال از تلاش جنگی اوکراین، با دعوت به زمینه عالی اخلاقی از دیپلماسی دفاع کرد، “درحالی‌ که جنگ اوکراین به‌غرش خود ادامه می‌دهد، اغلب ازما پرسیده می‌شود که در کدام طرف هستیم. و پاسخ ما، هربار، مستقیم و صادقانه است. هند در سمت صلح است و اکیدا در این سمت باقی خواهد ماند. ما در سمتی هستیم که به منشور سازمان‌ملل و اصول بنیان‌گذاری آن احترام می‌گذارد. ما در سمتی هستیم که به گفتگو و دیپلماسی به‌عنوان تنها راه خروج فرا می‌خواند. ما درطرف کسانی هستیم که برای پایان دادن به جنگ مبارزه می کنند، حتی با آن‌که  شاهد بالارفتن قیمت‌های موادغذایی، سوخت و کود هستند. ازاین رو به سود منافع جمعی ماست که هم در داخل سازمان‌ ملل و هم درخارج از آن، در یافتن راه حلی فوری برای این جنگ به صورت سازنده‌ای همکاری کنیم.” 

یکی از احساسی ترین و شیواترین سخنرانی‌ها را  ژان کلودگاکوسو وزیر خارجه کنکو ایراد کرد، که اندیشه‌های (افراد) بسیاری را خلاصه کرد، و مستقیما –به زبان روسی!- از روسیه و اوکراین درخواست کرد: ” به خاطر مخاطره قابل توجه فاجعه هسته‌ای برای کل سیاره، نه تنها کسانی که درگیراین جنگ هستند بلکه آن قدرت‌های خارجی که می‌توانند با آرام کردن آن‌ها روی رخ داد ها تاثیر بگذارند، همه باید تعصب خود را تعدیل کنند. آن‌ها باید دمیدن در شعله‌های(آتش) را متوقف کنند و به این نوع از خودبینی قدرتمندی که تاکنون درها را به روی گفتگو بسته است پایان دهند.

همه ما باید تحت نظر سازمان‌ملل، بدون تاخیر به گفتگوهای صلح متعهد باشیم- گفتگوهای عادلانه، صمیمی و منصفانه.  می دانیم که پس از (جنگ) واترلو، پس از کنگره وین، تمام جنگ‌ها دور میز مذاکره به پایان رسید.

جهان برای جلوگیری از این تقابل‌ها- که اکنون بسیار ویرانگرهستند-  برای جلوگیری از پیش‌تر رفتن آن‌ها و راندن بشریت به آن‌چه می تواند طوفان بی‌پایانی باشد، یک جنگ هسته‌ای گسترده خارج ازکنترل خود قدرت‌های بزرگ- جنگی که انشتین دانشمند بزرگ اتمی، گفت که می‌تواند آخرین جنگی باشد که انسان‌ها می‌توانند روی زمین بجنگند-  به فوریت این گفتگو ها نیازمند است.

نلسون ماندلا، مرد بخشش ابدی، گفت که صلح جاده‌ای طولانی است، اماهیچ جایگزین و هیچ قیمتی ندارد. در واقعیت، روس‌ها و اوکراینی‌ها گزینه دیگری جز انتخاب این راه، راه صلح ندارند.

به‌علاوه، ما نیز همراه آن‌ها برویم، چون ما درسراسر جهان باید لژیون‌هایی باشیم که درهمبستگی با یک‌دیگر تلاش می‌کنیم، و باید قادر به تحمیل گزینه بی قید وشرط صلح روی لابی‌های جنگ باشیم.

(سه پاراگراف بعدی به روسی است) اکنون می‌خواهم سرراست باشم، و مستقیما با دوستان عزیز روس و اوکراینی خود صحبت کنم.

خون‌های زیادی ریخته شده است – خون مقدس فرزندان دلبندتان. اکنون زمان پایان دادن به این ویرانی انبوه است. زمان متوقف کردن این جنگ است. کل جهان ناظر شماست. زمان مبارزه برای زندگی است، به همان شیوه‌ای که شما شجاعانه و خالصانه در طی جنگ جهانی دوم، به ویژه در لنینگراد، استالینگراد، کورسک و برلین درکنارهم علیه نازی‌ها جنگیدید.

به جوانان کشورهایتان بیندیشید. به سرنوشت نسل‌های آینده‌ی خود فکرکنید. زمان مبارزه برای صلح، مبارزه برای آن‌ها فراخواهد رسید. لطفا امروز، قبل از آن‌که برای همه ما خیلی دیر شود به صلح یک فرصت واقعی بدهید. من با فروتنی این را از شما طلب می‌کنم.”

کاسابا کروسی، رئیس‌مجمع‌عمومی، درروز ۲۶ سپتامبر در پایان مباحثات، دربیانیه اختتامیه خود تاییدکرد که در مجمع عمومی امسال جنگ اوکراین یکی از پیام‌های اصلی ” شورانگیز درسراسر تالار” بود. بیانیه اختتامیه کروسی و تمام دعوت به صلحی را که او به آن اشاره می‌کند می‌توانید در این‌جا بخوانید.

واگر مایل به شرکت در “لژیون‌های تلاش درهمبستگی بایک‌دیگر … برای تحمیل گزینه بی قیدوشرط صلح بر لابی‌های جنگ” هستید آن‌چنان که گاکوسو گفت می‌توانید در این آدرس اطلاعات بیشتری کسب کنید.

*

مدِآ بنجامین یکی از بنیان گذاران کدپینک برای صلح، و نویسنده کتاب های متعدد، ازجمله در داخل ایران: تاریخ و سیاست های واقعی جمهوری اسلامی ایران است.

نیکولاس جی اس داویز روزنامه نگار مستقل، پژوهشگر کد پینک و نویسنده کتاب خون در دستان ما: تجاوز امریکا و نابودی عراق است.

مدِآ بنجامین و داویز نویسندگان کتاب جنگ در اوکراین: درک جنگی بی معنا هستند که در اکتبر/نوامبر سال ۲۰۲۲ از سوی OR Books منتشر خواهد شد. آن ها همکاری منظمی با ( موسسه و سایت) پژوهش جهانی دارند.

https://www.commondreams.org/views/2022/09/29/end-war-ukraine-say-66-nations-un-general-assembly

https://akhbar-rooz.com/?p=171887 لينک کوتاه

0 0 رای ها
امتیازدهی به مقاله
اشتراک در
اطلاع از
guest

0 نظرات
بازخورد (Feedback) های اینلاین
مشاهده همه دیدگاه ها

خبر اول سايت

آخرين مطالب سايت

مطالب پربيننده روز


0
افکار شما را دوست داریم، لطفا نظر دهید.x