برگردان سه شعر از ایریس فان د کاستیله – اکبر ایل بیگی

Iris van de Casteele, 1931

شاعر پس از پایان دوره دبیرستان برای تحصیل در رشته ی زبان شناسی به بروکسل می رود. در سال ۱۹۸۴ اولین مجموعه شعر او به نام “سایه های سپید” به دست مخاطبان می رسد. از خانم ایریس در مجموع ۴۱ کتاب شعر و ترجمه از شاعران فرانسوی، آلمانی، اسپانیایی  و روس منتشر شده است. او که سالهاست درکشور پاراگوئه زندگی می کند، چند کتاب شعر نیز به زبان مردم پاراگوئه منتشر کرده است.

 زبان در شعر او در خدمت بیانی تازه از تجربه ها و احساسات غریب و آشنا از انسان و طبیعت است. او بی آنکه زیاده گویی کند، احساسات و تجربه هایی که از کودکی در او شکل گرفته و به پختگی رسیده است، به سبکی که مخصوص خود اوست به روی کاغذ می آورد.

***

عشق

آنها می گویند

عشق در آب زندگی کردن 

با بازوان گشوده

تسلیم شدن است

کسی اما نمی گوید

عشق جرعه به جرعه نوشیدن 

مستانه غرق شدن است

***

ملودی مهتاب

در دست های تو

دکمه های نقره ای می هلم

که از ستاره های در حال سقوط

چیده ام

از دهان تو 

پروانه های آتشین صید می کنم

مشتی ماسه از ماه بر می دارم

پودر طلا بر مژه هایت می پاشم

مروارید که از دریای تو صید می کنم

آرامش را به ارمغان می آورم

خزه ی پوست تو را 

چون سرزمینی داغ می بوسم

از قلبم شراب می گیرم

برای با هم نوشیدن

عزیز دل

بگذار خوشبختی با ما باشد

***

ادراک

هرگز چنین محتاط

به وصف نیامده است:  

شبنم روی برگ

گوش کن

درخت چگونه می خواند

و قلب او چقدر

با شتاب می تپد

و چه سان خون درخت

با ریشه های رونده در سخن است

چکه ای نور 

روی شبنم

ببین چگونه برگ تکثیر می شود

و آواز زنجره 

حافظه را از رگ برگ ها جدا می سازد

چگونه دایره خود را به بند می کشد.

چگونه ترجمه کنم

جز با زبان لرزیدن

که زبان پربار درخت است

***

Iris van de Casteele

اکبر ایل بیگی