بی شرف” کیست؟ در زمین رژیم بازی نکنیم! – علی کشتگر

پیروزی رنسانس انقلابی ایران و تحقق دموکراسی از جمله مشروط است به جلب هرچه وسیع تر مردم به جنبش و فهم آن که هر کس امروز می خواهد به اندازه ظرفیت خود در کنار جنبش علیه رژیم مبارزه کند، صرفنظر از گذشته اش و اشتباهات و لغزش ها و حتی همراهی گذشته اش با رژیم حاکم مورد استقبال قرار گیرد. چرا که بدون چنین فرهنگ مدارا و عاقلانه ای هرگز جنبش اعتراضی علیه رژیم به قدر کافی فربه و نیرومند نخواهد شد

پیروزی رنسانس انقلابی ایران و تحقق دموکراسی از جمله مشروط است به جلب هرچه وسیع تر مردم به جنبش و فهم آن که هر کس امروز می خواهد به اندازه ظرفیت خود در کنار جنبش علیه رژیم مبارزه کند، صرفنظر از گذشته اش و اشتباهات و لغزش ها و حتی همراهی گذشته اش با رژیم حاکم مورد استقبال قرار گیرد. چرا که بدون چنین فرهنگ مدارا و عاقلانه ای هرگز جنبش اعتراضی علیه رژیم به قدر کافی فربه و نیرومند نخواهد شد. و تا زمانی که جنبش سراسری کنونی، توده های میلیونی را به خود جلب نکند سرکوب آن هزینه کمتری به رژیم تحمیل می کند و در ارگانهای سرکوب شکافی که به فروپاشی منجر شود پدید نمی آید.

بدون فرهنگ مدارا و شعارها و ادبیات خاص آن، بخش خاکستری و مردد مردم و نیز کسانی که در گذشته کنار رژیم بوده اند، اما امروز دل و جانشان با جنبش اعتراضی است اکثرا در تردید و انفعال باقی می مانند و این به نفع تروریسم حاکم است. شوربختانه و بدبختانه در این جنبش سراسری امید بخش ، کسانی که تعدادشان هم کم نیست رویکردی تنگ نظرانه، دفعی و حتی چماقدارانه نسبت به آنهائی که به اندازه خودشان رادیکال نیستند و یا لغزشی از آنان سر زده، دارند. و خیلی راحت به دشنام و طرد و دفع متوسل می شوند. و از این طریق در زمین رژیم بازی می کنند چرا که باعث تفرقه و تضعیف جنبش می شوند.

برای نمونه برخورد با  خانم گوگوش که خود از قربانیان سرشناس رژیم و از هنرمندان محبوب مردم ایران است برخوردی تفرقه آمیز و شرم آور بود. فرض کنیم که او خطا کرده و در شرایطی که ملت ایران داغدار است کنسرت خود را در استرالیا لغو نکرده. او را “بی شرف” نامیدن و نسبت دادن  واژه هایی که شایسته رژیم است به هنرمندی مثل گوگوش نه فقط کمکی به جنبش انقلابی کنونی نمی کند، بلکه به آن آسیب می رساند، و بسیاری از مردمی که به این هنرمند علاقه مندند از جنبش نومید می کند.

 یک نمونه بسیار مهم دیگر چگونگی برخورد با تیم ملی فوتبال است. بله عده ای از افراد این تیم زیر فشار رژیم وادادند و با رئیس جمهور رژیم جنایتکار ملاقات کردند که طبعا کار بسیار زشتی کردند و باید هم محکوم شود. اما اولا اینها همه افراد تیم ملی نبودند، ثانیا در این تیم افرادی مثل سردار آزمون عضویت دارند که از آغاز قاطعانه در کنار مردم ایستاده اند، ثالثا در نخستین مسابقه تیم ملی که با انگلیس برگزار شد اکثریت قریب به اتفاق اعضای تیم ملی از خواندن سرود جمهوری اسلامی امتناع کردند، ثالثا احسان حاج صفی در مصاحبه اش که از طرف همه تیم صحبت کرد سخنان خود را با “به نام خدای رنگین کمان” که اشاره به کیان پیرفلک کودک کشته شده بود آغاز کرد و گفت که ما در کنار مردم و در کنار خانواده های داغدیده هستیم.

 رضائیان که دومین گل ایران را به تیم ولز زد اعلام کرد آن گل را به مردم ایران بویژه خانواده های اخیرا رنج دیده تقدیم می کند، با این همه عده ای با فحاشی و “بی شرف” نامیدن تیم ملی و برخوردهای دفعی به انفعال و تفرقه در میان مردم کمک کردند، و عملا تیم ملی را تیم جمهوری اسلامی خواندند و رژیم مستاصل هم به خوبی از آن بهره برداری کرد. در صورتی که می توانستند پس از مصاحبه احسان حاج صفی شیوه مدارا نسبت به تیم ملی اتخاذ کنند و یا حداقل در این باره سکوت کنند. تیم ملی فوتبال ایران تیم جمهوری اسلامی نیست، هرچند کسانی در میان آنان همراه با جنبش مردم نباشند.

 و یا مثلا برخورد بسیار زننده با خانم گل شیفته فراهانی از جانب فردی متعصب بخاطر سخنانی که در مورد پرچم گفته بود که به نظر من هم صحبت های خانم گل شیفته فراهانی درست نبود.

 با خانم مسیح علی نژاد نیز برخی برخوردهای خصمانه می کنند و از کاه اشتباه او کوه می سازند. این برخوردها انرژی ها را که باید تماما علیه تروریسم حاکم به کار گرفته شود تلف می کند و بسیاری را از جنبش اعتراضی نومید می کند. مثالها در این باره کم نیست. و به اعتقاد من حتی جاسوسان رژیم نیز می کوشند به این گونه گرایش های جاهلانه و ناخردمندانه در جنبش آزادیخواهانه که باید سمبل فرهنگ مدارا و نمونه تلاش برای از میان بردن تفرقه ها و سوء تفاهم ها به سوی اتحاد ملی باشد دامن بزنند.

ما نه تنها نباید کسانی که هیچ سنخیتی با رژیم نداشته و ندارند، بخاطر لغزش های آنان و سوء تفاهماتی که پیش می آید به برخوردهای توهین آمیز متوسل شویم بلکه باید همان گونه که اشاره رفت برای هر کس که تا دیروز با رژیم بوده و امروز با پشیمانی به سوی جنبش مردم می آید نیز فرش قرمز پهن کنیم، ما باید کاری کنیم که افراد مردد و همکاران پشیمان رژیم که هزاران هزار ایرانی را تشکیل می دهند یا به سوی جنبش بیایند و یا دست کم بیطرفی اختیار کنند، ما باید از فرهنگ مبتذل دشنام گویی دوری کنیم و همواره با نگرش مدارا برخورد کنیم که رژیم هرچه منزوی تر شود و در بدنه نیروهای سرکوب شکاف ایجاد شود. ما باید با ایمان به فرهنگ مدارا و اتخاذ روش های جذاب و جلب کننده از هرگونه انتقام گیری و تحقیر بری باشیم تا پشیمان شدگان را به مبارزه با رژیم تروریستی حاکم و به سوی این جنبش جلب کنیم. ما بدون چنین فرهنگی و چنین نگرشی چگونه می توانیم رژیم تا دندان مسلح جمهوری اسلامی را سرنگون کنیم؟ فراموش نکنیم که “بی شرف” ، “خائن” و همه واژه هایی در این سطح فقط شایسته رژیم مذهبی حاکم و مزدوران آدم کش آن است. و اگر از این گونه واژه ها و روش ها بر علیه ایرانیان با هر لغزشی که از آنان سرزده باشد، استفاده کنیم ظرفیت و اعتبار جنبش را خدشه دار می کنیم و این مطلقا بازی در زمین رژیم و به سود رژیم است. و مرز میان تروریسم حاکم بر کشور را با بخش خاکستری، مردد، و همه آنانی که در مراحل مختلف جنبش به این نتیجه می رسند که باید حساب خود را از رژیم جدا کنند، مخدوش می کند.

چاپ کن