سال‌های طولانی است که شرایط کار طاقت‌فرسا همراه با تبعیض‌های کمرشکن و بی‌عدالتی و نابرابری‌های شدید اقتصادی، اجتماعی و سیاسی باعث شده که صدای اعتراضات کارگران و زحمتکشان در سراسر جهان بلند شود. در نتیجه‌ی سال‌های طولانی مبارزات مردمی، برخی از کشورها از حداقل‌های تأمین اجتماعی، دموکراسی و آموزش و بهداشت رایگان یا کمتر خصوصی شده، برخوردار شده‌اند. ولی ساختارهای مبتنی بر سرمایه و کسب قدرت به هر شکلی، از هر اهرمی حتی به قیمت نابودسازی محیط زیست و گسترش تسلیحات و جنگ استفاده می‌کنند. این معضلات دوباره صاحبان سرمایه و دولت‌ها را با کاهش سود و بحران‌های عمیق ساختاری روبرو می‌کند و در نتیجه مجبور می‌شوند که تأمین اجتماعی و آموزش و بهداشت رایگان را کاهش دهند و پیامد آن، دوباره اعتلای جنبش‌های رادیکال و مردمی و اعتراض‌های گسترده برای پایان دادن به تبعیض و نابرابری و بی‌عدالتی در سراسر جهان شده است.
در ایران نیز بیش از صد سال است که این اعتراض‌ها و اعتصاب‌ها به طور مداوم در جریان بوده است، با این تفاوت که ما هیچ‌گاه از آزادی و دموکراسی و حداقل‌های تأمین اجتماعی و بهداشت و آموزش رایگان برخوردار نبوده‌ایم. حاکمیت سرکوب‌گر، فاسد، سودمحور و ارتجاعی- اسلامی ایران نیز کارگران، معلمان، کشاورزان، پرستاران و تمام مزدبگیران و کولبران،حاشیه نشین‌ها و سیل بیکاران را به ظالمانه‌ترین شکل ممکن زیر انواع فشارهای شدید و جان‌فرسا قرار داده و صدای معترضان را به وحشیانه‌ترین شکل ممکن سرکوب کرده است. بحران‌های شدید اقتصادی، سیاسی و اجتماعی حاکمیت جمهوری اسلامی و ناتوانی در تأمین حداقل‌های زندگی مردم و افزون شدن فقر و فساد، تورم و گرانی، تعطیلی بسیاری از واحدهای تولیدی و بیکاری گسترده را باعث شده و در نتیجه سفره‌های خالی مردم هر روز خالی‌تر شود. این بحران‌های عمیق ساختاری باعث شده که اعتصاب‌ها و اعتراض‌های گسترده‌ی سراسری کارگران، معلمان و دیگر زحمتکشان زن و مرد برای پایان دادن به هرگونه تبعیض، دیکتاتوری، سرکوب، کشتار، استثمار، مزد نابرابر، فقر، گرانی، تورم، بیکاری و فساد سیستماتیک بیشتر شود.
در هفت ماه گذشته تا کنون پس از قیام «زن، زندگی، آزادی» نیز شاهد اعتراض‌ها، اعتصاب‌ها و تجمع‌های گسترده‌ی زنان و مردان شجاع، آزادی‌خواه و برابری‌طلب بوده‌ایم که سرکوب، بازداشت، شکنجه، کشتار در خیابان‌ها و اعدام در زندان‌ها و کور کردن و مسمومیت و خانه خرابی هزاران تن از جوانان و نوجوانان مبارز و شجاع ما را به دنبال داشته است و این اعتراض‌ها و اعتصاب‌ها به اشکال مختلف ادامه دارد و می‌رود که به حاکمیت این نظام فاسد و فاشیستی که ناتوان از حل مشکلات مردم است، پایان دهد. هر روز نیز شاهد انتشار منشورهای متفاوت توسط جنبش‌های مستقل و مردمی در ایران برای رهایی از جمهوری اسلامی و این شرایط طاقت‌فرسا هستیم. در طی روزهای گذشته نزدیک به اول ماه مه نیز تعداد زیادی از کارگران پیمانی شرکت‌های نفت و گاز و دیگر کارگران و مزدبگیران اقدام به اعتصاب کرده‌اند و این نگرانی وجود دارد که بسیاری از آن‌ها از کار اخراج شوند. هم‌چنین بسیاری از معلمان و بازنشستگان و زنان مبارز به خیابان‌ها آمده‌اند و تعدادی از فعالان جنبش کارگری و معلمان و دیگر زحمتکشان و هزاران زندانی سیاسی هم‌اکنون در زندان‌ها و زیر شکنجه و محرومیت‌های بسیار هستند.
در نتیجه‌ی این سرکوب‌های وحشیانه، خانواده‌های مبارزان نیز زیر فشار شدید اقتصادی، سیاسی و اجتماعی و تحت آزار و شکنجه جسمی و روحی قرار دارند. این فشارهای روزافزون باعث شده که خانواده‌های زخم‌خورده و زنان خشمگین از این همه تبعیض و بی عدالتی، بی پروا و شجاعانه جلوی زندان‌ها یا بر گرد گور عزیز خود یا در خانه‌های همدیگر یا در خیابان‌ها به شکل گروهی و بدون حجاب اجباری جمع شوند و این حضورها، همبستگی‌ها و همراهی‌ها تبدیل به اعتراض جمعی در عرصه‌ی عمومی برای دادخواهی و پایان دادن به این بی‌عدالتی‌ها و تبعیض‌ها شده است. حکومت نیز توان کنترل این سیل عظیم مبارز و دادخواه که علیه ساختار ارتجاعی- اسلامی و مرد – پدرسالاری نیز ایستاده‌اند را ندارد و دوباره سرکوب می‌کند و باز بر جمعیت مبارزان و دادخواهان و زنان و مردان آزادی‌خواه و برابری طلب می‌افزاید و به این وسیله گور خود را به زودی خواهد کند.
ما مادران پارک لاله ایران به عنوان صدایی از جنبش دادخواهی مردم ایران، روز جهانی کارگر و معلم را گرامی می‌داریم و از مبارزات شجاعانه کارگران، معلمان، کشاورزان، پرستاران، بازنشستگان، نویسندگان و تمام زحمتکشان و دادخواهان و زنان مبارز و مردم آگاه ایران که خواهان پایان دادن به سرکوب و ستم، بی عدالتی و تبعیض و نابرابری هستند، حمایت می‌کنیم و بر ایجاد تشکل‌های مستقل و مردمی پای می‌فشاریم. ما نیز برای ساختن دنیایی عادلانه و برای رهایی از بیدادگری و بی‌عدالتی و رفع هر گونه تبعیض مبارزه می‌کنیم و از تمام دادخواهان می‌خواهیم که برای دستیابی به مطالبات زیر با ما همراه شوند:
۱) آزادی بدون قید و شرط تمامی زندانیان سیاسی و عقیدتی، ۲) لغو مجازات شلاق و اعدام از جمله؛ اعدام، ترور، کشتار خیابانی، شلاق، شکنجه، سنگسار و قصاص، ۳) محاکمه و مجازات آمران و عاملان تمامی جنایت‌های صورت گرفته توسط مسئولان جمهوری اسلامی ایران از ابتدا تا به امروز در دادگاه‌هایی علنی، عادلانه و مردمی (مجازاتی به جز اعدام)، ۴) برخورداری از آزادی بیان، اندیشه، قلم بدون قید و شرط، ۵) برخورداری از آزادی پوشش و حق کنترل بر بدن بدون قید و شرط، ۶) برخورداری از حق اعتراض، اعتصاب، تجمع، تشکل، سازمان و احزاب مستقل، ۷) برخورداری از برابری حقوق شهروندی و رفع هرگونه تبعیض و ۸) جدایی دین از حکومت. ما اعتقاد عمیق داریم که ساختار سراپا فاسد، تمامیت‌خواه و دیکتاتوری مذهبی – ارتجاعی و غیر دموکراتیک جمهوری اسلامی ایران باید در هم شکسته شود و طرحی نو در اندازیم.
مادران پارک لاله ایران – ۱۲ اردیبهشت ۱۴۰۲
