سندیکای کارگران شرکت واحد اتوبوسرانی تهران و حومه: سه روز پیش به داود رضوی کارگر زندانی اعلام می‌کنند که روز دوشنبه ۲۹ خرداد ایشان اعزام به بیمارستان دارند. این در حالی است که دو شنبه‌ها روز ملاقات میباشد و با درخواست ملاقات حضوری وی برای این روز از قبل موافقت شده و به وی اعلام شده بود.از انجایی که روند اعزام به بیمارستان در زندان اوین با کاغذبازی مسئولین بسیار طولانی است به ناچار وی به خانواده‌اش اعلام می‌کند که به جای ملاقات به بیمارستان بیایند.
متاسفانه هنگام اعزام به بیمارستان به داود می گویند که باید لباس زندان بپوشی که وی مخالفت می کند و اعزام به بیمارستان به همین راحتی کنسل میشود. البته این تمام ماجرا نیست بلکه وقتی خانواده داود در میانه راه بیمارستان متوجه میشوند که اعزام به بیمارستان منتفی است و با هزار و یک زحمت خودشان را به اوین می رسانند متوجه میشوند که اقایان به راحتی ملاقات حضوری را تبدیل به ملاقات کابینی کرده‌اند. علیرغم پیگیری خانواده و چند بار مراجعه به شاهوردی مسئول سالن ملاقات اوین، وی اعلام می‌کند که خیر ایشان ملاقات حضوری ندارد. در حالی که از دو هفته پیش اسم داود رضوی در لیست ملاقات حضوری اعلام شده بود.
اما اذیت و آزار این کارگر زندانی به همین جا ختم نمی‌شود. در اقدامی عجیب هنگام مراجعه خانواده برای تحویل داروهایی که دکتر زندان تجویز کرده بود باز هم به راحتی می‌گویند که ایشان اینجا نسخه‌ای ندارد.!!! نسخه‌ای که دکتر زندان نوشته بود!!!!
ظاهرا مخالفت داود رضوی با پوشیدن لباس زندان برای اعزام به بیمارستان، به مذاق مسئولین بند ۶ و شاهوردی خوش نیامده و به راحتی ملاقات حضوری را کنسل می کنند و نسخه پزشکی هم ناپدید میشود.
سندیکای کارگران شرکت واحد اتوبوسرانی تهران و حومه به اذیت آزار متداوم کارگر زندانی داود رضوی به شدت معترض میباشد و خواهان توقف فوری آن است. این اذیت و آزار از طرف مسئولین زندان کاملا نهادینه، عمدی و ناقض حداقل استانداردها و مقررات برای رفتار با زندانیان می باشد. بطور مشخص بنا به «قوانین حداقل استاندارد سازمان ملل متحد برای رفتار با زندانیان»، معروف به «قوانین نلسون ماندلا» هر بار که زندانی برای منظوری مجاز به بیرون از زندان برده میشود، باید به او اجازه داده شود لباس های متعلق به خود یا لباس هایی را که جلب توجه نمیکند بپوشد. متاسفانه اما مسئولین زندانها در کشور ما به هیچ معیار و استانداردی که در حمایت از حقوق اولیه زندانیان باشد وقعی نمیگذارند و شرم هم ندارند.
۳۰ خرداد ۱۴۰۲
