خانواده‌های برخی از زندانیان سیاسی – امنیتی‌ای که در پی تعطیلی زندان «رجایی شهر» کرج شاهد انتقال فرزندانشان به زندان قزل حصار بودند، معتقدند که شرایط این زندانیان سخت‌تر از قبل شده و همان اندک امکانات گذشته هم در «قزل‌حصار» برایشان وجود ندارد.
دهم مرداد ماه بود که اخباری مبنی بر انتقال برخی از بازداشتی های حوادث سال گذشته از زندان رجایی شهر کرج به زندان قزل‌حصار این شهر در شبکه‌های اجتماعی منتشر شد. آن روز قوه قضائیه و مسئولان سازمان زندان‌ها دلیل این انتقال را به صورت رسمی اعلام نکرده بودند اما به زندانیان گفته شده بود که دلیل این مهم، «تعطیلی زندان رجایی شهر است.» ۲ روز بعد و با انتشار اولین فیلم‌ها از انتقال زندانیان رجایی‌شهر، قوه قضائیه رسما موضوع تعطیلی این زندان را تایید کرد. امروز، ۱۴ مرداد هم رسما پایان کار زندان رجایی‌شهر اعلام شد.
ماهان صدرات مرنی، سهند نورمحمدزاده و نوید نجاران، در کنار برخی دیگر از متهمان پرونده موسوم به اکباتان جزء اولین گروه زندانیانی بودند که از رجایی شهر به قزل‌حصار منتقل شدند. آنان روز دهم مرداد به قزل‌حصار منتقل شدند. تعطیلی «رجایی شهر» و انتقال زندانیان به «قزل‌حصار» اگرچه در ظاهر امری ساده به نظر می‌رسد اما در بطن خود به ویژه برای زندانیان سیاسی، مصائب قابل توجهی در پی دارد.
تفکیک جرائم؛ اصلی که هنوز اجرا نشده
جعفر نورمحمدزاده، پدر سهند نورمحمدزاده با انتقاد از عدم توجه به اصول حقوقی در انتقال زندانیان، می‌گوید: «یکی از اصول حقوقی در نگهداری متهمان در زندان، رعایت اصل تفکیک جرائم است متاسفانه بعد از انتقال بچه‌ها از زندان رجایی شهر به قزل‌حصار، این موضوع تا امروز رعایت نشده است به طوری که سهند در تماس‌های خود نسبت به وضعیت اش، ابراز نگرانی می‌کند.»
به گزارش حقوق بشر در ایران: «تمامی این زندانیان را در یک بند اسکان دادند و این بند از سه سالن تشکیل شده که در هر سالن تعداد ۲۸ اتاق و جمعیتی بین ۱۶۰ الی ۱۷۰نفر زندانی قرار دارد و متراژ اتاقها ۶ متر مربع است که در هر اتاق ۶ تخت وجود دارد که ۶ زندانی در آن اتاق ها زندگی می کنند. هر سالن دارای ۱۳عدد سرویس بهداشتی و ۱۰ عدد حمام است که تمامی این حمام ها فاقد آب گرم و دوشِ حمام است. هر سالن دارای یک هوا خوری بسیار کوچک است با دیوار هایی بلند که سقف هواخوری هم محصور شده و این سالنها فاقد چراغخانه(محل شست و شوی ظروف) است و زندانیان باید ظروف غذای خود را در سرویس های بهداشتی بشویند. تمامی سالن ها فاقد سیستم تهویه هوا و سیستم خنک کننده است.»
قزل‌حصار و کمبود امکانات رفاهی زندانیان
یکی دیگر از خانواده‌های زندانیان سیاسی – امنیتی که فرزندش به قزل‌حصار منتقل شده، در گفت‌وگو با «شبکه شرق» از کمبود امکانات رفاهی در این زندان برای زندانیان گلایه کرده و می‌گوید: «در زندان قزل‌حصار امکانات رفاهی زندانیان در قیاس با رجایی‌شهر به مراتب کمتر است.»
جعفر نورمحمدزاده، پدر سهند هم در بخش دیگری از گفت‌وگوی خود این روایت را تایید کرده و می‌گوید: «این کمبود امکانات در قزل‌حصار فقط شامل حمام و اجاق گاز نیست. مثلا در تلفن زدن بچه‌ها هم محدودیت‌هایی وجود دارد. در رجایی شهر چون تعداد تلفن‌ها بیشتر بود، بچه‌ها راحت‌تر تماس می‌گرفتند. در قزل‌حصار هم تماس می‌گیرند اما زمان آن کوتاه‌تر است. دلیل آن هم، در نوبت بودن تعداد زیادی زندانی است. »
امید خانواده‌ها به «اوین» و «تهران بزرگ»
خانواده زندانیان سیاسی منتقل شده به «قزل حصار» و خود آنان، در این میان درخواست‌هایی برای انتقال به دیگر زندان‌ها از جمله زندان اوین و تهران بزرگ را ثبت کرده‌اند. دست کم ۵ زندانی سیاسی محبوس در رجایی شهر پس از تعطیلی این زندان به زندان تهران بزرگ منتقل شده‌اند. سهند نورمحمدزاده و دیگر زندانیان سیاسی هم چنین درخواستی را مطرح کرده‌اند اما هنوز پاسخ مثبتی دریافت نکرده‌اند. از قرار معلوم مسئولان زندان به زندانیان سیاسی متقاضی انتقال از قزل‌حصار گفتهاند که باید این درخواست مورد موافقت سازمان زندان‌ها قرار بگیرد. آنان زمان مشخصی را برای اعلام نظر سازمان زندان‌ها اعلام نکرده‌اند و همین موضوع موجب نگرانی بیشتر زندانیان سیاسی و خانواده‌های آنان شده است.
نام زندان رجائی‌شهر، زندان گوهردشت سابق، یادآور خاطره کشتار زندانیان سیاسی در سال ۶۷ خورشیدی است. شماری از زندانیان سیاسی که در این زندان در حبس بودند، در کشتارهای تابستان ۶۷ اعدام شدند.
