کودتای ۲۸ مرداد سال ۱۳۳۲ رخدادی تصادفی در سپهر سیاسی ایران نبود بلکه بر بستر همکاری مشروعه خواهان، خود فروختگانی در ارتش، شهربانی و دم و دستگاه سلطنت و اراذل و اوباش از یک سو و اتحاد آنها با امپریالیسم انگلیس و امریکا از دیگر سو، صورت گرفت.
دولت انگلیس جاسوس حرفه ای خود، نورمن داربیشر، را برای برنامه ریزی کودتا علیه دکتر محمد مصدق به ایران فرستاد. داربیشر شخصا در دستگیری، شکنجه و قتل تیمسار محمود افشار طوس، رئیس شهربانی کل کشور، دست داشت. او برنامه کودتا علیه دکتر محمد مصدق را در کارنامه جاسوسی خود تحت رمز واژه ی « عملیات چکمه » به ثبت رساند. دولت امریکا نیز طرح کودتایی برای ایران تحت رمز واژه « عملیات آژاکس » تدارک دیده بود. تیمسار افشار طوس فردی میهن دوست و از طرفداران دکتر محمد مصدق بود که در مبارزه با توطئه های ضد ملی فعال بود.
برنامه ی سیاسی دکتر مصدق صرفا به مبارزه علیه استعمار انگلیس محدود نبود بلکه خواست های صدر مشروطه و دفاع از آزادی بیان، قلم و اندیشه را نیز شامل می شد. اصلاحات او در زمینه تغییرات ضروری در دارایی، شهرداری، داد گستری، تشکیل انجمن شهر با حق رای و مشارکت زنان، بیمه اجتماعی برای کارگران، اصلاحات در زمینه مساله ارضی، پیشبرد سیاست اقتصاد بدون نفت در مبارزه با کارتل های بین المللی همگی با مخالفت مرتجعین مذهبی ای چون آیت الله بهبهانی، ابوالقاسم کاشانی و فدائیان اسلام روبرو شد. در عین حال، همه این ها و ازجمله گشودن افقی بسوی آینده ای که در آن احزاب و تشکل های مستقل آزاد باشند و مردم مجبور به پیروی از دستورات دینی ارتجاع مذهبی و محدودیت های دیکتاتوری شاه نباشند هم باب میل دول امپریالیستی انگلیس و امریکا نبود.
شاه پس از بازگشت از مصر به ایران به استقرار دیکتاتوری، برقراری حکومت نظامی، غیر قانونی کردن احزاب، دستگیری و اعدام مخالفین از جمله صدها نفر از اعضاء و هواداران جبهه ملی و حزب توده ایران، تاسیس سازمان اطلاعات و امنیت ( ساواک ) پرداخت. اجرای همه دستوراتی که امپریالیسم امریکا به او دیکته می کرد، از جمله اجازه ورود پنجاه هزار مستشار امریکایی به ایران، برقراری کاپیتولاسیون، اجرای « انقلاب سفید» که پی آمد آن پناه بردن میلیون ها دهقان بی زمین به حاشیه شهرهای بزرگ، زاغه ها و حلبی آبادها بود بخش دیگری از کارنامه سیاه او را تشکیل میداد.
شاه به موازات سرکوب آزادیخواهان، شعرا، نویسندگان و هنرمندان مترقی و پیشرو از ترویج خرافه پرستی و ارتجاع مذهبی غافل نبود. اختصاص بودجه های کلان به روحانیون، آزاد گذاشتن هیات های مذهبی در تبلیغ و ترویج نظراتشان همگی موجب شد که روحانیون و در راس آنها خمینی بتواند توده های متوهم و تهیدستان حاشیه شهرهای بزرگ را بسیج و انقلاب ضد دیکتاتوری و آزادیخواهانه مردم را مصادره کند و فاشیسم مذهبی را با کشتار مخالفین خود برقرار سازد.
خمینی بر خلاف وعده های خود در پاریس، از همان بدو نشستن بر اریکه قدرت از پشت بام مدرسه رفاه اعدام سران حکومت شاه را بدون محاکمه یا طی محاکمات چند دقیقه ای آغاز کرد. سرکوب خلق بپا خاسته ی کرد در سنندج، سرکوب خلق عرب خوزستان، سرکوب ماهی گیران بندر انزلی و سرکوب خلق ترکمن را بر اساس قوانین بدوی اسلامی و از طریق ارگان های جدیدی چون بسیج، کمیته ها و دستگاه های امنیتی گوناگون به هدف تثبیت حاکمیت فاشیستی خود ادامه داد.
جمهوری اسلامی طی ۴۴ سال گذشته ستم های جنسی و جنسیتی بر زنان را به خشن ترین شکل ادامه داده است. زنان که جزء پیشگامان مبارزه ضد استبدادی بوده اند و در نخستین تظاهرات خود با شعار « ما انقلاب نکردیم تا به عقب برگردیم » مخالفت خود علیه تبعیضاتی که رژیم از همان آغاز علیه آنها اعمال کرد را فریاد زدند. جمهوری اسلامی قوانین شرعی و قوانین بدوی تبعیض آمیز علیه زنان را با تبلیغ چند همسری، صیغه و کودک همسری پیش برده است. اسید پاشی به صورت زنان، محرومیت آنان از چندین رشته دانشگاهی و کور کردن بسیاری از آنها در تظاهرات مسالمت آمیز همگی مرزهای هر نوع جنایت قابل تصور علیه بشریت را پشت سر گذاشته است.
رژیم جمهوری اسلامی طی ۴۴ سال حاکمیت ننگین خود و بی توجه به نیازها و خواست های سیاسی، اقتصادی و اجتماعی مردم سرمایه های ملی کشور را هزینه جنگ های نیابتی در سوریه، فلسطین، لبنان و یمن کرده و با هرچه بیشتر خصوصی کردن دارایی های ملی و واگذاری آنها به بخش خصوصی و آقا زاده ها از یک سو و گسترش بازار زمین خواری، جنگل خواری، کوه خواری و استفاده بی رویه از آبها، رودخانه ها دریاچه ها و تالاب ها، کشور را به سرازیری سقوط کشانده است.
این همه در شرایطی است که حقوق کارگران بیش از سه برابر زیر خط فقر است و طبق آمار رسمی۶۰ درصد مردم زیر خط فقر زندگی می کنند، رقمی که در آمار های غیر رسمی ۸۰ در صد ذکر شده است. تنها در تهران هفتاد هزار کودک کار در وخیم ترین شرایط زیستی و در معرض آسیب های گوناگون اجتماعی بسر می برند و روز به روز بر شمار گور خوابان، کارتن خوابان و اتوبوس خوابان، اصطبل خوابان و لوله خوابان افزوده می شود.
اما ۴۴ سال سرکوب بی وقفه هر صدای مخالفی نتوانسته است در رزم بی امان مردم برای سرنگونی این رژیم جنایت کار خللی ایجاد کند. مردم طی این سالها هرگز دست از مبارزه علیه بیدادگری ها و سرکوب های رژیم چه در خیزش دانشجویی سال ۷۸، انتخابات سال ۸۸ و شورش های آبان ۹۶ و ۹۸ و… نکشیدند.
خیزش انقلابی « زن ، زندگی، آزادی » که روز بیست ششم شهریور ماه سال ۱۴۰۱ با قتل دولتی ژینا/ مهسا امینی آغاز شد ، علیه استبداد دینی، فقر و بی آینده گی ، سرکوب، ستم و استثمار انسان هایی است که شجاعانه جان برکف نهاده اند تا داد خود از حاکمان جنایت پیشه و فاشیستی جمهوری اسلامی بستانند. آنها با طرح شعارهایی چون : « کرد و بلوچ و آذری، آزادی برابری » ، « آزادی، برابری، حکومت کارگری »، « نه سلطنت، نه رهبری، آزادی ، برابری » « جمهوری اسلامی، سرنگون، سرنگون »، « تجاوز، جنایت، مرگ براین ولایت » و دهها شعار دیگر هم نشان دادند که چه نمی خواهند و هم با شجاعت اعلان کردند که چه می خواهند. آنها با دادن بیش از پانصد کشته، بیش از هزاران زندانی و بی شمار دختران و پسران جوانی که چشمان خود را با آتش گلوله های جانیان آتش به اختیار از دست دادند به مبارزه خود ادامه داده اند. این خیزش تاثیری جهانی برجای گذاشت و همدردی بسیاری از آزادیخواهان و نیروهای مترقی جهان را برانگیخت.
خیزش انقلابی « زن، زندگی. آزادی » تشنگان قدرت، از جمله رضا پهلوی و چلبی سازان امپریالیستی را به تکاپو واداشت تا به زعم خود با مصادره این جنبش و به انحراف کشاندن آن بدیل دلخواه خود تحت عنوان « سکولار دمکراسی » و طرح شعار هایی چون « مرد، میهن، آبادی » در مقابله با شعار « زن، زندگی، آزادی » یا « نه سلطنت، نه رهبری، دمکراسی، برابری » را تبلیغ کنند. رضا پهلوی نه تنها هیچ گونه نقدی بر دوران سلطنت پدر و پدر بزرگ خود که از سال ۱۲۹۹ تا انقلاب سال پنجاه و هفت دیکتاتوری و استبداد را بر کشور حاکم و صدها انسان آزادیخواه را زندانی یا اعدام کردند، ندارد بلکه پدر بزرگ خود را با تحریف بی شرمانه تاریخ معمار انقلاب مشروطه میداند و کودتای بیست و هشت مرداد سال ۱۳۳۲را « انقلاب ملی! » می نامد.
ما ضمن افشای همه بدیل های دست ساخت امپریالیسم که از هم اکنون برای سرکوب نیروهای مترقی، سوسیالیست و کمونیست چوبه های دار تدارک دیده اند، از خیزش انقلابی « زن، زندگی، آزادی» با تمامی نیرو پشتیبانی و سیاست جنایت کارانه سرکوب اعتراضات بر حق مردم بپاخاسته را شدیدا محکوم می کنیم. ما از همه آزادیخواهان و نیروهای دمکرات و برابری طلب می خواهیم تا ضمن تلاش برای آزادی بی قید و شرط کلیه زندانیان سیاسی و در اتحاد با همه کارگران و زحمتکشان به ایجاد و گسترش تشکل های مستقل در محیط کار و زندگی کارگران یاری رسانند و در کمک به سازمانیابی تشکل های مدنی زنان، دانشجویان، دانش آموزان و دیگر لایه ها و طبقات اجتماعی برای کمک به پیروزی مردم بپاخاسته فعالانه شرکت کنند تا زمینه های گذار به جامعه ای فارغ از سرکوب، استثمار و استبداد فراهم شود.
سرنگون باد رژیم سرمایه داری جمهوری اسلامی!
زنده باد آزادی، زنده باد سوسیالیسم!
کمیته مرکزی سازمان راه کارگر
۲۶ مرداد ۱۴۰۲
دوستان گرامی، درود بر شما!
بررسی شما پیرامون کودتای انگلیسی-آمریکایی ۲۸ مرداد ۳۲، واقع گرایانه و خالی از انگاشتهای نادرست در باره نیروهای سیاسی حاضر در آن دوران است. همچنین، در بخشی که به جنبش انقلابی زن-زندگی-آزادی مربوط است، بدرستی، عملکرد دسیسه بازانه ی گرایش راست (رضا پهلوی و همکارانش) را افشا کرده اید.
انتظار میرفت که در پایان از مرز درخواست “از همه آزادیخواهان و نیروهای دمکرات و برابری طلب … برای آزادی … کلیه زندانیان سیاسی و … ایجاد و گسترش تشکل های مستقل در محیط کار و زندگی” فراتر رفته و همه ی آنها را به تشکیل جبهه ای متحد فرابخوانید. آیا به مبارزه همراهانه و متحد در برابر حکومت تبهکار اسلامی باور ندارید؟