یکی یکی ما را خواهند کشت! – حسین رزاق

دوباره یکی از مردم را کشتند. دوباره برای لحظه‌ای شادی، برای خلق صحنه‌ای بدیع از شجاعت که اینروزها همه با افتخار می‌بینند، آن سربلندِ در میانه را کشتند تا نظر حرام بماند و خون خلق حلال. هنوز جرعه‌ جرعه می‌ریزند مرگ را بر حلق خلق تا این پرچم عزا برافراشته بماند. و اینبار قربانی جوان دلیری‌ست از آمل زیبا که سالها کنار نجیب مردمانش زیسته‌ام.

اما این قتل همین یکی نبوده و با این سیره‌ی حکومت همین نخواهد ماند. روزهای زیادیست که بابت بیماری‌هایم در مسیر بهداری زندان اوین یا اعزام‌های چند ساعته به بیمارستانم و هیچ مرتبه‌ای نبوده با یکی از دوستان سیاسی مواجه نشوم که پر از درد و کسالت، فقط مسکن درمانی میشوند و درمانی در کار نیست.

جواد روحی اولین مورد قتل حکومتی در زندان‌های جمهوری اسلامی نیست که جای مداوا، بی رسیدگی دقیق و سریع پزشکی جان زیبایش را از دست داده چه آنکه همین لحظه هم زندانیان سیاسی دیگری در معرض همین خطر بسر میبرند و حتی اگر پزشکان زندان نخواهند پا جای پای پزشک احمدی بگذارند و به سوگند خود وفادار بمانند، باز هم امکانی وجود ندارد تا نسخه‌ای شفابخش برای ما بپیچند جز مسکن‌های سنگین و اعتیاد آور که عوارض پسینی آنها بسیار است.

دوستانی همچون الهه محمدی، ویدا ربانی، سها مرتضایی، رضا شهابی، مهدی محمودیان، اسدالله هادی و جعفرابراهیمی عزیز که اینروزها احوالش رو به وخامت است و فقط وعده داده میشود و توانی نیست برای شفا!

که شفا جز به پایان این تباهی مطلقه نیست ورنه توان بیابد تک تک ما را این حکومت خواهد کشت.

حسین رزاق – بند ۴ زندان اوین
منبع: شورای هماهنگی تشکل های صنفی فرهنگیان ایران

چاپ کن