ماموران نیروی انتظامی، امنیتی و لباس شخصی جمهوری اسلامی روز چمعه چهارم خرداد، مانع ورود خانواده‌های زندانیان سیاسی اعدام شده در دهه ۶۰ به گورستان خاوران شدند.
سایت «بیدار زنی» نوشت: «خانواده‌های دادخواه خاوران، پشت درب‌های بسته این گورستان ماندند» و افزود: استقرار ماشین‌های ناجا و حضور ماموران امنیتی و لباس‌شخصی در این محل در شرایطی صورت گرفت که تنها دو روز از «مراسم عزاداری و رجزخوانی در تشییع ابراهیم رئیسی» می‌گذشت.
بیدار زنی اشاره کرد: «این مراسم در تهران با دفاع از کارنامه خونین ابراهیم رئیسی در کشتار تابستان ۶۷ و تداوم این خط سرکوب، انجام شد. به‌طوری که در مراسم روز چهارشنبه دوم خرداد، مداح این مراسم در میدان ولیعصر گفت: ادامه دارد آن راهی که رفتش/ راه رئیسی، راه شصت و هفتش.»
این سایت نوشت: «خانواده‌های دادخواه خاوران و بی‌شمار مادران دادخواه در بیش از ۴ دهه گذشته اما، علی‌رغم تمامی تهدیدها، بازداشت، پرونده‌سازی‌های امنیتی، حبس و تبعیدها، دقیقه‌ای از باور و ایمان به دادخواهی و تحقق آزادی، عقب ننشستند.»
خاوران، نام گورستانی در جنوب‌شرق تهران و در حاشیه جادهٔ خاوران است. این مکان در کنار چند آرامستان مربوط به اقلیت‌های دینی قرار دارد و در آن هزاران تن از زندانیان سیاسی و عقیدتی اعدام‌شدهٔ زندان‌های تهران، در تابستان ۱۳۶۷، به صورت مخفیانه و بدون نام و نشان، در گورهای دسته‌جمعی مدفون شده‌اند.
این زندانیان سیاسی که از اعضا و هواداران سازمان ها و احزاب چپ گرا و نیز سازمان مجاهدین خلق ایران بودند با دستور هیاتی که به هیات مرگ شهرت یافته است، اعدام شدند. ابراهیم رئیسی یکی از اعضای این هیات بود.
