صبح جمعه ۳ شهریور ۱۴۰۲ جمعی از خانواده‌های زندانیان سیاسی اعدام شده در دهۀ ۶۰ و تابستان ۶۷ برای بزرگداشت یاد عزیزان خود در گلزار خاوران حاضر شدند.
به گزارش کانال تلگرامی منتشور آزادی و برابری، مطابق معمول درِ ورودی گلزار بهائیان که راه ورود به گلزار خاوران است، به روی خانواده‌ها بسته بود و با شناسایی خانواده‌ها و ممانعت از بردن دسته‌های گل به داخل اجازۀ ورود می‌دادند. با این همه، برخی از خانواده‌ها توانستند به‌صورت پنهانی و با مخفی کردن گل‌برگ‌ها، سرگل‌ها و شاخه‌های کوتاه شده، گل‌ها را داخل کیف و ساک دستی خود جای دهند و داخل ببرند و خاک خاوران را گلباران کنند.
امروز علاوه بر سالگرد برخی از زندانیان اعدام شده در دهۀ ۶۰، سالگرد قتل عام زندانیان سیاسی در تابستان ۶۷ نیز بود و به همین مناسبت خانواده‌ها در قطعۀ گورهای دسته‌جمعی قتل عام تابستان ۶۷ جمع شدند و برای گرامی‌داشت یاد عزیزان خود سرودی جمعی سردادند.
در این اثنا بود که مسعود مؤمنی مأمور لباس شخصی که خود را مسئول سازمان بهشت زهرا در گلزار بهائیان و خاوران معرفی می‌کند ولی وظیفه‌ای جز سرکوب خانواده‌ها ندارد، سر رسید و با لگدزدن به گل هایی که خانواده‌ها روی خاک خاوران گذاشته بودند و لگدمال کردن و پراکندن گل‌ها و داد و فریاد و رفتار خشونت‌آمیز و توهین‌آمیز تلاش کرد خانواده‌ها را پراکنده و بیرون براند. در ضمن با هتاکی به کارگر زحمتکشی که مسئول نظافت گورستان بهائیان است، خطاب به او گفت که چرا اجازه داده خانواده‌ها گل به داخل خاوران بیاورند. خانواده ها به رفتار زشت و سرکوب‌گرانۀ این مامور اعتراض کردند و از حق خود برای حضور بر مزار عزیزان خود و برگزاری مراسم بزرگداشت و یادبود عزیزانشان دفاع کردند. در نهایت در حالی که خانواده‌ها دسته دسته در حال خارج شدن از گلزار خاوران بودند، عدۀ دیگری از خانواده‌ها از راه رسیدند که مامور نام‌برده با قفل کردن درِ ورودی و با خشونت مانع ورود آنها شد. این برخورد نیز منجر به مقاومت و درگیری لفظی بین او و خانواده‌های خاوران شد.
به این ترتیب، خانواده‌ها مجبور به ترک خاک عزیزان خود شدند. اما چهل و دو سال مقاومت خانواده‌های خاوران برای زنده نگه‌داشتن یاد و خاطرۀ عزیزانشان و حفاظت از خاوران ادامه دارد، خاکی که عزیزترین فرزندان آنان را در خود جای داده است و در «سرتاسر آن سنگی نیست کز خون دل و دیده بر او رنگی نیست».
در ادامه ی این گزارش آمده است، خاوران سند جنایت سرمایه‌داری استبدادیِ حاکم علیه نسلی از جوانان آزادی‌خواه است، و خانواده های داغدار این خاک خونین همچنان بر حق دادخواهی خود پای می‌فشارند و تسلیم سرکوبگران و جنایتکاران حاکم نشده‌اند و نخواهند شد.
تلاش‌های مذبوحانۀ جنایتکاران حاکم برای امحای این سند جنایت نیز تا کنون راه به جایی نبرده است. آخرین نمونۀ این تلاش‌ها دفن درگذشتگان خانواده‌های بهائی در قطعۀ گورهای دسته جمعی خاوران به‌رغم مخالفت خودِ بهائیان است. تا کنون ۱۹ جسد در این قطعه دفن شده‌اند و گورهای دیگری نیز کنده و برای دفن اجساد جدید آماده شده است.
