چند سروده‌ی منتشر نشده از اسماعیل خوبی به مناسبت زادروز او

زآن پس، آه!

گه چشم می‌شویم و گهی گوش می‌شویم!

زین هر‌ دو، گاه نیش و گهی نوش می‌شویم!

وین هر دو حال را بسراییم و، زآن پس، آه!

خاموش می‌شویم و فراموش می‌شویم!

پنجم آذرماه ۱۳۹۸،

بیدرکجای لندن

دریافتن

دریا به منِ لمیده بر او، به دمی

آزاد ز هر زیر و بم و بیش و کمی،

دریابانَد که رفتن‌ام آمدن است:

گیرم به شنا یا که به لم در بلمی!

نوزدهم آذرماه ۱۳۹۸،

بیدرکجای لندن

ای عشق! مکن وسوسه!

بینم نه همین تن‌ام زمینگیر شده‌ست،

بل جان و دل‌ام نیز دگر پیر شده‌ست!

ای عشق! مکن وسوسه دیگر دلِ من:

بنگر که برای جانِ من دیر شده‌ست!

بیست ونهم آذرماه ۱۳۹۸،

بیدرکجای لندن

تا دوگامی

۱

هربار، چو هربار، پس از رنجِ دراز،

می آیم تا دوگامی‌ی قُلّه فراز:

ریگی، امّا، ز زیرِ پای‌ام بجهد،

یا سُر خورَدَم پای به خرسنگی باز!

۲

بر قُلّه، ندانم چه‌ی رنگ آمیزی،

بوده ست همیشه رازِ چالش خیزی:

باید که بدانم این، وگر نیز بر آن،

جُز سایه‌ی خود، هیچ نیابم چیزی!

بیستم دیماه ۱۳۹۸،

بیدرکجای لندن

چاپ کن