گفته بودند: سفید رنگ صلح است.
صلح عشق را شکوفا می کند
و آزادی از دهان آن جوانه می زند
و بوسه ها را رها میکند
در خلوت عاشقانه ها.
اگر سفید ی رنگ صلح است
پس چرا
چرا این ماسک سفید
دهان ما را زندانی می کند
و بوسه هامان را دقمرگ؟
هوای تو
همیشه در آغوش من پرسه می زند
نگو که نانوای محل
نان را که دستم می داد عطسه کرد
آدمها همیشه عطسه می کرده اند
همه ی عطسه ها که کرونایی نیستند
درآغوشم بگیر
که هوای تو در من توفانی ست
ناچار
از هم فاصله می گیریم.
ماسک می زنیم
و دست هایمان را
در آن لاتکس لعنتی…
آه نازنین!
چه بر سر عشق آمده است؟
۱۸/۱/۹۹
