لوئیس سپولودا، نویسنده ی برجسته ی سوسیالیست، زندانی ی سیاسی ی سابق شیلیایی در اثر ابتلا به کوید۱۹ درگذشت

اخبار روز
جمعه, ۲۹ فروردین ۱۳۹۹
ساعت ۱۲:۳۶
تاريخ

نویسنده برجسته لوئیس سپولودا در اواخر ماه فوریه با تشخیص ابتلا به ویروس کرونا در بیمارستان بستری شده بود. لوئیس سپولودا ، یکی از بزرگترین نامهای ادبیات آمریکای لاتین، امروز چشم بر زندگی بست

خسرو باقرپور: نویسنده برجسته شیلیایی لوئیس سپولودا (Luis Sepúlveda) در اواخر ماه فوریه با تشخیص ابتلا به ویروس کرونا در بیمارستان بستری شده بود. وی، یکی از برجسته ترین نام های ادبیات آمریکای لاتین است. او روز شانزدهم ماه آپریل چشم بر زندگی بست.

لوئیس سپولودا از نمایندگان مهم جنبش واقع‌گرایی جادویی بود. او بعد از شرکت در جشنواره‌ای ادبی که در پرتغال برگزار شده بود به ویروس کووید-۱۹ مبتلا شد. با مثبت اعلام شدن تست کرونای وی، تمام شرکت کنندگان در این جشنواره قرنطینه شدند.

این نویسنده شیلیایی که در سال ۱۹۴۹ در دهکده‌ای به نام اووال در شیلی متولد شده بود، شاهد رویدادهای بسیاری در نیمه دوم قرن بیستم از جمله جنبش می ۶۸، جنگ ویتنام و دیکتاتوری پینوشه بود.

لوئیس سپولودا، سوسیالیست، شاعر، نویسنده، روزنامه‌نگار، فیلم‌نامه‌نویس و کارگردان فیلم شیلیایی است. از روی تعدادی از آثار او، چند فیلم سینمایی ساخته شده است. او از همراهان نزدیک سالوادر آلنده، رئیس جمهور شیلی بود که در پی کودتای آگوستو پینوشه در سال ۱۹۷۳ و سرنگونی آلنده، دو سال و نیم از عمر خود را در زندان گذراند.

رژیم پینوشه سپولودا را در پی فشارهای بین‌المللی در حصر خانگی قرار داد. او اما موفق به فرار شد و به همکاری با نیروهای مخالف رژیم روی آورد و فعالیت های هنری و تئاتری ی زیرزمینی علیه رژیم پینوشه سازمان داد. با دستگیری مجدد سپولودا، دادگاه نظامی او را به ۲۸ سال زندان محکوم کرد، ولی این بار هم به دلیل اعتراض‌های بین‌المللی و اقدامات سازمان عفو بین الملل، رژیم پینوشه او را از زندان آزاد کرد و به تبعیدی ۸ ساله فرستاد.

وی که به دلیل فعالیت های سیاسی و هنری اش، در زندان مورد شکنجه قرار گرفته بود پس از رهایی از زندان نیز مجبور شد در ۲۵ سالگی کشور خود را ترک کند. وی پس از مدت ها دربدری در بسیاری از کشورهای آمریکای جنوبی و اروپا، در سال ۱۹۸۰ به آلمان آمد. در همین سال دولت آلمان به وی پناهندگی ی سیاسی اعطا کرد.

بخش بزرگی از دوران تبعید اسپولودا در آلمان سپری شد. او برای تامین زندگی خود به رانندگی کامیون در مسیر هامبورگ و استانبول اشتغال داشت. هفت سالی نیز در کشتی سازمان صلح سبز (گرین پیس) به تخریب محیط زیست در نقاط مختلف اروپا اعتراض می‌کرد. از اقدامات این نویسنده ی شیلیایی در سازمان صلح سبز، شرکت در تلاش و مبارزه برای جلوگیری از قتل عام نهنگ ها در شمال اروپا است که در بسیاری از موارد به هجوم و خشونت پلیس می انجامید. او در این زمان ها برای هفته‌نامه آلمانی ی اشپیگل نیز گزارش و جستار می‌نوشت. بعدتر وی به فرانسه و نهایتا به اسپانیا نقل مکان کرد و در سال‌های اخیر همراه با خانواده‌اش در آنجا می زیست.

او همچنین همکار یونسکو بود و در برنامه هایی که یونسکو در پیوند با ترویج فرهنگ و میراث هنری و فرهنگی ی بشر ترتیب می داد، اقدامات سازمانگرانه می کرد.

اسپولودا، در دوران تبعید به دیگر زبان های اروپایی نیز شروع به نوشتن کرد. او داستان های کوتاه، رمان ها، نمایشنامه ها، نمایشنامه های رادیویی و مقاله هایی درباره زندگی، طبیعت، کشورها و مردمان خود ارائه داد. او همچنین جوایز زیادی در پیوند با نوشتن این آثار دریافت کرد.

اسپولودا ۶ هفته پیش به عنوان اولین بیمار مشکوک به ابتلاء به کرونا در شمال اسپانیا شناسایی شد، نتیجه تست کرونایش مثبت اعلام شد و در هفته‌های اخیر در بخش مراقبت های ویژه در بیمارستان به دستگاه تنفس مصنوعی وصل بود. حین معالجات، او با از کار افتادن تعدادی از ارگان‌های داخلی ی حیاتی اش، از پس کرونا برنیامد و چشم بر جهان فروبست.

آثاری از اسپولودا در ایران نیز به چاپ رسیده اند. دستکم دو اثر از او با عنوان های؛ «پیرمردی که داستان‌های عاشقانه می‌خواند» و «کشف بزرگ حلزون» به فارسی ترجمه شده‌اند. رمان اول که به مسائل زیست‌محیطی می‌پردازد به ۵۰ زبان جهان نیز ترجمه شده است.

برخی آثار او به قرار زیرند:

Books

Crónica de Pedro Nadie (1969; English title: Chronicle of Pedro Nobody)
Los miedos, las vidas, las muertes y otras alucinaciones (1986; Fear, Life, Death, and other Hallucinations)
Cuaderno de viaje (1987; Travel Log)
Mundo del Fin del Mundo (1989; The World at the End of the World)
Un viejo que leía novelas de amor (1989; The Old Man Who Read Love Stories)
La frontera extraviada (1994; The Lost Frontier)
Nombre de torero (1994; The Name of a Bullfighter)
Al andar se hace el camino se hace el camino al andar (1995; Patagonia Express)
Historia de una gaviota y del gato que le enseñó a volar (1996; The Story of A Seagull and The Cat Who Taught Her To Fly)
Historias marginales (2000)
Hot line (2002)
La locura de Pinochet y otros artículos (2002)
Cuaderno de viaje
Diario de un killer sentimental seguido de Yacaré
Komplot: Primera parte de una antología irresponsable
Los peores cuentos de los hermanos Grim (with Mario Delgado Aparaín, 2004)