پایتخت، جایی که خیابان هایش
به بوی واحدهای ضدشورش عادت کرده اند.
پایتخت، جایی که هر بار پلک بر هم می گذارد
کابوسی خواب اش را در پنجه می فشرد.
پای تخت، شهری در خاورمیانه
با تک تیراندازی بر بامی بلند
که شاید هم اینک شلیک اولین گاز اشک آور
پس از کرونا را انتظار می کشد.
آیا پرنده ی در تیر رس می تواند
بهنگام درون سایه ی خود پنهان شود؟
در پیاده رو قمری سیاهپوشی
بر شاخه ی افرا می نشیند.
کاش سهراب کفش هایش را پیدا کند.
یوسف صدیق
۶ اردیبهشت ۱۳۹۹
