“برای گلناز خانم غبرایی و هادی جان لنگرودی و پسرانشان پولاد و البرز”
هان! ای لنگرودی ها!
اگر روند رودِ جاری ی این جهان
لنگِ کار خویش بماند،
باید که نیک بداند؛
در جانِ بی محابا شریفِ یک دو تن گیلک؛
رودی از دهانه ی “خشت پُل” می گذرد
که بر می آشوبد
و نیک می شوید:
هرچه غمان را
اندوهِ ناگهان را
و چرک و چروکِ جهان را.
هان! ای لنگرودی ها!
رودی از دهانه ی “خشت پُل” می گذرد.
اِسِن، هشتم امرداد هزار و سیصد و نود و شش
* خشت پُل، شناساترین بنای تاریخی و نماد شهر لنگرود است. این پل تاریخی بر روی رودخانه لنگرود ساخته شده است . این پُل، دو قسمتِ لنگرود به نام‌های “فشکالی محله” و “راه پشته” را در پیوند می آرد. در گویش گیلکی ی لنگرودی، به آن “خَشته پٌل” و “خَشته پورد” نیز می‌گویند.
